Filmy, które doprowadziły do ARESZTOWANIA TWÓRCÓW

Kręcenie filmów to niełatwa i stresująca praca. Nieprzespane noce, setki trudnych decyzji, tysiące dubli czy przekroczone terminy to tylko niektóre trudności, z jakimi borykają się filmowcy. Co gorsza, efekt finalny procesu twórczego zwykle spotyka się z jakimś wyrazem dezaprobaty odbiorców. Filmowcy bowiem zawsze będą skazani na łaskę lub niełaskę krytyków i przede wszystkim widzów. Zdarzają się jednak sytuacje, gdy twórcy kina zostają skazani prawomocnymi wyrokami sądów lub tymczasowo aresztowani, oczywiście nie dlatego, że stworzyli niskiej jakości film (choć w niektórych przypadkach można by przewidzieć jakieś drobne kary), ale głównie ze względu na swoje zbyt duże ambicje, stres i czasami brak rozsądku.

Poniższe zestawienie skupia się na tych przykładach łamania prawa, które miały miejsce przy okazji tworzenia filmów oraz gdy jakaś scena lub całość obrazu stały się podstawą do wszczęcia postępowania karnego. Ostrzegam również, że tekst może niektórym nie przypaść do gustu ze względu na swój „pudelkowy” charakter. Mimo to zapewniam, że wszystkie przedstawione w zestawieniu zdarzenia NIE SĄ fikcyjne.

Szaleństwo pani Witherspoon i problemy filmu W dobrej wierze

Gdy jest się człowiekiem popularnym można żyć trochę bardziej i można też trochę więcej. Zarówno fani, jak i stróże prawa często przymykają oko na niektóre ekscesy gwiazd. Z jednej strony aktor to przecież też człowiek, a ze względu na zwiększony poziom stresu związany z dużym zainteresowaniem opinii publicznej może czasem popełnić błąd. Z drugiej zaś osoba publiczna powinna po prostu świecić przykładem. Aktor musi zatem balansować na tej niewidocznej granicy, którą powinna wyznaczać jego moralność. Jedną z gwiazd kina, które wyraźnie przekroczyły wspomnianą wyżej granicę, jest Reese Witherspoon.

Eksces artystki miał miejsce w Atlancie i związany był z zatrzymaniem do kontroli pojazdu, którym ona jechała jako pasażerka, a prowadził go jej mąż Jim Toth. Okazało się, że Toth przekroczył dopuszczalny limit alkoholu we krwi. Zdobywczyni Oscara nie potrafiła jednak łatwo pogodzić się z zatrzymaniem ukochanego, nie usłuchała poleceń policjantów i zaczęła im słownie grozić. W rezultacie para trafiła do aresztu: Toth za jazdę pod wpływem alkoholu, a Reese za napaść na policjanta i nieobyczajne zachowanie.

Występek Witherspoon miał miejsce przy okazji tworzenia filmu W dobrej wierze (2014) Philippe’a Falardeau. Sam obraz również nie uniknął problemów prawnych. W 2015 roku fundacja Zaginieni Chłopcy Sudanu złożyła bowiem pozew przeciw producentom oraz scenarzystce filmu w sprawie o naruszenie praw autorskich. Fundacji chodziło o to, że historia, którą opowiada film, została zaczerpnięta z wywiadów z sudańskimi uchodźcami, co czyniło z nich prawowitych współwłaścicieli dzieła i z tego względu powinni otrzymać jakieś finansowe zadośćuczynienie. Sąd początkowo oddalił roszczenia organizacji, jednak przy ponownych pozwach skłonił się do przyznania jej racji. Sprawa nie zakończyła się jednak przed sądem, ponieważ strony wcześniej „dogadały się” poza nim.

Ryan G. podejrzany o kradzież miedzi

Przy okazji pracy nad Idami marcowymi Ryan Gosling miał okazję odwiedzić i zobaczyć Detroit. Miasto to od wielu lat pogrążone jest w głębokim kryzysie i nadal powoli umiera. Dawni mieszkańcy Detroit pozostawili po sobie domy, które teraz opustoszałe czekają na wyburzenie. To właśnie ruiny budowli i pustostany zainteresowały wówczas Goslinga najbardziej. Dokładnie je fotografował, ponieważ stanowiły dla niego inspirację do pracy nad swoim pierwszym filmem – Lost River. Podczas zwiedzania jednej z opustoszałych budowli Goslinga zatrzymała policja. Funkcjonariusze nie rozpoznali słynnego aktora i aresztowali go pod zarzutem próby kradzieży miedzi. Wszystko oczywiście rozeszło się po kościach, ale opisane wyżej doświadczenie dostarczyło podobno przyszłemu reżyserowi kilku pomysłów na film. Być może właśnie policji z Detroit zawdzięczamy więc motyw eksploracji ruin w poszukiwaniu miedzi występujący w Lost River?

