SEQUELE – Gorączka sobotniej nocy

TYTUŁ POLSKI: Gorączka Sobotniej Nocy ROK PRODUKCJI: 1977 DYSTRYBUCJA W POLSCE: ITI REŻYSERIA: John BadhamWYSTĄPILI: John Travolta Karen Lynn Gorney Barry Miller Joseph Cali Julie Bovasso Martin Shakar

Pasją młodego mieszkańca Brooklynu Tony’ego Manero jest taniec. Każdą wolną chwilę poświęca na doskonalenie swych umiejętności. Przez cały tydzień zarabia pracując w miejscowym sklepie, by w sobotni wieczór udać się z przyjaciółmi do dyskoteki i tam oddać się szaleństwu zabawy. Jest podziwianym i cenionym tancerzem, który robi furorę na pobliskich parkietach dyskotekowych. Na jednej z imprez poznaje przepiękną Stephanie i to właśnie jej proponuje wspólny start w zbliżającym się konkursie tańca. Bez wahania można określić ten film mianem kultowego. Udało się oddać ducha epoki disco, z całym kiczem, blichtrem, efekciarstwem, ale także trudnym do opisania klimatem i atmosferą nieskrępowanej zabawy. Można doszukać się w filmie nawet pewnej analogii do współczesnego obrazu zachowań części młodzieży polskiej, ale kto by się tym przejmował. Film będzie jeszcze długo pamiętany dzięki fantastycznej kreacji Johna Travolty (ten słynny chód!), jego białemu garniturowi, oszałamiającej choreografii i nieśmiertelnej muzyce Bee Gees. Ten film to ikona disco.

TYTUŁ POLSKI: Pozostać Żywym ROK PRODUKCJI: 1983 DYSTRYBUCJA W POLSCE: ITI REŻYSERIA: Sylvester StalloneWYSTĄPILI: John Travolta Cynthia Rhodes Finola Hughes Steve Inwood Julie Bovasso Charles Ward

Po sukcesach na brooklyńskich parkietach Tony Manero próbuje swych sił na Manhattanie. Pracuje, a przy każdej nadarzającej się okazji bierze udział w castingach do wszelkich przedstawień. Przyjaźni się też z Jackie, która, w przeciwieństwie do Tony’ego, chciałaby posunąć się w znajomości o krok dalej. Tymczasem Manero wdaje się w zgubny romans z ekscentryczną gwiazdą współczesnego baletu, Laurą. Trójkąt miłosny nie przeszkadza mu na szczęście w karierze tancerza. Wygrywa przesłuchania do sztuki „Aleja Szatana”, który premierę ma mieć na Broadwayu. Kontynuacja perypetii Tony’ego Manero jest krótko mówiąc zła. Zawodzi tu niemal wszystko, co decydowało o sukcesie oryginału. Przede wszystkim film jest pozbawiony przebojowości. Jest nudny, banalny i kiepsko zrealizowany. Scenariusz mocno kuleje, podobnie jest z reżyserią. Zawiódł nawet pewniak w postaci Travolty, który jest żałosny, a nawiązując do swego słynnego chodu niezamierzenie śmieszny. Klimat filmu wyraźnie uleciał, po uroczym disco nie pozostało nic. Piosenki nie są tak dynamiczne, bardziej refleksyjne. Nawet taki pewniak jak choreografia się nie sprawdził. Powodem fiaska mógł być brak drugoplanowych, niezwykle barwnych bohaterów z pierwszej części (przede wszystkim rodzina głównego bohatera). Godną zapamiętania jest jedynie całkiem przyzwoita piosenka „Far From Over” w wykonaniu Franka Stallone. Staying Alive był początkiem załamania się kariery Johna Travolty.

CIEKAWOSTKI:

• Pierwszym reżyserem Saturday Night Fever był John G. Avildsen, (Rocky z 1976 roku – plakat do tego filmu wisi w pokoju Tony’ego Manero). Różnice artystyczne zmusiły go do rezygnacji. Zastąpił go John Badham.
• John Travolta załatwił udział w pierwszej części swojej matce i siostrze.
• Podczas zdjęć do Saturday Night Fever zmarła ówczesna dziewczyna Travolty, Diana Hyland.
• Gigantycznym sukcesem była ścieżka muzyczna autorstwa m.in. zespołu Bee Gees (6 utworów zaśpiewanych, 8 skomponowanych), która wciąż jest jednym z najlepiej sprzedających się albumów w historii muzyki rozrywkowej.
• Roboczy tytuł pierwszej części to „Saturday Night”. Słówko „Fever” dodano sugerując się tytułem jednej z piosenek Bee Gees pod tytułem „Night Fever”.
• Poza Johnem Travoltą w sequelu pojawiła się tylko Julie Bovasso jako matka Tony’ego.
• Jeden z utworów z soundtracku – „Manhattan Skyline” – jest bardzo często wykorzystywany jako podkład muzyczny do zwiastunów filmowych.
• Fran Drescher (znana później z serialu The Nanny) podczas kręcenia sceny z Travoltą nie miała bielizny.
• Początkowo do kin w 1977 roku weszła dłuższa (119 minut) wersja Saturday Night Fever, aby w 1978 po kilku cięciach pojawiła się krótsza (113 minut), ocenzurowana i przeznaczona dla szerszej (czytaj: młodszej) widowni.
• W 2002 roku w amerykańskiej telewizji AMC wyemitowano Saturday Night Fever z nowymi napisami końcowymi, mocno odświeżonymi.
• W amerykańskim wydaniu DVD dodano cztery usunięte sceny.
• Współautorem scenariusza i reżyserem sequela był Sylvester Stallone, który pojawił się w jednej z początkowych scen jako przechodzień.
• Mimo 6 piosenek, które zespół Bee Gees umieścił również na soundtracku do Staying Alive, płyta nie cieszyła się już taką popularnością.
• Miejsce z legendarnym bandem na płycie dzielił brat Sylvestra – Frank Stallone, który napisał 8, a zaśpiewał w 6 utworach. Sporym hitem było jego „Far From Over”, które otwiera film. Frank zagrał również jedną z drugoplanowych, a nawet trzecioplanowych ról. Od samego początku kariery Sylvestra Stallone Frank wspomaga jego filmy swoimi kompozycjami, czasem pojawiając się w małym epizodzie.
• W sequelu pierwotnie miała zagrać znana z pierwszej części Karen Lynn Gorney (Stephanie).
• Nakręcone sceny z ojcem Tony’ego i epizod z Annette zostały wycięte w trakcie prac montażowych. Do tej pory mimo edycji specjalnych nie zostały dołączone na żadnym z wydań dvd Staying Alive.
• Niektóre źródła podają, że w drugiej części można wypatrzyć Patricka Swayze w roli tancerza. Ja niestety nie widziałem go.

CZY BĘDZIE KOLEJNA CZĘŚĆ?

Temat od wielu lat jest zamknięty i większego sensu otwierać go chyba nie ma.

Tekst z archiwum film.org.pl.