NA PRZEDMIEŚCIACH. Rozszyfrowanie
W scenie, gdy Art i Ray idą się przywitać z Klopekami (tuż przed atakiem pszczół), całe zdarzenie obserwują Ricky i Dave. Ten pierwszy ma na sobie koszulkę z logo podobnym do znaku Batmana.
W tej samej scenie reżyser Joe Dante postanowił zacytować Sergia Leone, stosując bardzo charakterystyczne dla włoskiego twórcy zbliżenia na oczy bohaterów. Dodatkowo Jerry Goldsmith wykorzystał jako podkład muzyczny utwór „My Fault” skomponowany przez Ennio Morricone na potrzeby spaghetti westernu My Name Is Nobody Tonino Valeriiego (choć kilka scen nakręcił Leone) z 1973. W Polsce film znany jest pod tytułem Nazywam się Nobody.
Podczas incydentu z pszczołami można w tle dostrzec, jak Walter biegnie do swojego domu dwa razy, (źródła [1] i [4] podają, iż wchodzi on do domu trzy lub cztery razy, co nie jest prawdą).
Ricky wspomina w pewnym momencie film z 1977, The Sentinel (w Polsce znany pod tytułami Bractwo strażników ciemności lub Strażnik), w którym młoda modelka zostaje wybrana na nowego strażnika bram piekieł mieszczących się w nowojorskim apartamencie. Kobieta ma do tego „odpowiednie” predyspozycje, ponieważ w przeszłości dwukrotnie próbowała się zabić.
Podczas opowieści o Skipie lodziarzu, który wymordował swoją rodzinę, Art wspomina, że przestępca mieszkał na Elm. Stanowi to możliwe nawiązanie do znanego cyklu horrorów A Nightmare on Elm Street (Koszmar z ulicy Wiązów).
Skip lodziarz z opowieści Arta zamordował całą swoją rodzinę szpikulcem do lodu. Czyżby Joe Eszterhas oglądał Na przedmieściach i historia Skipa zainspirowała go do uczynienia właśnie szpikulca do lodu narzędziem zbrodni w Nagim instynkcie?
Gdy Art przychodzi po Raya (żeby wyciągnąć go na szpiegowanie Klopeków), Peterson razem z Carol oglądają popularny w USA teleturniej „Jeopardy”, nadawany nieprzerwanie od 1984 (a wcześniej w latach 1964-1975). TVP2 emitowała program „Vabanque” na licencji „Jeopardy” w latach 1996-2002. Polską edycję prowadził Kazimierz Kaczor.
Hans zdejmuje klapę od kosza na śmieci i rzuca ją uchwytem do góry na ziemię. W następnym ujęciu klapa leży uchwytem do dołu, a gdy w kolejnym ujęciu Hans po nią sięga, uchwyt znów znajduje się na górze.
Gdy Ray obserwuje Klopeków kopiących w ogródku podczas burzy, mają oni bardzo podobne stroje do tych, które noszą postaci odprawiające rytuał w późniejszym koszmarze Petersona.
W scenie rozmowy śmieciarzy jeden z nich wspomina, że w środę wieczorem będą grać w kręgle przeciwko firmie „Roselli Plumbing”. Później, gdy Carol przekonuje Raya, że wypadałoby złożyć Klopekom wizytę, można za oknem dojrzeć ciężarówkę z napisem „Roselli Plumbing”.
