FILMY KRÓTKOMETRAŻOWE

The Adventures of André and the Wally B. to niespełna dwuminutowa historyjka o postaci (André), która w lesie jest goniona przez małą pszczółkę. Właściwie trudno tu mówić o fabule. To jednoaktowa opowiastka, kojarząca się konstrukcyjnie z Polanym ogrodnikiem braci Lumière, pierwszym komediowym filmikiem w historii kina. Jedna jedyna sytuacja fabularna i to wszystko. Lecz już tu widać zaczątki stylu późniejszych krótkometrażówek Pixara, czyli prosty humor sytuacyjny z udziałem dwóch przeciwstawnych postaci. Animacja powstała jeszcze pod skrzydłami LucasFilmu. Finalnego renderingu dokonano na legendarnym już superkomputerze Cray X-MP 48.

The Adventures of André and Wally B.
(1984)

reżyseria – Alvy Ray Smith
reżyseria animacji – John Lasseter
projekty postaci – John Lasseter, William Reeves
rendering – William Reeves

 *  *  *

Na biurku stały sobie dwie lampy, duża i mała. Duża stała w miejscu i patrzyła, jak ta mała bawi się z nadmuchiwaną piłką. Lecz piłka nie wytrzymała harców lampki i wyzionęła powietrze. Na nic jednak zdały się napomnienia dużej lampy, gdyż po chwili smutek małej lampki rozwiała jeszcze większa piłka… Luxo Jr. to pierwsza produkcja powstała pod szyldem Pixar Animation Studios. Prosta lecz budząca szacunek animacja (pamiętajmy, że był to rok 1986), zabawna historyjka zbudowana według zależności dziecko-rodzic i dowcipna końcówka – to już obowiązujący do dziś styl wytwórni.

Trwająca 1’32” animacja (nie licząc napisów) na trwale zapisała się w w historii Pixara, gdyż słynna czołówka wytwórni, czyli lampa skacząca po literze “I” (włącznie z tym samym efektem dźwiękowym) jest właśnie pamiątką po pierwszym dziele Johna Lassetera zrealizowanym w Pixarze. Luxo Jr. otrzymał nominację do Oscara w kategorii najlepszego krótkometrażowego filmu animowanego oraz był laureatem Golden Gate Award na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w San Francisco w 1987 roku.

W 1991 roku dla Ulicy Sezamkowej powstały dwie kolejne odsłony przygód lampy w krótkometrażówkach Surprise oraz Light & Heavy. Oba filmiki zdobyły główne nagrody na dwóch festiwalach animacji komputerowej w Londynie i Montrealu w 1991 roku.

Luxo Jr.
(1986)

scenariusz i reżyseria – John Lasseter
reżyseria animacji – John Lasseter
projekty postaci – John Lasseter, Eben Ostby
rendering – Eben Ostby, William Reeves, Sam Leffl

 *  *  *

Miasto, noc, ciemny zaułek, deszcz. W kącie sklepu rowerowego, na wyprzedaży, stoi mały jednokołowiec z czerwoną ramą. Wyobraża on sobie cyrkowy numer z klownem, którego w pewnym momencie pozbawia zainteresowania widowni i ku zachwycie publiki sam żongluje piłeczkami. Ale to tylko niespełnione marzenie. Zdruzgotany rowerek, przytłoczony myślą, że jutro zostanie sprzedany po zaniżonej cenie, przestaje marzyć i wraca na swoje miejsce w ciemnym rogu sklepu rowerowego.

Niespodziewanie smutna animka Johna Lassetera, trwająca 3’20, zawiera motyw wyprzedaży zabawek, który powróci w Toy Story 2. Red’s Dream to laureat Golden Gate Award na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w San Francisco oraz głównej nagrody na austriackim festiwalu Prix Ars Electronica w 1988 roku.

