WŁOSKA ROBOTA. Oryginał i remake

Rok produkcji: 1969 Kraj: Wielka Brytania Reżyseria: Peter Collinson Scenariusz: Troy Kennedy-Martin

Rok produkcji: 2003 Kraj: USA / Francja / Wielka Brytania Reżyseria: F. Gary Gray Scenariusz: Donna Powers i Wayne Powers

Grupa rabusiów, którym przewodzi sprytny złodziejaszek Charlie Croker, planuje wykraść złote sztabki przewożone w pancernej ciężarówce, dodatkowo eskortowanej przez pokaźnych rozmiarów konwój. Przez wiele dni przygotowują plan, który w ostatecznym rozrachunku okaże się kradzieżą doskonałą – w sparaliżowanym olbrzymimi korkami mieście tylko Charlie i jego ekipa wiedzą, które drogi pozostały przejezdne. I mają zamiar to wykorzystać…

Charlie i Lorna (Michael Caine i M. Blye) Peach (Benny Hill) Bridger (Noel Coward) Altabani (Raf Vallone)

Charlie i Stella (Mark Wahlberg i C. Theron) Lyle (Seth Green) Bridger (Donald Sutherland) Steve (Edward Norton)

Akcja filmu (z pominięciem króciótkiego prologu) rozpoczyna się w Wielkiej Brytanii, kończy natomiast we włoskich Alpach. Większa jej część rozgrywa się w Turynie i górzystych okolicach.		Film rozpoczyna scena rabunku w Wenecji, natomiast większa część akcji rozgrywa się w Los Angeles.
Głównymi bohaterami filmu są Charlie Croker – sprytny rabuś i zabawny lowelas oraz pan Bridger – trzęsący więzieniem gentleman, którego boi się nawet sam naczelnik. Pan Bridger ma taką władzę, że z placówki uczynił swój dom, mogąc z niego wychodzić praktycznie kiedy dusza zapragnie. To on przekazuje fundusze na przygotowanie operacji kradzieży złotych sztabek. Wszyscy członkowie ekipy Charliego to Brytyjczycy.		Co prawda w remake’u nie ma typowego głównego bohatera, ale na pierwszy plan również wysuwa się postać Charliego Crokera (równie sprytnego, ale nie zaczynającego filmu w więziennej celi). John Bridger – jego mentor i odpowiednik pana Bridgera z wersji oryginalnej, ginie zaraz na początku filmu osierocając piękną córkę Stellę, zawodowo zajmującą się usprawnianiem sejfowych zabezpieczeń i łamaniem ich… dla policji. Poza tym, mamy też trzech równorzędnych bohaterów drugoplanowych: “Przystojniaka” Roba (postać inspirowana Camp Freddiem, Wielkim Williamem oraz trzema kierowcami znanymi z oryginału), “Napstera” Lyle’a (inspirowanego postacią profesora Peacha) oraz “Lewe Ucho” (stworzonego na potrzeby remake’u speca od materiałów wybuchowych). Wszyscy członkowie ekipy Charliego to Amerykanie (przynajmniej z obywatelstwa).
Bohaterowie starają się ukraść 4 miliony dolarów w złocie przewożone przez konwój zorganizowany przez firmę FIAT. Przeszkodzić im w tym stara się włoski mafiozo, który sam ma chrapkę na te pół tony cennego kruszcu, a także, siłą rzeczy, policja.		Bohaterowie starają się ukraść złoto (warte 27 milionów dolarów), którego wcześniej pozbawił ich jeden z ich wspólników, Steve. Ma to być swoisty akt zemsty, także za to, że były przyjaciel zabił ich przywódcę (ojca Stelli), o mały włos nie zabijając i reszty bohaterów. Steve próbuje oczywiście za wszelką cenę przeszkodzić bohaterom w dokonaniu zuchwałej kradzieży. Jako, że o złocie nie wie nikt poza głównymi zainteresowanymi, policja nie wydaje się być zainteresowana całą akcją.
W przygotowaniach do oryginalnego napadu i w samym napadzie brało udział łącznie aż 16 osób.		Przez zmianę miejsca akcji i zaktualizowaną fabułę, z remake’u musiało wypaść kilka postaci występujących w oryginale: m.in. czarnoskóry kierowca autobusu – Wielki William, czy trzech kierowców Mini Cooperów – Chris, Tony i Dominic, nie wspominając już o kilku pomniejszych bohaterach, którzy i tak stanowili tło dla głównodowodzącego i jego najważniejszych współpracowników.
Ekipa Charliego powoduje największy korek w dziejach miasta i wykorzystuje to do przejęcia zbrojonego vana przewożącego złoto. Wszystkiego dokonują na jednym z większych placów miasta, posługując się granatami dymnymi i ciężarówką z holownikiem. Następnie uciekają przez miasto w trzech Mini Cooperach i furgonetce, udając kibiców angielskiej reprezentacji piłkarskiej.		Sprytni bohaterowie umiejętnie przyblokowują ciężarówkę transportującą cenny ładunek, po czym wysadzają pod nią drogę tak, że wpada ona do tunelu kanalizacyjnego, gdzie zajmuje się nią ekipa ze Stellą na czele (przydają się jej umiejętności w otwieraniu kas pancernych – w oryginale złoto było zamknięte tylko w ciężarówce). Po otwarciu sejfu, bohaterowie uciekają trzema samochodami New Mini (zmodernizowane Mini Coopery, których wypuszczenie na rynek zainspirowało twórców do nakręcenia remake’u).
Na zakończenie ucieczki trzema samochodami, bohaterowie ukrywają je w specjalnie zmodyfikowanym autobusie. Zacierając później ślady, spychają te samochody w alpejskie przepaści.		Samochody zostają ukryte w jednym ze składów pociągu towarowego.
W finale opowieści, twórcy zaprezentowali nam kapitalną scenę rodem z kreskówki – autobus, którym podróżują bohaterowie wraz ze złotem wpada w poślizg i o mało nie wpada w przepaść. Dodatkowym problemem jest to, że ekipa Charliego znajduje się w przedniej części autobusu, a ładunek – na tyłach. Film kończy się ujęciem balansującego na krawędzi przepaści pojazdu – doskonały “cliff-hanger”.		W finale opowieści widzimy Charliego i Stellę w Wenecji – po przygodach opowiedzianych w filmie zostali parą.