search
REKLAMA
Zestawienie

Z ESTRADY NA EKRAN. Muzycy w filmach – część I

Od Aaliyah i 50 Centa przez Cher i Davida Bowiego aż do Marianne Faithfull i Flei. Oto pierwsza odsłona listy muzyków, którzy próbowali swoich sił w kinie.

Maciej Kaczmarski

8 sierpnia 2022

REKLAMA

Alfabetycznie ułożona lista liczy w sumie 150 nazwisk i została podzielona na trzy części po 50 osób. Zabrakło na niej Jennifer Lopez, Seleny Gomez, Jeffa Bridgesa, Lindsay Lohan, Johnny’ego Deppa, Bruce’a Willisa, Jamiego Foxxa i innych artystów, którzy stanęli za mikrofonem już po tym, jak zostali gwiazdami filmowymi – tym samym odbywając odwrotną drogę, wiodącą z ekranu na estradę.

50 Cent

Pierwszy z bardzo wielu raperów w niniejszym zestawieniu. Zadebiutował w Get Rich or Die Tryin’ Jima Sheridana (to niezwykłe, że pod takim filmem podpisał się autor Mojej lewej stopy i W imię ojca), gdzie był po prostu sobą: drobnym handlarzem narkotyków, który porzuca przestępczy proceder na rzecz kariery muzycznej. Jak łatwo się domyślić, jego kolejne role stanowiły powtórki debiutu, podobnie jak jedyna próba reżyserska, czyli Before I Self Destruct – siermiężny, schematyczny i nieznośnie dydaktyczny film klasy „C”. Otella już raczej nie zagra, ale jeszcze w tym roku pojawi się w czwartej części Niezniszczalnych.

Aaliyah

Piosenkarka zagrała swą pierwszą rolę w Romeo musi umrzeć Andrzeja Bartkowiaka i dobrze wywiązała się z aktorskiego zadania. Nie zdążyła w pełni zrealizować swojego potencjału, bo wsiadła do przeciążonego samolotu pilotowanego przez odurzonego alkoholem i narkotykami pilota bez uprawnień. Pośmiertnie pojawiła się jeszcze w Królowej potępionych Michaela Rymera.

Tunde Adebimpe

Kiedy nie śpiewa w TV on the Radio, jednej z najciekawszych współczesnych grup alternatywnego rocka, staje przed kamerą. Z rzadka w głównej roli (Jump Tomorrow Joela Hopkinsa i Bachor Sebastiána Silvy), najczęściej zadowala się drugim i trzecim planem (Rachel wychodzi za mąż Jonathana Demme’a, Historia małżeńska Noaha Baumbacha, Ona jutro umrze Amy Seimetz, Ultrasound Roba Schroedera i Śpiący Murzyn Skinnera Myersa). Ciekawostka: to on sportretował Pana Cobwella, nauczyciela chemii w Spider-Man: Homecoming Jona Wattsa. Adebimpe ma talent, ale rola życia jeszcze przed nim.

Christina Aguilera

Dwa razy dubbing w filmach animowanych (Rybki z ferajny Vicky Jenson, Bibo Bergerona i Roba Lettermana oraz Emotki. Film Tony’ego Leondisa), dwa występy w filmach aktorskich (Burleska Stevena Antina, Kochanek idealny Drake’a Doremusa), jeden epizod w serialu (Nashville Callie Khouri) oraz kilka nieistotnych cameos. Niezbyt imponujący dorobek.

Ann-Margret

Niemal w tym samym czasie zaczęła nagrywać piosenki i występować w filmach. Już pierwsza rola w Arystokracji podziemi Franka Capry zapewniła jej Złoty Glob (później dostała jeszcze cztery takie statuetki), ale największe triumfy święciła w latach 70., gdy nominowano ją do Oscara za występy u Mike’a Nicholsa (Porozmawiajmy o kobietach) i Kena Russella (Tommy).

