ZEMSTA JEST ROZKOSZĄ… BOGIŃ. Kobiety, z którymi lepiej nie zadzierać

Bo o tym, że zemsta słodka jest i krwawa, wiemy doskonale. Zapominamy jednak, że może być także piękna. Filmowe mścicielki są silne, uwodzicielskie, niezłomne, groźne i nieobliczalne. Arsenał ich broni jest rozbudowany, a metody zaskakują wyrafinowanym okrucieństwem. Od demonicznych femme fatale po współczesne wojowniczki. Kobiety od lat udowadniają, że na ekranie niebezpieczni i śmiercionośni są nie tylko mężczyźni. O bohaterkach, które biorą sprawy w swoje ręce i sieją strach nawet wśród największych twardzieli. 

PANI ZEMSTA (2005)

Lee Geum-Ja zostaje oskarżona o zamordowanie małego chłopca. Jej przypadek wywołał w kraju falę oburzenia oraz niedowierzania. Urocza, porównywana przez media do Olivii Hussey kobieta miała dokonać ohydnej zbrodni w wieku zaledwie dziewiętnastu lat. Gdy po trzynastu wzorowych latach spędzonych w więzieniu odzyskuje wolność, przeistacza się w bezwzględną mścicielkę, rozpoczynając poszukiwania swojego nielojalnego nauczyciela, pana Baeka. Trzecia odsłona trylogii zemsty Park Chan-wooka jest równie hipnotyzująca, porywcza i pociągająca jak sama główna bohaterka. W czarnym, lakierowanym płaszczu i z krwistoczerwonymi powiekami staje się ona kobiecym ucieleśnieniem zemsty. Ta jest dla koreańskiego reżysera chlebem powszednim. Bohaterowie Oldboya oraz Pana Zemsty nie przebierają w środkach, by wyrównać rachunki. Przelewają hektolitry krwi, które przeważają szalę sprawiedliwości. Plan Pani Zemsty jest równie brutalny i bezlitosny, zakłada jednak nieco inne środki. Bohaterka rezygnuje z samotnej wendety, proponując krwawy rewanż pozostałym ofiarom okrutnego pana Baeka. Pani Zemsta jest filmem o finezyjnej, misternej i okrutnej zemście w kobiecym wydaniu, która jest jedyną szansą na odkupienie.

O DZIEWCZYNIE, KTÓRA WRACA NOCĄ SAMA DO DOMU (2014)

Dziewczyna przemyka na deskorolce pod murami Złego Miasta. Osłonięta czadorą przypomina zjawę, jakich wiele w tym nędznym i zapomnianym miejscu. Pod czarnym nakryciem skrywa jednak wrażliwość, samotność, miłość do dobrej muzyki, głównie jednak pragnienie zemsty. Bohaterka filmu Any Lily Amirpour jest cichą wampirzycą, która pod osłoną nocy wymierza sprawiedliwość nieuczciwym oraz złym mężczyznom.

Wyniosłemu dilerowi, który lubi źle traktować swoje prostytutki, odgryza palec. Niegrzecznego chłopca zaś poucza, strasząc go  wystającymi kłami w ciemnym zaułku. Kobieta wciela się w bezwzględnego szeryfa, który broni mieszkanek miasta, sprowadzanych jedynie do roli uległych prostytutek. Wydaje się oczywiste, że największym ich wrogiem są mężczyźni. Bohaterka przygląda się uważnie każdemu z nich i wymierza karę za wszystkie krzywdy razem wzięte. Hipnotyczno-melancholijny obraz Amirpour wprawia w osobliwą ekstazę, a zemsta w niej ukazana ma w sobie coś pięknego. Zarzucano reżyserce, że jej wizja jest rażąco feministyczna. Możliwe, ale póki jest to film o irańskiej wampirzycy na deskorolce, mordującej dilerów oraz podrywanej przez irańskiego Jamesa Deana w pelerynie Draculi, nie ma się do czego przyczepić.

IMPERIUM ZMYSŁÓW (1976)

Okrucieństwo Sady Abe przerodziło się w narodową sensację w Japonii XX wieku, rodząc mityczne historie oraz inspirując artystów, filozofów, filmowców, między innymi Nagisę Ôshimę. Dzieje Kichizo Ishidy, właściciela tokijskiego hotelu i Sady Abe, gejszy oraz byłej prostytutki, są okryte tajemnicą i kontrowersją. Japońskiemu reżyserowi udało się przenieść na ekran prawdziwą opowieść kochanków jedynie dzięki dokończeniu produkcji poza granicami ojczyzny. Film jest historią romansu, przepełnioną sensualnymi obrazami obsesji seksualnej, eksperymentami erotycznymi młodej sprzątaczki hotelowej oraz jej szefa. Głównej bohaterce, zaborczej Sadzie Abe, angażującej się w perwersyjną relację z Ishidą, coraz trudniej hamować zazdrość oraz strach przed utratą ukochanego. Ich wzajemna obsesja narasta do punktu, w którym gejsza popada w obłęd, mszcząc się na kochanku za niewierność. Na kartach historii Sada Abe zapisała się jako morderczyni, która zabiła mężczyznę podczas asfiksji erotycznej, następnie zaś miała odciąć mu penisa oraz jądra i nosić je w swoim kimonie aż do aresztowania. Imperium zmysłów jest historią o szaleństwie wyrafinowanej, kobiecej zemsty, spowodowanej maniakalną żądzą oraz zazdrością.

CO SIĘ ZDARZYŁO BABY JANE? (1962)

Relacja Jane i  Blanche została ukazana przez pryzmat długiej i intensywnej rywalizacji. Już w dzieciństwie siostry obrały podobną ścieżkę. Zostały aktorkami oraz poświęciły wszystko w dążeniu do sukcesu oraz sławy. Gdy starsza Blanche staje się gwiazdą,  Jane tkwi nieruchomo w cieniu swej porażki, nigdy już nie stając w blasku reflektorów. Wypadek samochodowy przykuwa jednak starszą siostrę do wózka inwalidzkiego, przez co kobiety stają się od siebie zależne. Niechęć podszyta kompleksami oraz paranoja zaślepia młodszą i zranioną Jane. Pogrąża się w alkoholizmie oraz wspomnieniach o dawnej świetności. Wykorzystuje każdą możliwą okazję, by zemścić się na siostrze za swoje niepowodzenia. Odcina kobietę od świata zewnętrznego, zamyka ją w pokoju jak w celi. W końcu przygotowuje dla niej posiłek przyrządzony z jej martwej papugi oraz szczura złapanego w piwnicy. Doprowadzając  do ciągłych zderzeń oraz eskalacji utajonej nienawiści,  bohaterki dążą do ostatecznej, mściwej konfrontacji. Kultowy, perfekcyjny thriller Roberta Aldricha opowiada o dojrzewającej zawiści, która przeradza się w niezaspokojoną żądzę zemsty. Reżyser wykorzystał także relacje między aktorkami odgrywającymi główne role. Gwiazdy Bette Davis oraz Joan Crawford szczerze się nienawidziły, a ich medialna, pozaekranowa wojna trwała wiele lat.