Zapomniane FILMY EROTYCZNE z lat 90.
Chociaż to lata 80. wydają się złotym okresem kina erotycznego, lata 90. nie pozostają daleko w tyle, jeśli chodzi o produkcję erotycznych thrillerów i dramatów. Nagi instynkt i Oczy szeroko zamknięte to chyba najsłynniejsze erotyki lat 90., razem z Gorzkimi godami Romana Polańskiego i Showgirls Paula Verhoevena. To jednak nie są jedyne udane filmy erotyczne tego okresu – oto kilka, które zostały całkowicie zapomniane.
Pociecha od obcych (1990)
Paul Schrader, scenarzysta Taksówkarza (1976) i Wściekłego byka (1980), powraca w kolejnym zestawieniu erotyków. W tekście o zapomnianych filmach erotycznych lat 80. pisałam o Amerykańskim żigolaku (1980). W latach 90. Paul Schrader wyreżyserował kolejny dobry, acz zapomniany thriller erotyczny. Bohaterami jego Pociechy od obcych są Mary (Natasha Richardson) i Colin (Rupert Everett), niezamężna para, która wyjeżdża na wakacje do Wenecji, aby tam wzniecić na nowo namiętność w ich związku. Gdy przechadzają się uliczkami miasta, potajemnie fotografuje ich jakiś nieznajomy mężczyzna. Podczas jednej z takich przechadzek gubią się w zaułkach weneckich ulic i napotykają Roberta (Christopher Walken), eleganckiego Brytyjczyka, który zaprasza ich do prowadzonego przez siebie baru. Mężczyzna w pierwszej chwili budzi zaufanie Mary i Colina, jednak z czasem zaczyna im opowiadać coraz dziwniejsze historie o swoim dzieciństwie i wypytywać ich o bardzo prywatne sprawy. Wkrótce Mary i Colin zostają zaproszeni do domu Roberta, gdzie poznają jego żonę Caroline (Helen Mirren).
Trujący bluszcz (1992)
Reżyserka filmu Katt Shea rozpoczęła swoją filmową karierę jako scenarzystka filmów Rogera Cormana, dzisiaj uznanego kultowego twórcy, określanego czasem mianem króla kina klasy B. W 1992 roku została zaangażowana przez New Line Cinema do wyreżyserowania erotycznego thrillera Trujący bluszcz. Studio chciało zrealizować „nastoletnią wersję Fatalnego zauroczenia”. Główną rolę w Trującym bluszczu zagrała 17-letnia wówczas Drew Barrymore, wcielając się w tajemniczą, piękną i bystrą Ivy. Film opowiadany jest z perspektywy Sylvie (Sara Gilbert), inteligentnej dziewczyny z bogatego domu, która spotyka Ivy w popularnym miejscu spotkań lokalnych dzieciaków. Jest zafascynowana rówieśniczką i wkrótce dziewczyny się zaprzyjaźniają. Ivy staje się stałą bywalczynią domu Sylvie, gdzie mieszka jej ojciec Darryl (Tom Skerritt) oraz chora matka Georgie (Cheryl Ladd). Ivy staje się coraz bliższa wszystkim członkom rodziny, co skutecznie zaczyna wykorzystywać. Film był nominowany na festiwalu Sundance i na Independent Spirit Awards. Doczekał się aż trzech sequeli.
Wyśniona kochanka (1993)
Reżyserem tego zaskakująco udanego erotycznego thrillera jest Nicholas Kazan, syn reżysera Elii Kazana (Tramwaj zwany pożądaniem, Na nabrzeżach), ojciec aktorki Zoe Kazan (Ruby Sparks, I tak cię kocham, Jednym głosem). Główny bohater filmu Ray Reardon (James Spader) jest odnoszącym sukcesy architektem, który niedawno rozwiódł się z żoną. Podczas wernisażu w galerii wpada na pewną kobietę i przypadkiem oblewa ją winem. Niedługo potem napotyka ją w supermarkecie, gdzie kobieta postanawia przeprosić go za swój wybuch złości na wernisażu. Nazywa się Lena (Mädchen Amick), a Ray praktycznie od razu się w niej zakochuje. Wkrótce para bierze ślub i zostaje rodzicami, jednak na jaw wychodzą dziwne zachowania Leny i tajemnice z jej przeszłości.