Jednego ze śmieciarzy (niższego – Vica) odtwarza ulubiony aktor Joe Dantego, Dick Miller. Zagrał w większości jego filmów: Hollywood Boulevard (1976), Piranha (1978), Rock 'n’ Roll High School z 1979 (choć to obraz bardziej Allana Arkusha), The Howling (1981), jednym z dwóch odcinków Police Squad! wyreżyserowanych przez Dantego (w Testimony of Evil – Dead Men Don’t Laugh postać Millera również nazywa się Vic), Twilight Zone: The Movie (1983), Gremlins (1984), Explorers (1985), jednym z dwóch odcinków serialu Amazing Stories nakręconych przez Dantego, Innerspace (1987), Amazon Women on the Moon (1987), Gremlins 2: The New Batch (1990), jednym z pięciu nakręconych przez Dantego odcinków serialu Eerie Indiana (1991), Matinee (1993), Runaway Daughters (1994), The Second Civil War (1997), The Warlord: Battle for the Galaxy (1998), Small Soldiers (1998), Looney Tunes: Back in Action (2003), Trapped Ashes z 2006 (choć tu Dante nie był głównym reżyserem).
Drugiego ze śmieciarzy – Joe – odtwarza Robert Picardo, który również wystąpił w kilku filmach Dantego: The Howling (1981), Explorers (1985), jednym z dwóch odcinków serialu Amazing Stories nakręconych przez Dantego, Innerspace (1987), Amazon Women on the Moon (1987), Gremlins 2: The New Batch (1990), Matinee (1993), Runaway Daughters (1994), The Second Civil War (1997), Small Soldiers (1998), Looney Tunes: Back in Action (2003), jednym z odcinków Masters of Horror nakręconym przez Dantego, jednym z odcinków CSI: NY wyreżyserowanym przez Dantego (co ciekawe, zatytułowanym tak samo, jak odcinek serialu Amazing Stories, przy którym współpracowali).
W scenie, gdy Bonnie, Ray, Art, Mark i Ricky włamują się do domu Waltera, na telewizorze i na stoliku stoją zdjęcia Waltera (Gale Gordon) z Lucille Ball. Ball i Gordon występowali razem w serialach The Lucy Show (1962), Here’s Lucy (1968), Life with Lucy (1986), a także w audycji radiowej „My Favorite Husband” z 1948 roku. Ponadto, Na przedmieściach to ostatnia rola Gale’a Gordona.
W scenie, gdy Ray i Art rozmawiają w piwnicy domu Petersonów, ten pierwszy czyta książkę „The Theory and Practice of Demonology” („Teoria i praktyka demonologii”). Autorem tomiszcza jest Julian Karswell. Dr Julian Karswell to czarny charakter (przywódca kultu diabła) z filmu Night of the Demon z 1957 roku. W Polsce obraz można znaleźć pod tytułem Noc demona.
Gdy Ray ogląda telewizję, by się uspokoić, na każdym z kanałów nadawany jest horror. Najpierw Race with the devil z 1975 (brak polskiego tytułu).
Następnie The Exorcist z 1973 (Egzorcysta).
Na końcu The Texas Chainsaw Massacre 2 z 1986 (w Polsce znany pod tytułem Teksańska masakra piłą mechaniczną 2).
Źródła (między innymi [4]) podają, że w śnie Raya, tuż przed tym, zanim piła mechaniczna przebije ścianę, można dostrzec linię, przez którą piła przechodzi. Oglądałem tę scenę bardzo dokładnie, ale nie udało mi się dostrzec wspomnianej linii.
Rano, po pełnej koszmarów nocy, Ray ogląda popularny amerykański program dla dzieci Mister Rogers’ Neighborhood (zwany też Mister Rogers). Jego twórcą był Fred Rogers, który również prowadził audycję przez wszystkie lata jej istnienia (1968-1976, a następnie 1979-2001). Peterson śpiewa razem z Rogersem tytułową piosenkę programu – „Won’t You Be My Neighbor”.
W trakcie dyskusji Raya i Arta w tle Vince aportuje kość. Pozycja kości w pysku psa ulega zmianie między ujęciami.
Podobne wpisy
Kilkakrotnie w trakcie filmu aktorzy się śmieją, czego raczej nie było w scenariuszu.
1. W scenie, gdy Ray i Art dyskutują o kości i zaczynają krzyczeć, obydwaj aktorzy, pod sam koniec ujęcia, się uśmiechają.
