Islandzka wokalistka zasłużyła na miejsce w tym zestawieniu nie długoletnim zbieraniem ciekawych występów (choć zanotowała epizod w Pret-a-Porter samego Roberta Altmana), ale jedną wybitną i zapadającą w pamięć kreacją. Mowa oczywiście o genialnej roli Selmy w Tańcząc w ciemnościach Larsa von Triera. Za ten film zdobyła Złotą Palmę, Europejską Nagrodę Filmową i kilka pomniejszych wyróżnień, ale przede wszystkim stworzyła unikatowy, brawurowy, a przy tym dojrzały portret tragicznej altruistki, nie tylko dorównujący wcześniejszym vontrierowskim figurom kobiecym z Przełamując fale i Idiotów (odgrywane przez doświadczone i profesjonalne aktorki), ale stanowiący jakość samą w sobie. Jeśli Tańcząc w ciemnościach można nazwać arcydziełem, to duża w tym zasługa Björk, która udowodniła, że jest nie tylko oryginalną piosenkarką, ale stać ją także na znakomite aktorstwo.
Cher
Cher w filmie Wpływ księżyca
Nieśmiertelna gwiazda, utrzymująca się na popkulturowym topie (lub w jego sąsiedztwie) od lat 60., początkowo występowała głównie w telewizji. Jako ceniona gwiazda muzyki oraz małego ekranu w latach 80. szturmem wzięła Hollywood, zdobywając uznanie rolami w takich filmach jak Silkwood (Złoty Glob), Maska (Złota Palma) czy Wpływ księżyca (Złoty Glob i Oscar). W pamięci szerszej widowni Cher zapisała się również rolą w klasycznej komedii Czarownice z Eastwick. O talent aktorski Cher można się spierać, ale nie sposób jej odmówić charyzmy i pewnego uroku, którym potrafiła sobie w szczycie formy zjednywać publiczność. W ciągu swojej kariery wystąpiła u boku takich sław jak Meryl Streep czy Susan Sarandon, wcale dramatycznie od nich nie odstając (co trzeba też zapewne pochwalić jako dobry zmysł do wyboru ról). Od lat 90. Cher gra już mniej i z gorszym skutkiem (występ w Burlesce lepiej zapomnieć), niemniej dawnych sukcesów aktorskich nikt już jej nie zabierze.
Barbra Streisand
Barbra Streisand w filmie Książę przypływów
Do świata filmu Barbra, która zdobyła popularność jako piosenkarka w połowie lat 60., wkroczyła z przytupem, zdobywając Oscara za główną rolę w filmie Zabawna dziewczyna. Rok później zanotowała kolejny sukces przebojowym musicalem Hello Dolly! w reżyserii samego Gene’a Kelly’ego, ugruntowując swoją pozycję w Hollywood. W kolejnych latach Streisand z większym lub mniejszym powodzeniem pojawiała się w głośnych produkcjach, zarabiając kolejną nominacje do Oscara za Tacy byliśmy oraz Złoty Glob za Narodziny gwiazdy. Tę samą nagrodę otrzymała jako reżyserka filmu Jentł, będącym jej filmowym magnum opus dramacie muzycznym na podstawie opowiadania Isaaca Bashevisa Singera, w którym zagrała również główną rolę. Nadmieńmy jeszcze, że nominowana była także do Oscara za najlepszy film za Księcia przypływów, a realizację filmu dla niej rozważał sam Ingmar Bergman i chyba jasne stanie się, że prawdopodobnie sukces wycieczki zza mikrofonu przed kamerę Streisand nie ma sobie równych, nawet jeśli jej triumfy uległy już nieco zapomnieniu i – umówmy się – nie zawsze były arcydziełami kinematografii.
Tomasz Raczkowski
Antropolog, krytyk, praktyk kultury filmowej. Entuzjasta kina społecznego, czarnego humoru i horrorów. W wolnych chwilach namawia znajomych do oglądania siedmiogodzinnych filmów o węgierskiej wsi.
