PRAWDZIWE KŁAMSTWA. Oryginał i remake

Autorami tekstu są Rafał Donica i Radosław Buczkowski.

Rok produkcji: 1991Kraj: Francja Reżyseria: Claude Zidi Scenariusz: Didier Kaminka, Simon Michaël i Claude Zidi

Rok produkcji: 1994Kraj: USA Reżyseria: James Cameron Scenariusz: James Cameron

François/Harry to nudny urzędnik państwowy/sprzedawca w firmie komputerowej. Praca to jego życie i poświęca się jej bezgranicznie, nigdy nie unikając zawodowych zobowiązań, tym samym zaniedbując kontakty ze swoją rodziną. Ot, typowy pracoholik, idealny kandydat na rolę w jakimś serialu obyczajowym… lecz jest małe ale, François/Harry to tak naprawdę szpieg pracujący dla tajnej organizacji rządowej walczącej z terroryzmem, świetnie wyszkolony zabójca i specjalista od broni. Jego codziennością nie jest praca za biurkiem, ewentualnie nudne spotkania firmowe, tylko niebezpieczne misje, podczas których musi często narażać życie. Trzeba przyznać, że jest cholernie dobry w tym, co robi i pewnie wszystko byłoby pięknie, gdyby zaniedbywana żona nie zapragnęła nagle odrobiny przygody…

François Voisin (Thierry Lhermitte) Hélene Voisin (Miou-Miou) Albert Grelleau (Eddy Mitchell) Simon (Michel Boujenah) Braquet (François Hadji-Lazaro)

Harry Tasker (Arnold Schwarzenegger) Helen Tasker (Jamie Lee Curtis) Albert Gibson (Tom Arnold) Simon (Bill Paxton) Spencer Trilby (Charlton Heston)

François ma syna i małą córkę. Dzieci nie będą miały zbyt dużego udziału w fabule.		Harry ma nastoletnią córkę. W finale odegra ona znaczącą rolę.
François ma buldoga.		Harry ma maleńkiego pieska.
Partner, dzięki kamerze zamieszczonej w obroży psa, przypadkowo odkrywa, że syn François kradnie mu pieniądze z portfela. Kamera nie znajduje zastosowania w dalszej części filmu.		Partner, dzięki kamerze zamieszczonej w paczce papierosów, przypadkiem odkrywa, że córka Harry’ego kradnie mu pieniądze z portfela. Kamera ukryta w papierosach znajduje zastosowanie podczas strzelaniny w WC.
Szef wydziału to dalszy plan, ale znaczący dla fabuły filmu.		Szef wydziału to postać marginalna, typowe mrugnięcie okiem w stronę widza.
François jedzie autem z Simonem, są także w restauracji, brak wyobrażeń bohatera, jakoby rozkwaszał twarz Simonowi.		Harry jedzie autem z Simonem, rozmawiają jedząc przy aucie, a Harry w wyobraźni rozkwasza twarz Simonowi.
Atak zamaskowanych agentów na przyczepę ma miejsce w dzień.		Atak zamaskowanych agentów na przyczepę ma miejsce w nocy.
François strzela pod stopy Simona.		Albert Gibson strzela pod stopy Simona.
Simon nie sika ze strachu.		Simon sika.
Helene, idąc do hotelu do „klienta”, przed jego drzwiami przekłada sukienkę tył na przód, żeby mieć większy dekolt, zaciska mocniej pasek i zdejmuje sobie z włosów tandetą opaskę.		Helen odrywa sobie od sukienki tandetne dodatki i moczy włosy wodą z kwiatów.
Helene dostaje na kartce instrukcje co ma robić. Ma się rozebrać, zgasić światło i położyć na łóżku.		Helen dostaje polecenia z dyktafonu. Ma się rozebrać i zatańczyć.
Francois przychodzi nagi i dobiera się w łóżku do żony.		Harry najpierw dotyka Helen różą, następnie całuje leżącą na łóżku żonę w usta.
Francois dostaje w głowę wazonem.		Harry kilkukrotnie obrywa w głowę telefonem, otrzymuje też kilka kopniaków.
Terroryści to europejscy muzułmanie, jednak nie ma mowy o żadnych frakcjach. Nie ma tu także odpowiednika Juno czy Aziza.		Terroryści to Szkarłatny Jihad. Są wyraziste postaci Juno Skiner i Aziza.
Terroryści porywają samą Helene, sądząc, że ona jest agentką. Francois dołącza do niej po tym, jak terroryści atakują przyczepę Simona, gdzie przyjeżdża Francois.		Terroryści porywają Harry’ego i Helen.
Na czas lotu Francois i Helene zostają zakneblowani.		Na czas lotu Harry i Helen zostają uśpieni.
Francois uwalnia się z celi podpinając kabelki do krat i rozlewając pod celą wodę, w którą wdeptuje strażnik.		Harry uwalnia się z kajdanek, skręca kark jednemu z terrorystów, następnych wykańcza skalpelem oraz hakiem do mięsa.
Helene zabija jednego z terrorystów, dopiero potem panikuje i upuszcza broń.		Helen nie zabija nikogo, panikuje zaraz po pierwszym wystrzale i upuszcza broń.
Nie ma strzelaniny w ubikacji, akcji z koniem, nie ma akcji na moście, nie ma Harrierów, nie ma finałowej akcji na wieżowcu. Nie ma motywu ratowania dziecka. Wszystko kończy się strzelaniną w magazynie i eksplozją jakiejś rakiety na ziemi.		Jest strzelanina w ubikacji, akcja z koniem, na moście, są Harriery, jest finałowa akcja na wieżowcu, jest walka o córkę. Wszystko kończy się wystrzeleniem Aziza na rakiecie.
W epilogu bohaterowie przez pomyłkę pojmują Simona biorąc go za groźnego terrorystę.		W epilogu bohaterowie spotykają Simona na przyjęciu, który znów jest w trakcie „tajnej misji”, i który znów kończy z mokrymi spodniami.