Filmy z aktorami z SUKCESJI, które POWINNIŚCIE znać
David Rasche (Karl)
David Rasche nie jest tak znany jak James Cromwell, ale spełnia tę samą użytkową funkcję. W porównaniu z Cromwellem jest nieco bardziej dowcipnym aktorem, który jednak lepiej potrafi wytwarzać na twarzy emocjonalne grymasy. Znika w fabułach, w których wciela się w postaci charakterystyczne. To niczego nie zmienia oczywiście w odbiorze tych znanych produkcji, z których szczególnie trzeba polecić: Facetów w czerni 3, Okazję na miłość, Strażnika oraz Cobrę.
Kieran Culkin (Roman Roy)
Młodszy brat Macaulaya. Jego kariera aktorska przebiegła jednak spokojniej niż sławnego brata. Można powiedzieć, że Kieran wciąż jest na dorobku i mozolnie przedziera się przez kolejne role. Na uwagę zasługują m.in. Scott Pilgrim kontra świat czy Ucieczka od życia, dostępna na Prime Video. Czy zwróciliście może uwagę na rolę Kierana w Kevinie samym w domu? Zagrał tam Fullera, młodszego brata Kevina. Wtedy nikt na niego nie zwracał uwagi, a dzisiaj? Jest dojrzalszym artystycznie aktorem niż jego sławny brat.
Fisher Stevens (Hugo Baker)
Aktor z niego bardzo specyficzny i niedoceniony. Nieco starsze pokolenie z pewnością zna go z roli Bena w Krótkim spięciu. To był rok 1986, a więc sporo lat temu, a produkcja nie straciła jeszcze dawnego wigoru. Trzeba ją znać, bo mało jest w historii kina tak udanych komedii science fiction. Większość ról Fishera Stevensa to dalsze plany i charakterystyczni bohaterowie. Niedawno premierę miała animacja o kultowym hydrauliku Mario, a więc przypomniałem sobie inny ciekawy film, całkiem udaną adaptację gry z Bobem Hoskinsem i Johnem Leguizamo w rolach Mario i Luigiego. Pojawia się w nim Fisher Stevens w roli niezbyt miłego Iggy’ego, krewniaka Koopy. Do takich ról Stevens również się nadaje – śliskich antagonistów.
Alexander Skarsgård (Lukas Matsson)
Wydaje się, że wciąż walczy o swoją pozycję gwiazdy, a nie aktora drugiego planu. Kreacją Amletha w Wikingu udowodnił, że jest w stanie unieść ten ciężar roli. I ten film polecałbym w jego portfolio najbardziej. Wart uwagi jest również W domu innego, gdzie Alexander Skarsgård zagrał ciekawą postać architekta, który wdaje się w skomplikowaną relację z osobliwą kobietą. Co zaś do Sukcesji – Skarsgård chyba wciąż nie do końca odnajduje się w tym formacie. Był w nim może na tyle krótko, że jeszcze się nie oswoił z nieco innym tempem fabuły serialu. Niemniej w obsadzie jego postać i charakterystyczna uroda świecą jasno, podobnie jak w genialnym tytule Davida Yatesa pt. Tarzan: Legenda. Obejrzałem tę produkcję trochę późno w stosunku do premiery, a refleksja nad tą rolą również narosła wraz z czasem. Dzisiaj uważam, że Lord Greystoke w wydaniu Alexandra Skarsgårda bije na głowę Christophera Lamberta w oczywiście świetnym ukazaniu aktorskim tego bohatera w klasycznym dla gatunku już filmie Greystoke: Legenda Tarzana, władcy małp w reżyserii Hugh Hudsona.
Holly Hunter (Rhea Jarrell)
I dotarliśmy do ostatniej postaci, występującej w Sukcesji z rzadka. Holly Hunter znana jest przede wszystkim z Fortepianu Jane Campion. W jej karierze znajdziemy jednak perełki np. rolę w Psychopacie Jona Amiela albo serialu Tajemnice Laketop. Holly Hunter przez kilka lat była żoną Janusza Kamińskiego, jednego z najlepszych polskich operatorów filmowych. Trudno jednak nazwać udaną ich współpracę na zawodowej niwie, jeśli domyślacie się, co mam na myśli. Holly Hunter jest aktorką znaną, z mnóstwem ról na koncie, jednak to kreacja w Fortepianie zapada najbardziej w pamięci.
Odys Korczyński