Wyśniona kochanka to erotyczny thriller, który balansuje na granicy filmu klasy B, jest jednak zaskakująco angażujący. Z pewnością nie można mu odmówić niepowtarzalnego klimatu, nieprzewidywalnych zwrotów akcji i napięcia, które trzyma do samego końca. Fani Miasteczka Twin Peaks z pewnością będą zachwyceni klimatem filmu, a przede wszystkim Mädchen Amick, która w popularnym, kultowym serialu Lyncha wcielała się w rolę Shelly Johnson.
Barwy nocy (1994)
Bohater filmu, nowojorski psycholog dr Bill Capa (Bruce Willis), cierpi na depresję po tym, jak był świadkiem samobójstwa swojej pacjentki, która wyskoczyła przez okno jego gabinetu. Widok jej zakrwawionego ciała ubranego w zieloną sukienkę spowodował u Billa traumę i sprawił, że od incydentu zaczął cierpieć na psychosomatyczny daltonizm i przestał widzieć kolor czerwony. Jego znajomy, dr Bob Moore (Scott Bakula), zaprasza go na grupową sesję terapeutyczną w Los Angeles. Bill zgadza się, jednak niedługo Bob zostaje zamordowany, a on sam jest o to morderstwo podejrzany. W Los Angeles nawiązuje romans z piękną, tajemniczą Rose (Jane March).
Barwy nocy zdobyły co prawda Złotą Malinę za najgorszy film 1994 roku, jednak John Wilson, jeden z założycieli nagrody, wymienił film jako jeden z najprzyjemniejszych złych filmów, które zdobyły Złotą Malinę. Niech samo to będzie rekomendacją, aby sięgnąć po to guilty pleasure z Bruce’em Willisem.
Ostatnie uwiedzenie (1994)
Bridget Gregory (Linda Fiorentino) jest piękną i inteligentną marketerką. Jej mąż Clay (Bill Pullman) uczy się, aby zostać lekarzem. Mężczyzna ma długi i Bridget namawia go do sprzedaży dealerom kradzionej farmaceutycznej kokainy. Po dokonaniu wymiany Bridget kradnie pieniądze Claya i ucieka z nimi. Porzucony mężczyzna nie daje za wygraną i rozpoczyna poszukiwania żony. Linda Fiorentino, która popularność zdobyła między innymi rolą w innym filmie erotycznym, Jade Williama Friedkina, otrzymała szereg nagród za Ostatnie uwiedzenie, między innymi BAFT-ę dla najlepszej aktorki. Jej rola była wysoko oceniana. Producenci starali się zapewnić Lindzie Fiorentino nominację do Oscara, jednak Akademia nie wyraziła na to zgody, ponieważ Ostatnie uwiedzenie najpierw pokazano na HBO, a dopiero potem w kinach.
Brudne pieniądze (1996)
Brudne pieniądze to reżyserski debiut sióstr Wachowskich, jedyny film, jaki Lana i Lilly zrealizowały przed Matrixem (1998), ich wielkim hitem. W tym pierwszym filmie można doszukać się wątków autobiograficznych, bo w wywiadach siostry Wachowskie wielokrotnie opowiadały o tym, że ich film opowiada o ludziach, którzy boją się być prawdziwie sobą i żyją nieswoim życiem, które sami sobie stworzyli. W charakterze koordynatorki scen intymnych, zawodu, który w latach 90. praktycznie nie istniał w branży filmowej, pracowała przy filmie Susie Bright, feministyczna autorka i dziennikarka, zajmująca się zagadnieniami seksualności. Bohaterka tego erotycznego thrillera, Corky (Gina Gershon), była więźniarka, lesbijka, pracuje przy remoncie budynku jako malarka i hydrauliczka. Sąsiadami budynku, który odnawia, jest para – Violet (Jennifer Tilly) i Caesar (Joe Pantoliano). Corky i Violet wkrótce nawiązują romans. Violet zwierza się kochance, że jej chłopak jest mafiozem i wspólnie biorą udział w praniu pieniędzy dla mafii. Kobiety planują uciec i okraść Caesara.
Michalina Peruga