Uważam, że to najlepsza odsłona MCU z 2022 roku. Po pierwsze, na tle wielu produkcji uniwersum wyróżnia się stylem, a to oczywiście dzięki zatrudnieniu Sama Raimiego, który przemyca tu wiele cech charakterystycznych dla swojej twórczości, w tym elementy horroru. Po drugie, dzięki wątkowi Wandy film staje się miejscami bardzo emocjonalny, w czym wielka zasługa talentu Elizabeth Olsen. Aktorka gra tu jedną z najlepszych ról w całym MCU. Bardzo dobry film, znakomicie rozwijający zarówno Wandę, jak i samego Strange’a. [Łukasz Budnik]
9. „Elvis”
Elvis Presley – muzyk, aktor, legenda, ikona. Baz Luhrmann – nietuzinkowy reżyser znany z dziwacznych filmów ze wspaniałą oprawą muzyczno-wizualną. Co przyszło z ich „spotkania”? Jedna z najbardziej interesujących biografii 2022 roku. Piękne, soczyste zdjęcia, szalony montaż, muzyka znana i uwielbiana przez tłumy, a także ciekawa historia Elvisa (Austin Butler) składają się na typowy dla Luhrmana teledyskowy, lecz wzruszający obraz, który możemy odbierać wszystkimi zmysłami. Ten film nie jest pozbawiony wad, jednak da się w nim wyczuć wszechobecną miłość do muzyki. Na mnie szczególne wrażenie zrobiły sceny z muzykami, których podziwiał sam Elvis, również utalentowanymi, ale o złym kolorze skóry. [Alicja Szalska-Radomska]
8. „Avatar: Istota wody”
James Cameron półtorej dekady po bezprecedensowym sukcesie Avatara wraca do świata Pandory. Jest to z jednej strony bezpieczny powrót do znajomych postaci i scen, a z drugiej odważna próba zatopienia (nomen omen) widza w tym wykreowanym cyfrowo uniwersum. Ponad trzygodzinny metraż widowiska bywa wymagający, szczególnie gdy cały środkowy akt to niespieszna eksploracja nowych wycinków znanego już księżyca. Wszystko to zdaje się mieć jednak większy sens, bo gdy Cameron przechodzi do emocjonującego, niezwykle angażującego finału, wie już doskonale, że widz jest w stanie pełnej immersji. Nic zresztą dziwnego, bo poziomem efektów specjalnych drugiego Avatar zostawia inne blockbustery daleko, daleko w tyle. [Filip Pęziński]
7. „Na Zachodzie bez zmian”
Widowiskowo zrealizowany film Edwarda Bergera, okraszony znakomitymi zdjęciami Jamesa Frienda i porażającą niekiedy muzyką Volkera Bertelmanna, tak naprawdę nie wnosi do interpretacji prozy Remarque’a niczego nowego – ale nie musi. Niejako odświeża antywojenny przekaz wielkiego pisarza i niegdysiejszego żołnierza; przekaz, który w dzisiejszej rzeczywistości wybrzmiewa wyjątkowo głośno. To jednocześnie przygnębiające i przerażające, że Na Zachodzie bez zmian to tekst nadal brutalnie aktualny. [Dawid Myśliwiec, fragment recenzji]
6. „Glass Onion: Film z serii »Na noże«”
Benoit Blanc powraca w wielkim stylu, po raz kolejny demaskując brzydkie sekrety pięknych i bogatych, i tym samym dostarczając widzom pierwszorzędnej rozrywki. Glass Onion ma w sobie ducha świetnego Na noże, jednocześnie będąc filmem zupełnie innym niż produkcja z 2019 roku. Czy lepszym? To już kwestia gustu i oczekiwań wobec tego typu widowisk. Zdecydowanie mniej tu rasowego kryminału, a więcej obfitującej w szalone zwroty akcji komedii. Można oczywiście narzekać na wątłość intrygi, należy jednak pamiętać, że jest to główny element ironicznej gry, jaką reżyser toczy z widzem w ramach tego wybitnie samoświadomego spektaklu. [Natalia Hluzow]
5. „Predator: Prey”
Dan Trachtenberg wziął w 2022 roku 35-letnią markę i korzystając z dokładnie tego samego schematu, który wypracował John McTiernan w oryginalnym Predatorze, stworzył najlepszy i najciekawszy film serii właśnie od czasu klasyka z 1987 roku. Udało się to dzięki odważnemu przeniesieniu akcji do XVIII wieku i uczynieniu główną bohaterką przedstawicielkę pierwszych narodów Ameryki. Preyto emocjonujący, ujmujący wizualnie i oryginalny film, który stanowi idealny przykład tego, jak powinno się tworzyć sequel (w tym przypadku prequel) wyświechtanej marki. Świetna Amber Midthunder w centrum uwagi. [Filip Pęziński]
4. „Wszystko wszędzie naraz”
Jedni twierdzą, że najnowsze dzieło duetu Daniels to hit, inni, że kit. Po wynikach naszego plebiscytu widać, że nasi czytelnicy skłaniają się ku temu pierwszemu twierdzeniu, ja też podzielam ich zdanie. Wszystko wszędzie naraz z pewnością jest filmem nietypowym, wywołującym dyskusje i emocje widzów. Absurdalny humor, gra na stereotypach, liczne nawiązania do innych filmów, nietypowe walki i niemożliwość przewidzenia niektórych zachowań bardzo mnie zaintrygowały. Lubię, kiedy w filmie dzieje się coś dziwnego, innego, czego bym się nie spodziewała (ogromne brawa za Raccaccoonie i głazy). Jeśli nie macie jeszcze własnego zdania o Wszystko wszędzie naraz, to koniecznie wybierzcie się wraz z Evelyn Wang (Michelle Yeoh) na wyprawę w celu ratowania świata. [Alicja Szalska-Radomska]
REDAKCJA
film.org.pl - strona dla pasjonatów kina tworzona z miłości do filmu. Recenzje, artykuły, zestawienia, rankingi, felietony, biografie, newsy. Kino klasy Z, lata osiemdziesiąte, VHS, efekty specjalne, klasyki i seriale.
