ŚMIERĆ w Hollywood! Aktorzy ZAMORDOWANI w prawdziwym życiu

Lana Clarkson (1962-2003)

Znana także jako „prawdziwa Xena”, była amerykańską aktorką występującą w filmach fantasy klasy B. Na koncie miała występy w takich produkcjach jak Łowca śmierci, Królowa barbarzyńców, Amazonki z Księżyca czy Barbarzyńska królowa II. Ich producent, Roger Corman, stawiał na niewymagającą rozrywkę złożoną ze nieskomplikowanej akcji i kobiecej nagości. Lana Clarkson odnajdywała się w tych rolach bardzo dobrze.

3 lutego 2003 roku Phil Spector, producent muzyczny, wyszedł tylnym wyjściem ze swojego domu w Los Angeles. W ręku trzymał broń. Kiedy na miejsce przyjechała policja, Spector powiedział: „Wydaje mi się, że ją zabiłem”. Ciało Lany Clarkson znaleziono wewnątrz domu. Para poznała się kilka godzin wcześniej w House of Blues, gdzie pracowała Clarkson. Po zakończonej pracy wsiadła ze Spectorem do jego limuzyny i pojechali do jego domu. Weszli do środka, a kierowca został w samochodzie na zewnątrz. Niecałą godzinę później usłyszał strzał.

Spector był sądzony za zabójstwo Clarkson w dwóch procesach, w roku 2007 i 2008. Został skazany na 19 lat pozbawienia wolności. Został także pozwany przez matkę Lany, Donnę Clarkson. Strony zawarły ugodę, której treści nie ujawniono.

Rob Knox (1989-2008)

Był brytyjskim aktorem znanym z serii o Harrym Potterze. Pojawił się w roli Marcusa Belby’ego w części szóstej cyklu i podpisał kontrakt na część finałową. Karierę aktorską rozpoczął już w wieku lat 11, a po raz pierwszy na ekranie pojawił się w roku 2004 – w filmie Antoine’a Fuquy Król Artur.

Knox został dźgnięty nożem przez napastnika, który zaczepiał jego młodszego brata Jamiego przed wejściem do pubu w Londynie. W chwili śmierci miał zaledwie 18 lat. Tragiczne zdarzenie odbiło się szerokim echem w brytyjskiej prasie, a morderca, Karl Norman Bishop, został skazany na dożywocie z prawem do wcześniejszego zwolnienia nie wcześniej niż po 20 latach. Ani w trakcie procesu, ani po jego zakończeniu nie okazał skruchy za swój czyn.

Dominique Dunne (1959-1982)

Aktorka amerykańska, pojawiła się w kilku produkcjach telewizyjnych w latach 1979-1982, ale najbardziej znana jest z roli Dany Freeling w kultowym już horrorze Tobe’a Hoopera i Stevena Spielberga Duch z 1982 roku.

Rok wcześniej dwudziestodwuletnia aktorka poznała Johna Sweeneya, kucharza z restauracji Ma Maison. Zaczęli się spotykać. Ich związek należał do burzliwych, na tle chorobliwej zazdrości chłopaka dochodziło do scen, kłótni i bijatyk. Dunne kilkakrotnie chroniła się przed rozjuszonym Sweeneyem w domu rodziców. Wreszcie zdecydowała się ostatecznie zakończyć związek. Kilka tygodni po zerwaniu, 30 października 1982 roku, Dunne cieszyła się z roli w serialu telewizyjnym V. Była we własnym domu, w towarzystwie Davida Packera, kolegi z planu, z którym ćwiczyli swoje kwestie, kiedy nagle pojawił się tam Sweeney. Dunne wyszła do niego na zewnątrz i Packer słyszał, jak się kłócą. Kiedy awantura przybrała na sile, zadzwonił na policję, ale nie uzyskał pomocy. Zadzwonił więc do kolegi i powiedział mu, że gdyby został znaleziony martwy, to mordercą jest John Sweeney. Packer wyszedł na zewnątrz, gdzie zobaczył Sweeneya klęczącego nad ciałem Dunne, z rękami na jej gardle. To Sweeney poprosił Packera, żeby zadzwonił po policję. Kiedy przyjechali, przyznał się, że zabił byłą dziewczynę i chciał popełnić samobójstwo.

Dominique żyła jeszcze, kiedy przewożono ją do szpitala. Była w śpiączce, a jej mózg nie wykazywał żadnej aktywności. 4 listopada rodzice podjęli decyzję o odłączeniu jej od aparatury podtrzymującej życie.

Sweeney został skazany za nieumyślne spowodowanie śmierci na jedyne sześć lat więzienia. Rodzina Dunne była oburzona taką kwalifikacją czynu. Morderca wyszedł na wolność po trzech latach i siedmiu miesiącach odsiadki.