SERIE FILMOWE, które były najczęściej RESTARTOWANE

„Superman”

Nie spodziewałem się, że do postaci Supermana podejdę kiedyś inaczej, niż podchodzę do postaci Spider-Mana. Wszystko dzięki Henry’emu Cavillowi. Ale zacznijmy od początku. Zagorzałym fanom tej postaci polecam wyjątkowy tytuł z 1951 roku – Superman i Człowiek-kret. Tak więc wersję z 1978 roku w reżyserii Richarda Donnera można z powodzeniem uznać za udany reboot serii. Z perspektywy lat cztery części z Christopherem Reevem bardzo mocno się jednak zestarzały. Kolejną próbą restartu była osobliwa produkcja z Brandonem Rouhem w reżyserii Bryana Singera, aż w końcu pojawił się godny tej historii i reżyser, i aktor. W Człowieku ze stali Henry Cavill oraz Zack Snyder pchnęli Supermana na dojrzałą ścieżkę, z której superbohater do tej pory nie zszedł.

„Halloween”

Tę prostą historię można opowiedzieć na tak wiele sposobów, nie robiąc remake’ów. To prawdziwa sztuka, która trwa od 1978 roku, kiedy to John Carpenter nakręcił ten legendarny dzisiaj tytuł. Nie dziwne więc, że inni twórcy zaczęli kręcić sequele, odzierające coraz bardziej Mike’a Myersa z jego tajemnicy. Tak więc w 1998 roku Steve Miner zaryzykował i nakręcił restart, znów z Jamie Lee Curtis w roli głównej. Sytuacja więc się powtórzyła, aż do wyczerpania tematu. Wtedy zjawił się Rob Zombie i jego brudne, gore podejście do tematu. Czy jednak jego Halloween można w pełni nazwać restartem serii? David Gordon Green uznał, że nie, i nakręcił kolejny restart.

„Mumia”

Restart serii z 2017 roku w reżyserii Alexa Kurtzmana uznawany jest prawie jednogłośnie za produkt nieudany. Całkiem niedawno stwierdziłem, że po raz kolejny to sprawdzę. Oczywiście przekonałem się, że produkcja ma wiele wad, ale czy poprzednie Mumie ich nie miały np. w zakresie koszmarnie zaprojektowanych efektów specjalnych? W ciągu kilku lat z pewnością doczekamy się kolejnej odsłony serii może nawet z Brendanem Fraserem w jednej z ról. Czy powinna być to rola główna? Nie jestem o tym przekonany, niemniej czekam na przypomnienie sobie tego niezapomnianego klimatu Nowej Przygody z pierwszej części filmu.

„Predator”

Kręcenie restartów Predatora jest ryzykowne i niestety przez wielu widzów traktowane jako mało udane. Obecnie zapewne będziemy mieli kilka lat przerwy między kolejnymi częściami serii, ale z pewnością twórcy nie zrezygnują z umieszczania Predatora w różnych środowiskach oraz czasach. Prey sprzed roku jest najnowszym restartem serii. Wcześniej tej sztuki próbował dokonać Shane Black z marnym skutkiem. Trudno będzie pobić film Johna McTiernana nie tylko ze względu na formę, sposób montażu, muzykę i scenariusz, ale i właśnie Arnolda Schwarzeneggera.

„Planeta Małp”

Historia wydaje się już zakończona i trudno sobie dzisiaj wyobrazić kolejny reboot. Bardziej prawdopodobny jest kolejny remake. Jest dla mnie niemałym zaskoczeniem, że komukolwiek udało się zrobić dobry restart serii, nawet jeśli pachnie on nieco remakiem. Zmian jest jednak tak wiele, że z powodzeniem można uznać produkcję Geneza planety małp Ruperta Wyatta za reboot, podobnie zresztą jak Ewolucję planety małp Matta Reevesa. Co zaś z wersją Tima Burtona? Nie jest to zły film, jednak po reżyserze spodziewałem się o wiele więcej nowatorskości w podejściu do tej znakomitej historii wymyślonej przez Pierre’a Boulle’a.

Odys Korczyński

Filozof, zwolennik teorii ćwiczeń Petera Sloterdijka, neomarksizmu Slavoja Žižka, krytyki psychoanalizy Jacquesa Lacana, operator DTP, fotograf, retuszer i redaktor związany z małopolskim rynkiem wydawniczym oraz drukarskim. Od lat pasjonuje się grami komputerowymi, w szczególności produkcjami RPG, filmem, medycyną, religioznawstwem, psychoanalizą, sztuczną inteligencją, fizyką, bioetyką, kulturystyką, a także mediami audiowizualnymi. Opowiadanie o filmie uznaje za środek i pretekst do mówienia o kulturze człowieka w ogóle, której kinematografia jest jednym z wielu odprysków. Mieszka w Krakowie.

zobacz inne artykuły autora >>>