Filmy, które ZNISZCZYŁY ludziom życie

Ostatnie tango w Paryżu (1972), reż. Bernardo Bertolucci

Jeden z najbardziej kontrowersyjnych filmów w historii. Bardzo odważne sceny erotyczne między 45-letnim Paulem (Marlon Brando) a 20-letnią Jeanne (Maria Schneider) doprowadziły do zakazu jego dystrybucji w wielu państwach. Co więcej, reżyser Bernardo Bertolucci został skazany na 4 miesiące aresztu w zawieszeniu oraz pozbawiony praw obywatelskich we Włoszech na 5 lat.

Gdyby wybrać najbardziej szokującą scenę z Ostatniego tanga w Paryżu, to zdecydowanie należałoby wskazać tę, w której Brando gwałci 19-letnią wówczas Schneider, używając masła jako lubrykantu. Mimo że atak był zawarty w scenariuszu, a sama czynność seksualna była symulowana i można by uznać, że aktorka wiedziała, na co się godzi, po latach wyszło na jaw, że nie została uprzedzona o tym, że zostanie podczas niej użyte masło. Była to decyzja, którą Bertolucci podjął w porozumieniu z Brando już w trakcie zdjęć i postanowił ją ukryć przed Marią, by osiągnąć w ten sposób jak najbardziej wiarygodny efekt upokorzenia młodej dziewczyny. 

Schneider przyznała, że łzy spływające po jej twarzy w tej scenie są jej autentycznymi łzami, ponieważ poczuła się w tym momencie naprawdę zgwałcona, zarówno przez Brando, jak i Bertolucciego. Podobno z premiery uciekła z krzykiem i już nigdy nie odezwała się do reżysera w związku z tym, jak wielką traumę nosiła w sobie po zdjęciach. Przez całe swoje późniejsze życie uciekała w alkohol i narkotyki, zmagała się z uzależnieniem i zaburzeniami psychicznymi, leczyła psychiatrycznie i próbowała popełnić samobójstwo. Zmarła na raka w 2011 roku, w wieku 58 lat. Przed śmiercią przyznała, że gdyby wiedziała, jak to się dla niej skończy, to nie zdecydowałaby się na angaż w Ostatnim tangu w Paryżu.

Le Mans (1971), reż. Lee H. Katzin

Na początku lat 70. Steve McQueen, czyli jeden z najbardziej znanych „antybohaterów” w historii kina, a zarazem wielki pasjonat motoryzacji, zapragnął zrobić film o 24h Le Mans, czyli wyścigu samochodowym, w którym zawodnicy rywalizują ze sobą przez pełną dobę. Okazało się to jednak być większym wyzwaniem, niż mógł się spodziewać. Problemy pojawiały się już od samego początku. 

Pierwotnie Le Mans miał być produkowany przez Warner Bros., jednak gdy studio zostało sprzedane Kinney National Services, umowa została odwołana. Gdy udało się znaleźć nowego producenta, okazało się, że trzeba szukać również nowego reżysera, ponieważ John Sturges, nie mogąc pogodzić swojej wizji z wizją McQueena, zdecydował się zrezygnować z projektu – ostatecznie zastąpił go Lee H. Katzin. Nie był to jednak koniec problemów – film w bardzo szybkim tempie zaczął przekraczać budżet. McQueen, by ratować produkcję, zdecydował się zrezygnować ze swojego wynagrodzenia (a znany był z tego, że żądał bardzo hojnych pensji), ale nawet to nie pomogło i Le Mans ostatecznie doprowadziło do upadku jego firmy, Solar Productions, co niemal zrujnowało popularnego aktora. 

Okres zdjęciowy nie był bardziej udany – podczas skomplikowanych manewrów w jednej ze scen w Porsche kierowanym przez profesjonalnego kierowcę rajdowego Davida Pipera odpadła jedna z opon i doszło do tragicznego w skutkach wypadku. Jedna z nóg mężczyzny była w bardzo złym stanie, co więcej, w ranę wdało się zakażenie. Ostatecznie trzeba było ją amputować, co skutecznie zakończyło karierę rajdowca. 

Alamo (1960), reż. John Wayne

Amerykański dramat wojenny w reżyserii debiutującego w tej roli Johna Wayne’a to kolejny film, o którym można by powiedzieć, że ciążyło nad nim swojego rodzaju fatum. Dzieło okazało się być niebywale skomplikowane realizacyjnie, zaczynając chociażby od tego, że zbudowanie scenografii miasta Alamo zajęło prawie dwa lata, a kończąc na tym, że Wayne był zmuszony sfinansować część kosztów produkcji z własnych pieniędzy.

Co więcej, podczas kręcenia jednej ze scen batalistycznych, armata złamała stopę jednego z głównych aktorów – Laurence’a Harveya. Pewnego dnia plan został praktycznie doszczętnie zmieciony z powierzchni ziemi przez wielką powódź. Zdjęcia były kilkukrotnie wstrzymywane i przekładane; podobno między ujęciami reżyser był tak zestresowany, że odpalał jednego papierosa od drugiego. 

Jakby tego było mało, w trakcie okresu zdjęciowego jedna z aktorek, LeJean Eldridge została zamordowana przez swojego chłopaka Chestera Harveya, również grającego w filmie. Mężczyzna był zazdrosny o to, że kobieta dostała ważniejszą rolę od niego. Wiązało się to również z lepszym zakwaterowaniem – razem z resztą ekipy, niedaleko utworzonego na potrzeby filmu Alamo – podczas gdy on musiał dojeżdżać na plan z przedmieść. Zażądał od niej, by wyprowadziła się do niego, a gdy ta się nie zgodziła, rozwścieczony zaatakował ją nożem i zadźgał na śmierć. Harvey szybko został aresztowany i skazany na 20 lat więzienia, na chwilę zyskując upragnioną sławę nie jako aktor, lecz morderca ukochanej.