Podobnie jak Robert Altman, zanim Krwawy Sam stał się światowej sławy twórcą obiegu kinowego za sprawą takich filmów jak Strzały o zmierzchu czy Major Dundee, związany był przez mniej więcej dekadę z produkcjami telewizyjnymi. To na tym rynku Peckinpah wyrobił sobie w filmowym światku pozycję i renomę w powiązaniu z gatunkiem westernu. Do najbardziej znanych projektów telewizyjnych twórcy Dzikiej bandy zaliczyć można serial The Westerner, którego był producentem i współscenarzystą; wyreżyserował także jego pilot w 1959 roku. Z perspektywy czasu można powiedzieć, że to właśnie to przedsięwzięcie otworzyło Peckinpahowi drogę do wielkiej kariery – po anulowaniu The Westerner jego gwiazda Brian Keith zarekomendował Sama na reżysera filmu Niebezpieczni kompani, który stał się debiutem kinowym twórcy (choć on sam nie był zadowolony z efektu końcowego). Kariera telewizyjna i kinowa Peckinpaha układają się w spójny i konsekwentny ciąg, tym bardziej jeśli weźmiemy pod uwagę przeprowadzane na małym ekranie eksperymenty ze zwolnionym tempem oraz z portretowaniem przemocy, które stały się jego wizytówką za sprawą ich użycia w dziełach kinowych.
Martin Scorsese
Choć dla kojarzonego z epickimi filmowymi opowieściami reżysera telewizja mogłaby wydawać się kuszącym medium już wcześniej, to Scorsesego nigdy wyraźnie nie ciągnęło do małego ekranu, na którym swoją obecność za pomocą fabuły wyraźnie zaznaczył dopiero w późnym etapie kariery, reżyserując w 2010 roku pilot serialu Boardwalk Empire ze Steve’em Buscemim w roli głównej, później zaś zostając jednym ze współtwórców stylowego Vinylu. Nie były to jednak pierwsze przygody Scorsese z telewizją – wcześniej, w 1995 roku, był emitowany film telewizyjny o wszystko mówiącym tytule Historia amerykańskiego kina według Martina Scorsese, miniserial Martin Scorsese przedstawia: The Blues o historii amerykańskiego bluesa oraz zaprezentowany w 2005 roku telewizyjny dokument Bez stałego adresu: Bob Dylan. Oprócz wymienionych pozycji Scorsese ma też na koncie kilka pomniejszych projektów we współpracy z telewizją, m.in. dokument poświęcony Statui Wolności oraz udział w projekcie American Masters w latach 90.
David Cronenberg
Kiedy ogląda się przesycone paranoicznymi uczuciami wobec technologii dzieła Cronenberga, a zwłaszcza Wideodrom, który interpretować można jako mroczną przypowieść o człowieku zatracającym się w niebezpiecznym świecie kablówek, warto mieć świadomość, że kanadyjski reżyser ma na swoim koncie całkiem sporo produkcji nakręconych dla telewizji. Większość z nich powstała w latach 70., zanim jeszcze początkujący Cronenberg zapracował sobie na przydomek „krwawy baron horroru”. Wśród nich warto wyróżnić przynajmniej jeden – Secret Weapons, nakręcony w ramach serii Programme X, w którym Cronenberg zasygnalizował szereg charakterystycznych dla niego później motywów (przede wszystkim centralny temat ambiwalentnej relacji technologii i człowieka oraz ogólną paranoiczną atmosferę). Szczególną ciekawostką dla fanów Kanadyjczyka mogą być zrealizowane przez niego na początku lat 90. – w szczycie chwały jako twórcy body horrorów – reklamy (m.in. butów Nike), nawiązujące zabawnie do stylistyki jego filmów.
Wzmianki honorowe: Jane Campion (Tajemnice Laketop), Lars von Trier (Królestwo, Medea), Steven Soderbergh (The Knick).
Tomasz Raczkowski
Antropolog, krytyk, praktyk kultury filmowej. Entuzjasta kina społecznego, czarnego humoru i horrorów. W wolnych chwilach namawia znajomych do oglądania siedmiogodzinnych filmów o węgierskiej wsi.
