POSTACI HISTORYCZNE, o których POWINIEN powstać FILM

Filmowe biografie postaci historycznych cieszą się ogromną popularnością wśród kinowej publiczności. Nic więc dziwnego, że co roku otrzymujemy kilka opowieści o życiu ludzi uwikłanych w historię. Przepis na sukces tzw. biopica jest przecież dość prosty. Wystarczy znaleźć interesującą osobę z przeszłości, przeanalizować, czy jej żywot albo jego fragment nadają się na film, wybrać popularnego aktora lub aktorkę, która choć w minimalnym stopniu jest podobna do postaci historycznej i właściwie gotowe. Czy jednak w natłoku biopiców pozostały jeszcze jakieś postaci, których filmowcy nie wzięli na warsztat?

Oczywiście, że tak. Inaczej przecież nie mogłoby powstać to zestawienie. Zdaje się, że karty historii to niewyczerpane źródło oryginalnych inspiracji. Mnóstwo tam zarówno znanych, jak też mniej rozpoznawalnych nazwisk. Poniżej znajdziecie interesujące postaci, którym według mojej wiedzy nie poświęcono jeszcze filmów fabularnych, a których życie oraz działalność na to zasługują. Postaci wybrane zostały tak, aby biografię każdej z nich wpisać w konkretny gatunek lub podgatunek filmowy.

Gatunek: dramat obyczajowy, postać: Antoni Cierplikowski

Historia to nie tylko spektakularne bitwy, złożone intrygi i żywoty znanych władców, lecz również fascynujące opowieści o zwykłych z pozoru ludziach, których działalność zmieniła świat na zawsze. To właśnie mikrohistoria, czyli postmodernistyczny kierunek badań w historiografii szczególnie zainteresowany człowiekiem i jego życiem codziennym, stanowiący w mojej opinii najlepsze źródło dla filmowych biografii. Jedną z postaci historycznych, których osiągnięcia z całą pewnością zasługują na film fabularny, jest pochodzący z Sieradza fryzjer Antoni Cierplikowski. Zły przykład? Wcale nie, zwłaszcza gdy przyjrzymy się biografii niedocenianego Antoine’a, doskonale wpisującej się w popularny i często stosowany w biopicach motyw od zera do milionera. Wystarczy odrobina kolorowej płukanki oraz kilka psiknięć lakieru dla wzmocnienia efektu i o Antonim Cierplikowskim można zrealizować fascynujący film. Zresztą, sami sprawdźcie.

Koniec XIX wieku. Sieradz, miejscowość położona w granicach zaboru rosyjskiego. Młody chłopak imieniem Antoni jest silnie związany ze swoją matką, która zauważa, że syna odznacza niespotykana wrażliwość. Pragnąc dla Antoniego jak najlepiej, wysyła go do krewnych z Łodzi, którzy posiadają tam mały zakład fryzjerski. Właściciel salonu, Paweł Lewandowski, nadużywa alkoholu, w związku z czym Antoni często musi zastępować go na stanowisku fryzjera. Już niedługo do młodego ucznia ustawia się kolejka kobiet zafascynowanych jego niezwykłym talentem. Siedemnastoletni mężczyzna czuje jednak, że w światku fryzjerstwa może osiągnąć więcej, aniżeli zatrudnić się wkrótce u przegranego i niewypłacalnego wujka. W 1901 roku z pięcioma frankami w kieszeni wyrusza więc do Paryża, stolicy mody i szyku. Początki są trudne. Aby się utrzymać, Antoni zajmuje się treskami i perukami. W tym czasie poznaje też przyszłą żonę Marie. Kocha ją, ale nie zdoła ukryć swojej homoseksualnej orientacji. Marie zdaje sobie z tego sprawę, ale postanawia pozostać przy mężu i wspierać go w pogoni za marzeniami. Mijają lata. Jest rok 1905, fryzjer strzyże Francuzki „na telefon”. W życie pary wdziera się rutyna. Wreszcie jednak następuje przełom. Pewnego dnia roku 1912 Cierplikowski udaje się z wizytą domową do aktorki Ève Levallière. Antoni próbuje na niej swojego nowatorskiego pomysłu, czyli tzw. fryzury na chłopczycę. Eve jest oczarowana, wszyscy inni też. Wkrótce telefon państwa Cierplikowskich nie przestaje dzwonić, a klientki zostawiają coraz więcej pieniędzy. Wystarczy, aby otworzyć salon z prawdziwego zdarzenia, i to na jednej z najmodniejszych ulic Paryża. Zakład fryzjerski Antoniego to miejsce nadzwyczajne jak na tamte czasy. Oferuje mycie, masaże, strzyżenie, czesanie i tylko kobiety wiedzą co jeszcze. Mają tam nawet pierwszą elektryczną suszarkę do włosów. Skromny Antoni z Sieradza przekształca się w wielkiego Antoine de Paris. Powstają kolejne zakłady, już nie tylko we Francji, ale także w Stanach Zjednoczonych, gdzie państwo Cierplikowscy ukryją się przed II wojną światową. U Antoine’a fryzury stylizują koronowane głowy, sławne aktorki, tancerki i piosenkarki. Wystarczy wspomnieć Marlenę Dietrich, Gretę Garbo, Bette Davis czy Josephine Baker. Po powrocie do powojennego Paryża trudno jest jednak królowi fryzjerów nadążyć za światowymi trendami. Trwonił w związku z tym mnóstwo pieniędzy. Już zresztą wcześniej lekką ręką wydawał majątek na ekscentryczne zachcianki, takie jak stroje z minionych epok, w których przechadzał się po Paryżu, czy kryształowa trumna służąca mu za łóżko. Rozrzutność Antoine’a stała się przyczyną rozwodu małżeństwa Cierplikowskich. Majątek został podzielony po połowie. Antoine postanowił wrócić do rodzinnego Sieradza, gdzie kupił dom. Nikt za żelazną kurtyną nie słyszał jednak o słynnym fryzjerze, który skromnie i w samotności dożył 91 lat, a jego fryzjerskie imperium upadło.