Red’s Dream
(1987)

scenariusz i reżyseria – John Lasseter
reżyseria animacji – John Lasseter, Eben Ostby, William Reeves, H.B. Siegel
projekty postaci – John Lasseter, Eben Ostby, William Reeves
rendering – Eben Ostby, William Reeves
muzyka – David Slusser

*  *  *

W dziecięcym pokoju żyje sobie mały, plastikowy dobosz. Patrzy z zachwytem na małe dziecko z pampersem na pupie, bawiące się klockami. Lecz radość zabawki znika, gdy widzi organoleptyczne preferencje bobasa, który każdą zabawkę gryzie ząbkami. Dobosz bierze nogi za pas, uciekając pod łóżko. A tam spotyka całą rzeszę innych zabawek, które schowały się tutaj z tego samego powodu. Nieporadność malucha budzi jednak rozrzewnienie zabawki. Dobosz wychodzi z ukrycia i ucieka przed dzieciakiem. Całość kończy się szczęśliwie, gdyż malec zakłada na głowę papierową torbę i nieświadomy daje zabawkom spokój.

Pięciominutowy Tin Toy może być uznany za pierwowzór Toy Story, a dzieciak jest niejako wcześniejszą wersją małej siostry Andy’ego i jednocześnie Sida, niszczyciela zabawek. Motyw zabawek stłoczonych pod łóżkiem powróci w Toy Story 2. To także pierwsza oscarowa animacja Johna Lassetera i pierwszy film krótkometrażowy rozpoczynający się obecną czołówką Pixara ze skaczącą lampą. Tin Toy to jednocześnie pierwsza animka Pixara, w której z bliska wystąpiła postać ludzka (wcześniej był klaun w Red’s Dream, ale potraktowano go bardziej jak zabawkę, niż prawdziwą postać ludzką), bardzo topornie zresztą – z perspektywy dzisiejszych dokonań – animowana. Lecz dla wytwórni był to olbrzymi krok naprzód.

Tin Toy
(1988)

scenariusz i reżyseria – John Lasseter
reżyseria animacji – John Lasseter, Eben Ostby, William Reeves
projekty postaci – John Lasseter, Eben Ostby, William Reeves, Craig Good

*  *  *

Wśród zabawek (a jakże) panuje rażąca niesprawiedliwość społeczna. Podczas gdy większość wyleguje się na plaży i basenie w towarzystwie urodziwych laleczek, biedny bałwanek Nick jest zamknięty w szklanej kuli razem ze swoim igloo. Próbując poprawić swój los, używa wszelkich sposobów na wydostanie się z wypełnionej wodą celi. Po bezowocnym użyciu palnika gazowego, młota pneumatycznego, młotka konwencjonalnego i materiałów wybuchowych, szklane więzienie zsuwa się z wysokiej półki. Podczas lotu Nickowi udaje się wydostać, lecz ostatecznie znów ląduje w miejscu swego odosobnienia.

Prześmieszny Knick Knack to pierwsza praca Pixara wygenerowana w RenderManie, sztandarowym programie do renderingu, rdzennym produkcie wytwórni. O bardzo oryginalną oprawę muzyczną filmiku zadbał Bobby McFerrin, twórca słynnego przeboju “Don’t worry, be happy”. Główne miejsce akcji przywodzi na myśl ostatni przedmiot trzymany przez Charlesa Fostera Kane’a.

Ciekawostką jest, że Knick Knack doczekał się swoistej złagodzonej wersji. Chodzi o plastikową panienkę, która budzi w bałwanku chęć do życia, a raczej o jej bujny biust, obecny w wersji oryginalnej, a także na kilku klatkach w Toy Story 2 w scenie przerzucania kanałów telewizyjnych. W dodatkach DVD do Gdzie jest Nemo zaprezentowano Knick Knack z opcjonalnym komentarzem reżysera, lecz ta wersja różni się od oryginalnej wielkością owego biustu, który nieoczekiwanie został zredukowany do zera…

Filmik zdobył Golden Space Needle Award dla najlepszego filmu animowanego na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Seattle oraz pierwszą nagrodę w konkursie animacji na barcelońskim Badalona Film Festival w 1990 roku.

Knick Knack
(1989)

scenariusz i reżyseria – John Lasseter
reżyseria animacji – John Lasseter, Eben Ostby, William Reeves
projekty postaci – John Lasseter, Eben Ostby, William Reeves, Craig Good
muzyka – Bobby McFerrin

 *  *  *