BŁĘDNY HARRY, czyli WTOPY w filmach CLINTA EASTWOODA. Wpadki filmowe #28

Do kin wchodzi dziś Przemytnik, najnowsze dzieło spod ręki Clinta Eastwooda. Pomimo prawie dziewięćdziesięciu lat na karku twórca nie zwalnia tempa, a dodatkowo po kilkuletniej przerwie pojawia się nie tylko za, lecz także przed kamerą. Przemytnikowi pozostaje życzyć sukcesów, my zaś w ramach cyklu z filmowymi wpadkami przyjrzyjmy się temu, jakich wtop dopuścił się Eastwood w swych poprzednich dziełach.

Oszukana (2008)

Bardzo dobry dramat ze znakomitą rolą Angeliny Jolie to oparta na faktach opowieść rozgrywająca się w latach dwudziestych ubiegłego wieku. Umieszczenie akcji w tych właśnie czasach (podyktowane oczywiście historią) stało się dla Eastwooda nieco zgubne, bo poskutkowało kilkoma anachronizmami, które wdarły się do filmu, zauważonymi przez czujnych widzów. Mamy zatem scenę, w której jeden z bohaterów używa określenia „seryjny morderca”, powstałego dopiero w latach siedemdziesiątych, postaci posługują się powiedzonkami, które do języka powszedniego trafiły znacznie później, jeden z policjantów ma przekłute ucho (co było ówcześnie zabronione), a w pewnym momencie praktykowana jest terapia elektrowstrząsowa, po raz pierwszy zastosowana na ludziach w roku 1937. To tylko część podobnych błędów – najwidoczniej Eastwood skupił się na opowieści i emocjach, a na zgodność z historią machnął ręką. Źle na tym nie wyszedł.

Bez przebaczenia (1992)

Zabawna wpadka znalazła się w ostatecznym montażu z nagrodzonego Oscarem filmu Eastwooda, Bez przebaczenia. Grany przez Gene’a Hackmana szeryf Daggett trzyma przed sobą otwartą książkę. Nie byłoby w tym niczego dziwnego, gdyby nie to, że wyraźnie widać włożony do środka skrawek scenariusza filmu. Jakkolwiek rozumiem, że Hackman wolał mieć pod ręką swoje kwestie, tak cała sytuacja kojarzy się ze ściąganiem na egzaminie. Gdybyśmy to my byli egzaminatorami, to aktor miałby problem ze zdaniem sesji. No, chyba że Daggett funkcjonuje tak, że zawczasu zapisuje sobie, co ma mówić ludziom, a scenariusz w książce to fragment budowania postaci – wtedy zwracam honor.

Gran Torino (2008)

Trzecia od końca rola Eastwooda, który wciela się tu w Walta Kowalskiego, Amerykanina polskiego pochodzenia i weterana wojny w Korei, obok którego zamieszkuje rodzina imigrantów. Kowalski jako twardy konserwatysta nie jest szczególnie zachwycony zaistniałą sytuacją i odczuwa przez to wiele stresu. Najwyraźniej na tyle, że jest zmuszony palić w wannie podczas kąpieli, co negatywnie ocenia jego pies. Kowalski może i jest twardzielem, ale nie na tyle, by wytrzymać dezaprobatę psa, tłumaczy się zatem, że to jego pierwszy raz, gdy pali w domu. Błąd (albo kłamstwo!). Kowalski poprzedniego wieczora palił w pokoju podczas wizyty księdza, więc mija się z prawdą. Nie chce mi się wierzyć, że skłamałby tak wnikliwie patrzącemu psu, więc zakładam, że to wpadka scenarzystów.

Za wszelką cenę (2004)

UWAGA: WPADKA ZAWIERA SPOILER DOTYCZĄCY ZAKOŃCZENIA

Wspaniale przyjęty film Eastwooda (nagrodzony między innymi Oscarem dla najlepszego filmu) kończy się tragicznie i przejmująco smutno. Sparaliżowana na ringu Maggie (w tej roli Hilary Swank) prosi granego przez Eastwooda Frankiego o zakończenie jej cierpienia i dokonanie eutanazji. Gdy Frankie zjawia się u niej w tym celu, oczy widzów są pewnie zbyt zalane łzami, by dostrzegli dwie wpadki. Po pierwsze, pod prześcieradłem widać, że Maggie ma dwie nogi, podczas gdy jedna z nich została wcześniej amputowana z powodu infekcji. Pod drugie, gdy Frankie odłącza respirator Maggie, ta całkiem wyraźnie oddycha samodzielnie – nie powinno to mieć miejsca, bo sam Frankie wspomina wcześniej, że jego podopieczna już nigdy nie będzie samodzielnie oddychać. Wszelkie wpadki można tu jednak wybaczyć, tak poruszająca i dobra to scena.

Sully (2016)

Kolejna oparta na faktach historia w dorobku Eastwooda. Tom Hanks wciela się w pilota Chesleya Sullenbergera, który w styczniu 2009 roku wodował samolot i uratował wszystkich pasażerów znajdujących się na pokładzie. Podobnie jak w przypadku Oszukanej, Eastwoodowi umknęło kilka detali zdradzających, że realizacja filmu odbyła się współcześnie. Sprawne oko dojrzy przewijające się w tle reklamy PlayStation 4, Zjawy z Leonardo DiCaprio (za którą aktor otrzymał dużo spóźnionego Oscara) oraz zapowiedź miejskiego świętowania Halloween. Nie wydaje mi się, żeby taką imprezę zapowiadano z aż takim wyprzedzeniem, śmiem zatem twierdzić, że to jednak błąd w montażu.

BONUS

Snajper (2014)

Wpadka ta pierwotnie została przedstawiona w czwartym odcinku cyklu, pozwolę ją sobie jednak tu zacytować, bo absurdalnie wręcz rzuca się w oczy:

“To pechowa sytuacja, gdy jeden z noworodków mających wystąpić w poruszającej scenie twojego filmu nie zjawia się na planie, a drugi gorączkuje. Clint Eastwood z jakiegoś powodu nie chciał czekać, aż któreś z dzieci będzie dostępne i wybrał drugą opcję. Zamiast prawdziwego niemowlęcia w ręce Bradleya Coopera wsadził… lalkę. Można powiedzieć, że to wpadka kontrolowana, bo – mam nadzieję! – każdy członek ekipy doskonale wiedział, że zabawka udająca żywą istotę jest jak najbardziej widoczna w kadrze i podczas seansu nietrudno będzie zauważyć, że nie jest to człowiek (nie pomogło nawet poruszanie ręki lalki kciukiem Coopera). Pozostaje faktem, że efekt jest wprost komiczny i odwraca uwagę od samej sceny. Sam Cooper wypowiadał się potem, że nie mógł uwierzyć w to rozwiązanie”.

Tradycyjnie zachęcam do przesyłania własnych propozycji wpadek w komentarzach i na adres mailowy lukasz.budnik@film.org.pl. Dziękuję też za te nadesłane – na pewno zostaną wykorzystane!