KUCHARZ, ZŁODZIEJ, JEGO ŻONA I JEJ KOCHANEK. Feeria barw i stosy jedzenia

Czerwień jest dominantą kolorystyczną sali restauracyjnej. Tam oczywiście sukienka Georginy zmienia kolor z oliwkowej na czerwoną, a szarfy mężczyzn stają się czerwone. Także stroje lub elementy stroju innych gości lokalu są czerwone. Tego koloru są ściany, podłoga, kotary, obrusy i tulipany na stołach. Pomieszczenie jest wystawne, nieco barokowe. To przestrzeń, w której rządzi Albert. Przy stole, przy którym nie odzywa się praktycznie nikt oprócz niego, wygłasza niekończące się tyrady. Wszechobecna czerwień podkreśla jego wybuchowy, okrutny i agresywny temperament. To w tej sali Georgina spotyka Michaela. W przeciwieństwie do głównych bohaterów i osób obecnych w sali jadalnej jest on ubrany w brązowy garnitur. Kolor jego stroju nie zmienia się, gdy wchodzi za Georginą do białej łazienki czy ukrywa się z nią w kuchni. Całe jego mieszkanie jest także utrzymane w różnych odcieniach brązu. Nawet gdy już martwy zostaje przyrządzony przez kucharza, jego ciało ma brązowy kolor.

W łazience kolor sukienki Georginy staje się biały, podobnie jak szarfa Alberta, gdy kilkukrotnie jej tam szuka. Wydaje się, że łazienka jest miejscem, w którym bohaterka czuje się stosunkowo bezpiecznie, to przestrzeń przypisana jej. Z pomieszczenia emanuje spokój i łagodność. Wystrój pomieszczenia nie przystaje chociażby do nieco kiczowatej, przesadnie eleganckiej sali restauracyjnej. Łazienka jest ascetyczna i uporządkowana. To tutaj dochodzi do pierwszego zbliżenia pomiędzy Georginą i Michaelem. W tym kontekście biel może symbolizować prawdziwość, czystość i szczerość uczucia, które połączy kochanków.

Wydaje się, że kolor strojów postaci obrazuje ich charaktery, a także służy ukazaniu przemian, jakie przechodzą. Wszystkie postaci pozostające pod silnym, bezpośrednim wpływem Alberta, jak Georgina czy jego gang, noszą stroje, których kolory zmieniają się podczas przechodzenia z jednego pomieszczenia do drugiego. Postaci te są mu podporządkowane, stają się więc takie jak on. Nawet papierosy Georginy, które wydają się jakimś sposobem wyrażenia oporu przeciwko tyranii Alberta, stają się odpowiednio niebieskie, zielone, czerwone i białe w różnych pomieszczeniach.

Jedynymi postaciami odpornymi na wpływ Alberta są kochanek i kucharz. Brązowy strój Michaela się nie zmienia, wskazując na jego opanowanie i stałość. Księgarz nie poddaje się obcym wpływom, pozostaje sobą przez cały film. W jego mieszkaniu brązowe są zasłony, książki, łóżko, pościel, koc, szlafrok, który podaje Georginie. W całym filmie brakuje naturalnego światła, natomiast jedyne jego potencjalne źródło widzimy właśnie w mieszkaniu Michaela – za dużym oknem rysuje się słońce, jego wschód i zachód. Bohater ma pozytywny wpływ na Georginę, dla której romans z czułym i rozumiejącym ją mężczyzną staje się szansą na wyrwanie się spod tyranii męża. W jego mieszkaniu jest naga, nie obciążają jej kolorowe, eleganckie stroje, które nosiła w restauracji. Jej włosy opadają na ramiona, są rozpuszczone, nieuczesane. Michael wyrywa ją z opresyjnego porządku restauracji, którą rządził Albert.

Strój Richarda natomiast jest zawsze biały, to strój szefa kuchni. W ostatniej scenie jednak przywdziewa czarny garnitur i białą koszulę. To znak przemiany bohatera, przestaje być już służącym złodzieja. Z pasywnego obserwatora stał się aktywnym uczestnikiem. Także Georgina przechodzi przemianę z ofiary w napastnika, podobnie zresztą jak wszyscy, którymi Albert pomiatał.