Adam Ant

Wokalista formacji Adam and The Ants zadebiutował w prowokującym Jubileuszu Dereka Jarmana, a później regularnie pojawiał się na ekranie – zarówno małym, jak i dużym. W większości były to liche produkcje klasy „B”: Nomads Johna McTiernana, Świat oszalał Lee H. Katzina, Zimna stal Dorothy Ann Puzo, Czarownik Rafała Zielińskiego i wiele innych. Najlepszy był jako wampir Zachary Simms w Ukochanym gryzoniu Malcolma Marmorsteina, choć sam film trudno nazwać dobrym. Niektórzy mogą pamiętać Anta z pojedynczych występów w serialach Opowieści z krypty, Przystanek Alaska i Nikita.

Marc Anthony

Po serii drugo- i trzecioplanowych ról w hollywoodzkich produkcjach (Życie Carlita Briana De Palmy, Hakerzy Iaina Softleya, Ciemna strona miasta Martina Scorsese, Człowiek w ogniu Tony’ego Scotta itd.) człowiek od salsy zagrał… człowieka od salsy w Pieśniarzu Leona Ichaso, biografii Héctora Lavoe. Krytycy nie zostawili suchej nitki na filmie i kreacji Anthony’ego.

ASAP Rocky

Dwie role, które nie przynoszą wstydu: młody diler Dom w Dorastaniu dla początkujących Ricka Famuyiwa i William, antagonista głównego bohatera w Monster Anthony’ego Mandlera.

Awkwafina

Jeszcze dziesięć lat temu była jedną z wielu początkujących raperek, zanim piosenka My Vag zrobiła z niej viralową gwiazdę. Dziś jest rozchwytywaną artystką i laureatką Złotego Globu za rolę w Kłamstewku Lulu Wang. Wcześniej grała w komediach takich jak Sąsiedzi 2 Nicholasa Stollera, Ocean’s 8 Gary’ego Rossa i Bajecznie bogaci Azjaci Jona M. Chu.

Charles Aznavour

Francuski skarb narodowy (ormiańskiego pochodzenia) i ikona światowej popkultury. Uważany obok Serge’a Gainsbourga za najwspanialszego twórcę piosenki frankofońskiej. W ciągu 70 lat kariery napisał i nagrał ponad tysiąc piosenek, sprzedał blisko 180 milionów płyt na całym świecie i wystąpił w około 80 produkcjach kinowych i telewizyjnych. Nie sposób wymienić wszystkich tytułów, w których zagrał Aznavour, przypomnijmy więc najważniejsze: Głową o mur Georges’a Franju, Strzelajcie do pianisty François Truffauta, Taksówka do Tobruku Denysa de La Patellière oraz Sprzedawca kapeluszy Claude’a Chabrola.

Erykah Badu

Na przełomie wieków była największą gwiazdą R&B i neosoulu, a jej obecność na ekranie gwarantowała większe zainteresowanie. Najbardziej przejmująca była jako Rose Rose we Wbrew regułom Lassego Hallströma – zgwałcona przez własnego ojca kobieta, która poddaje się aborcji. Rola powściągliwa i wstrząsająca. Poza tym błysnęła jako rozśpiewana Queen Mousette w Blues Brothers 2000 Johna Landisa i medium w Czego pragną mężczyźni Adama Shankmana.

Michał Bajor

Był wręcz stworzony do roli okrutnego cesarza Nerona w Quo Vadis Jerzego Kawalerowicza – to jego życiowa kreacja. Współpracował z największymi nazwiskami polskiego kina: Agnieszką Holland (Wieczór u Abdona), Krzysztofem Kieślowskim (Bez końca), Feliksem Falkiem (Był jazz), Januszem Morgensternem (Polskie drogi), Wojciechem Marczewskim (Ucieczka z kina „Wolność”) i Andrzejem Żuławskim (Na srebrnym globie). Ostatni film, w jakim zagrał, to To nie tak jak myślisz, kotku Sławomira Kryńskiego. Nie byłoby to zbyt chwalebne zejście z ekranu, oby zatem jeszcze powrócił na plan filmowy.

Lance Bass

Kiedyś był członkiem N Sync i idolem nastolatków. Później wystąpił w kilku bardzo złych filmach, o których nikt już nie pamięta, np. Przystanek miłość Erica Brossa. Niedoszły kosmonauta.