Oskarżeni za znęcanie się nad syntetycznymi psami

Jakość efektów specjalnych w kinie podlega ocenie ze względu na ich „prawdziwość”. Oznacza to, że im realniejszy jest świat filmu przedstawiony przez jego twórców, tym łatwiej nam w niego uwierzyć i tym samym go docenić. Jak bardzo dumny z siebie musiał być zatem spec od efektów Carlo Rambaldi, kiedy wraz z reżyserem Lucio Fulcim zostali wezwani przed oblicze sądu, aby wyjaśnić kwestię znęcania się nad zwierzętami podczas kręcenia Una lucertola con la pelle di donna (1971) (tytuł włoski wspaniale brzmi, zdecydowanie lepiej niż Jaszczurka w kobiecej skórze), kiedy psy, o które sąd miał pretensje, były… sztuczne.

W jednym z wywiadów Lucio Fulci zdradził, że zwierzęta Rambaldiego to kukły z umieszczonymi wewnątrz pojemnikami, które można było kontrolować, co dawało efekt bijącego serca i poruszania się innych wnętrzności. Niektórzy ludzie uwierzyli, że psy są prawdziwe i sprawa trafiła do sądu, a reżyserowi wspomnianego, włoskiego filmu fantastyczno-kryminalnego założono sprawę karną. Carlo Rambaldi, późniejszy zdobywca trzech Oscarów za efekty specjalne do King Konga (1976), Obcego – 8. pasażera Nostromo (1979) i E.T. (1982), zlitował się nad Fulcim i podczas sądowej rozprawy przedstawił jednego ze swoich syntetycznych czworonogów. Sprawę umorzono.

Trzy lata więzienia za próbę odnalezienia Eldorado

Richard Driscoll w świecie kina uważany jest przez jednych za hochsztaplera, przez drugich zaś za postać romantyczną. Reżyser został bowiem uznany za winnego w sprawie oszustw podatkowych wobec brytyjskiego urzędu skarbowego, których dopuścił się w związku z realizacją filmu Eldorado (2009) i skazany tym samym na trzy lata więzienia. Obraz w wyobrażeniach Driscolla miał być najlepszym w historii kina, co dla niektórych stanowi chyba pewnego rodzaju usprawiedliwienie działań reżysera, przydające im romantyczny charakter. Eldorado reklamowane było jako pierwszy film brytyjski zrealizowany w technologii 3D, a do wystąpienia w nim Brytyjczyk przekonał same gwiazdy, m.

in. Petera O’Toole’a, Daryl Hannah, Michaela Madsena czy Davida Carradine’a. Mimo problemów prawnych reżysera Eldorado powstało, jednak z tych samych względów nie miało premiery w kinie. Pojawiło się od razu na nośnikach DVD. Film, który jest gatunkowym miszmaszem i opowiada historię fikcyjnego zespołu The Jews Brothers uciekającego przed głodnymi kanibalami z mitycznego miasta Eldorado, uznano za jeden z najgorszych w historii kinematografii.

Obraz Driscolla stanowi również ostatni przed śmiercią występ Davida Carradine’a. Co ciekawe, aktor w ogóle nie pokazał się na planie zdjęciowym opisywanego „dzieła”. Sceny z jego udziałem to bowiem wklejone pozostałości z miniserialu Zemsta mnicha.

Zarzut popełnienia morderstwa

Cannibal Holocaust (1980) to zapewne najpopularniejszy przykład filmu, który zaprowadził jego twórców przed oblicze sądu. Włoska produkcja to twór niezwykle brutalny i z tej przyczyny do dziś budzący kontrowersje. Zarzuty popełnienia morderstwa wobec reżysera obrazu Ruggero Deodato wystosowano bardzo szybko po jego premierze. Filmowiec został aresztowany i musiał wytłumaczyć przed sądem m.in., gdzie podziali się aktorzy, którzy występowali w Cannibal Holocaust, a których od paru miesięcy nie widać w życiu publicznym.

Deodato zależało na tym, żeby widownia jego filmu uwierzyła w to, co widzą na ekranie, i dlatego poprosił głównych aktorów, aby na jakiś czas „zniknęli”. Mężczyźni wyszli z cienia dopiero podczas procesu i w rezultacie zarzuty oddalono. Niestety na planie Cannibal Holocaust prócz fikcyjnych morderstw miały również miejsce te prawdziwe. Chodzi o zwierzęta, które traktowano w sposób bestialski i niemożliwy do przyjęcia. Finałowym wynikiem sądowych potyczek twórców filmu Cannibal Holocaust były cztery miesiące więzienia w zawieszeniu.