Życie i twórczość Charliego Chaplina (część II)

Kiedy pod koniec roku 1914 Chaplin zażądał od Macka Sennetta sumy tysiąca dolarów tygodniowo w zamian za pozostanie wśród artystów tworzących dla studia Keystone, dyrektor stwierdził, że za taką kwotę nie zamierza kontynuować współpracy z komikiem. W rzeczywistości pieniądze nie były jednak jedynym powodem, dla którego Chaplin zdecydował się na poszukiwania nowego pracodawcy. Prasa bulwarowa od dłuższego czasu informowała, że stosunki pomiędzy nim a szefem studia nie układają się zbyt dobrze.

Sennett zdecydowanie ograniczał artystyczne zapędy Chaplina, który usiłował nadać swoim produkcjom charakter odmienny od innych filmów opatrzonych logo Keystone. Do konfliktu nie dochodziło jedynie na poziomie scenariuszów, ale i na płaszczyźnie budowania postaci, włączając w to nawet ikonicznego Trampa. Sennettowi nie podobało się, że Chaplin zbytnio rozbudowuje swoje historie i nadaje występującym w nich bohaterom rysy dramatyczne oraz melodramatyczne. Komedia była dla niego przestrzenią, w obrębie której nie było miejsca na głębsze refleksje. Chaplin pragnął zmierzać natomiast w zupełnie innym kierunku.

Na wieść o tym, że Keystone zrezygnowało z usług Chaplina, błyskawicznie zareagowało ulokowane na terenie Chicago studio Essanay, które zaoferowało Brytyjczykowi dziesięć tysięcy dolarów w zamian za podpisanie kontraktu opiewającego na tysiąc dwieście pięćdziesiąt dolarów tygodniowo, co, przyrównując do ówczesnej siły nabywczej tej waluty, byłoby dziś równowartością około trzydziestu tysięcy dolarów. Co więcej, w trakcie pertraktacji poprzedzających grudniowe podpisanie kontraktu komik wywalczył sobie dużo większą swobodę artystyczną, niż mógłby wymarzyć sobie pod kuratelą Sennetta. Pierwszy film dla nowego studia był gotowy po dwóch miesiącach, w lutym 1915 roku i nosił dosyć znamienny tytuł – Jego nowe zajęcie (His New Job). Akcja filmu rozgrywała się na terenie fikcyjnego studia Jodstone, a fabuła opowiadała o perypetiach Charliego, doprowadzającego do furii reżysera melodramatu, który szybko zaczyna skupiać swoją energię na pozbyciu się nadgorliwego aktora, a nie na koordynowaniu prac nad tworzonym przez siebie obrazem. Podobieństwo do relacji Chaplin-Sennett, rzecz jasna, całkowicie niezamierzone.

W pierwszej fazie współpracy z Essenay komik pracował na terenie Chicago, niemniej miasto nie do końca przypadło mu do gustu. Krótki pobyt nad jeziorem Michigan zaowocował jednak poznaniem aktorów, którzy – podobnie jak sam Chaplin – wywodzili się ze scen musichallowych. Wśród nich znaleźli się między innymi Leo White czy Bud Jaminson, którzy w przyszłości mieli pojawić się w wielu produkcjach Brytyjczyka. Po przenosinach do Kalifornii Chaplin w jednej z miejskich kawiarni spotkał się z Edną Purviance, której ze względu na niecodzienną urodę zaproponował rolę w drugim filmie tworzonym pod banderą Essanay – Charlie się bawi (A Night Out). Zauroczenie wykroczyło tym razem poza klatki celuloidowej taśmy – Purviance oraz Chaplin pozostawali parą przez kolejne trzy lata. Jego partnerka towarzyszyła mu na planie ponad trzydziestu filmów, występując głównie w roli obiektu westchnień głównego bohatera.