Harry Belafonte

Popularyzator muzyki karaibskiej skończył w tym roku 95 lat, a przecież nie tak dawno grał w Czarnym bractwie. BlacKkKlansman Spike’a Lee. Już drugi film z udziałem wokalisty, musical Czarna Carmen Ottona Premingera, odniósł ogromny sukces – choć jak na ironię Belafonte został tam zdubbingowany przez śpiewaka operowego, bo jego głos nie pasował do roli.

André Benjamin

Pierwsza połowa hip-hopowego duetu Outkast. Ma na koncie ponad dwadzieścia ról filmowych i serialowych. Do najbardziej znanych należą: Revolver Guya Ritchiego, High Life Claire Denis, Idlewild Bryana Barbera, Be Cool F. Gary’ego Graya, Czterej bracia Johna Singletona i Jimi Hendrix: Tak tworzy się geniusz Johna Ridleya. Raper był również współtwórcą animowanego serialu Klasa 3000 opowiadającego o genialnym jazzmanie, który po zakończeniu kariery zatrudnia się jako nauczyciel muzyki. Wszystkie te kreacje są dobre, bo André Benjamin jest artystą obdarzonym naturalną charyzmą i wdziękiem.

Beyoncé

Kobieta instytucja amerykańskiego przemysłu rozrywkowego nie tylko śpiewa i gra, ale również reżyseruje i produkuje. Jej warunki wokalne predysponują ją do ról w musicalach (Carmen: Hip Hopera Roberta Townsenda, Wojna pokus Jonathana Lynna, Dreamgirls Billa Condona, Król Lew Jona Favreau). Z kolei jako reżyserka i producentka zrealizowała cztery filmy muzyczne i dokumentalne: autobiograficzny Beyoncé: życie to tylko sen, towarzyszący identycznie zatytułowanej płycie Lemonade, koncertowy Homecoming z występu na festiwalu Coachella oraz Black Is King, wariacja na temat Króla Lwa.

Big Boi

Druga połowa hip-hopowego duetu Outkast, nieco mniej utalentowana. Na razie jego filmowy dorobek jest skromny. Zagrał, czy też zagrał”, w Who’s Your Caddy Dona Michaela Paula, jednym z najgorszych filmów wszech czasów.

Björk

Kontrowersyjna islandzka piosenkarka zadebiutowała na ekranie jako Margit w Krzewie jałowca Nietzchki Keene – mrocznej, sugestywnej fantazji na podstawie baśni braci Grimm. Dekadę później stworzyła wstrząsającą rolę Selmy w Tańcząc w ciemnościach Larsa von Triera, za którą otrzymała nagrodę dla najlepszej aktorki na festiwalu filmowym w Cannes. Praca nad filmem była dla Björk tak obciążającym doświadczeniem, że postanowiła już nigdy nie stawać przed kamerą. Słowa jednak nie dotrzymała, albowiem mignęła jeszcze w Drawing Restraint 9 Matthew Barneya i w Wikingu Roberta Eggersa (jako Wieszczka).

Rubén Blades

Antyteza Marka Anthony’ego – latynoski artysta z sukcesami na estradzie i ekranie. Znany z takich produkcji jak Crossover Dreams Leona Ichaso, Czarny blues Spike’a Lee, Dwóch Jake’ów Jacka Nicholsona, Predator 2 Stephena Hopkinsa i Zdrada Alana J. Pakuli. Od kilku lat jako fryzjer Daniel Salazar walczy z plagą zombie w popularnym serialu Fear The Walking Dead.

Mary J. Blige

W branży muzycznej od trzydziestu lat, w filmowej od dwóch dekad. Rzuciła krytyków na kolana swoją kreacją w Mudbound Dee Rees – sześć nagród i dwanaście nominacji (w tym oczywiście do Oscara i Złotego Globu), a to była dopiero jej piąta rola filmowa. Potem rozmieniała się już na drobne, m.in. w Kamerze Malika Vitthala i Gniewnym sercu Kerema Sangi.