2. W scenie, gdy Carol planuje wpaść do Klopeków, Art próbuje powstrzymać wybuch śmiechu.
3. Gdy Bonnie, Carol, Ray i Hans siedzą przy stole w domu Klopeków, tuż po tym, jak Carol mówi do Raya „That’s a shame. Isn’t that a shame, honey?” („To szkoda. Czyż to nie szkoda, kochanie?”), Bonnie się uśmiecha.
Gdy Carol, Bonnie, Ray i Mark są w domu Klopeków i czekają na doktora Wernera, Carol zdejmuje lewą rękę z jakiegoś przykrytego przedmiotu. Chwilę później znów zdejmuje lewą rękę z tego samego przedmiotu.
Świece w domu Klopeków zmieniają się z częściowo stopionych na nowe pomiędzy ujęciami.
W domu Klopeków znajduje się kilka gaśnic. Biorąc pod uwagę, że ich poprzednie miejsce zamieszkania doszczętnie spłonęło, może to być środek ostrożności. Choć większa liczba urządzeń gaśniczych nie zapobiegła eksplozji… Poniżej wszystkie, które dostrzegłem.
Pokazując Artowi i Markowi perukę Waltera, Ray twierdzi, że znalazł ją po tym, jak Landru został wypuszczony w piwnicy (w domu Klopeków). Ale wcześniej widać, jak Peterson chowa w spodnie perukę, zanim pojawi się pies.
Tuż po tym, jak Ray wypuścił Landru z piwnicy, wszyscy wybiegają na ganek na tyłach domu Klopeków. Reuben zamyka ochronę przeciwko insektom, uderzając Marka w twarz.
W śmieciach Klopeków znajdują się karty do gry w bingo. Całkiem możliwe, iż stanowi to pozostałość po małżeństwie Knappów, zamordowanych przez Klopeków. Knappowie byli starszymi ludźmi, a wspomniana gra należy do popularnych rozrywek seniorów.
Gdy Ray wysyła żonę, Dave’a i oba psy do siostry Carol, nie ma zagłówków w samochodzie. W następnym ujęciu już są.
W scenie, w której Ray i Art przechodzą przez płot do ogródka Klopeków, Mark obserwuje wszystko z dachu swojego domu i wydaje komendy przez radio. W pewnym momencie mówi: „Red rover, red rover let Ray go over (…) red rover, red rover, let Art go on over” (przetłumaczone na DVD jako „Czerwony łazik, czerwony łazik, niech idzie Ray (…) Czerwony łazik, czerwony łazik, niech idzie Art”). Red rover to popularna podwórkowa zabawa.
Kolega Ricky’ego, Steve Kuntz (Nicky Katt), ma na sobie koszulkę z napisem Skates i symbolem czaszki. Rick Ducommun (Art) razem z bratem Peterem założyli w latach siedemdziesiątych firmę zajmującą się produkcją deskorolek „Skull Skates” (pierwotnie nazwaną „Great North Country Skateboards”). Obecnie właścicielem firmy jest Peter.
Znajdujący się w piwnicy Klopeków piec ma plakietkę z nazwą „Atar”. Atar to koncept wywodzący się z zaratusztrianizmu (jednej z najstarszych religii monoteistycznych), oznaczający „widzialny i niewidzialny ogień”. W praktyce atar sprowadza się do energii termicznej, której manifestacją jest ogień lub po prostu ciepło.
Gdy Ray i Art są w piwnicy Klopeków, można na stole dostrzec rogi. W koszmarze Raya istoty odprawiające rytuał również miały rogi.
Samochód, którym córka Waltera odwozi go do domu, ma różne tablice rejestracyjne z przodu (COP 374) i z tyłu (CAL 652).
W piwnicy Klopeków można w pewnym momencie zauważyć sanki z napisem „Rosebud”, identyczne z tymi, które miał główny bohater Obywatela Kane’a Orsona Wellesa.
Piotr Żymełka