Bolec

Piąty raper na liście – tym razem nadwiślański. Już za swoją pierwszą rolę Mańka, dobrodusznego egzekutora długów w Poniedziałku Witolda Adamka, otrzymał nagrodę Jantar za najlepszą rolę męską w trakcie KSF Młodzi i Film w Koszalinie. Kreację powtórzył trzy lata później we Wtorku tego samego reżysera, poza tym zaprezentował się w Sezonie na leszcza Bogusława Lindy, Chaosie Xawerego Żuławskiego i U pana Boga za miedzą Jacka Bromskiego. Miał też boki w serialach Anioł stróż, Sex FM i Pitbull. Znaki szczególne: ogolona głowa i brak przedniego zęba. Zginął tragicznie w 2009 roku.

Jon Bongiovi

Założyciel zespołu Bon Jovi dostał się do filmu najpewniej dzięki młodzieńczej urodzie, bo na pewno nie z powodu umiejętności aktorskich. W Młodych strzelbach II Geoffa Murphy’ego szybko dostał kulkę, w Gwiazdorze Johna Duigana i Małym świecie Roberto Benabiba wikłał się w skomplikowane romanse, w Podaj dalej Mimi Leder był alkoholikiem gnębiącym Helen Hunt, a w U-571 Jonathana Mostowa – dzielnym członkiem załogi łodzi podwodnej. Był jeszcze krótki metraż Destination Anywhere Marka Pellingtona, który miał premierę w tym samym czasie, co tak samo zatytułowany album solowy Jona.

Miguel Bosé

Nie każdy wie, że aktor odgrywający rolę sędziego Domíngueza, który jest jednocześnie drag queen Letą i facetem imieniem Hugo w Wysokich obcasach Pedro Almodóvara, to piosenkarz zwany „hiszpańskim Davidem Bowiem”. Zagrał też Marka w Suspirii Daria Argenta, Henryka I de Guise w Królowej Margot Patrice’a Chéreau i Diego w Kochanku czy kochance Josiane Balasko.

Bow Wow

Następny hip-hopowiec w celuloidowym świecie. Ale Magiczne buty Johna Schulza, Wakacje rodziny Johnsonów Christophera Erskina i Straszny film 5 Malcolma D. Lee nie są chlubą żadnego CV.

David Bowie

Najlepszy aktor wśród muzyków, najlepszy muzyk wśród aktorów. W połowie lat 70. zabłysnął w elektryzującej roli tytułowej w Człowieku, który spadł na Ziemię Nicolasa Roega. Wybitne kreacje dramatyczne miał w Wesołych świąt, pułkowniku Lawrence Nagisy Ōshimy, Zagadce nieśmiertelności Tony’ego Scotta (Bauhaus!) i Basquiat – Taniec ze śmiercią Juliana Schnabla. Potrafił odnaleźć się również w komediach, takich jak Ucieczka w noc Johna Landisa i Statyści Ricky’ego Gervaisa. Pamiętna jest także jego rola jako Jaretha, króla goblinów, w kultowym Labiryncie Jima Hensona. Obecność Bowiego na ekranie była tak magnetyczna, że z łatwością kradł nawet epizody, czego dowodem role u Martina Scorsese (Ostatnie kuszenie Chrystusa), Davida Lyncha (Twin Peaks: Ogniu krocz za mną) i Christophera Nolana (Prestiż). Poza tym twórca Ziggy’ego Stardusta z powodzeniem występował w sztukach teatralnych (Człowiek słoń, Baal), podkładał głos w animacjach (Bałwanek, Artur i Minimki, SpongeBob Kanciastoporty) i użyczał swego wizerunku w grach komputerowych (Omikron: The Nomad Soul).

Maciej Kaczmarski

Maciej Kaczmarski

Autor książek „Bóg w sprayu. Filozofia według Philipa K. Dicka” (2012) i „SoundLab. Rozmowy” (2017) oraz opowiadań zamieszczanych w magazynach literackich „Czas Kultury” i „Akcent”. Publikował m.in. na łamach „Gazety Wyborczej”, „Trans/wizji” i „Gazety Magnetofonowej” oraz na portalach Czaskultury.pl i Dwutygodnik.com.

zobacz inne artykuły autora >>>

REKLAMA