ANDY SERKIS. Wszystkie twarze aktora

Był 20 kwietnia 1964 roku, gdy w londyńskiej dzielnicy Ruislip Manor Lylie Serkis wydała na świat swojego syna. Szczęśliwym ojcem dziecka został Clement, ginekolog pracujący w Iraku, z pochodzenia Ormianin, podczas gdy Lylie trudniła się uczeniem upośledzonych dzieci. Synowi nadali imię Andrew. Zapewne nie przypuszczali, że jego nazwisko stanie się znane na całym świecie, przy czym niekoniecznie kojarzone razem z twarzą. Przynajmniej nie z tą prawdziwą.

Gollum. King Kong. Caesar. Nawet osoby, które nie interesują się kinem, wiedzą pewnie, kim są i jak wyglądają minimum dwie z wymienionych wyżej postaci. Mogą nawet kojarzyć nazwisko aktora, który za nimi stoi, choć niekoniecznie zidentyfikowałyby go na zdjęciu. Tym bardziej że jego twarz jest zupełnie niepozorna. Pocieszna. Sympatyczna. Zwyczajna, a jednak zdolna do wyrażenia niezwykłego spektrum emocji. Siłą Andy’ego Serkisa jest to, że tworzy niezapomniane postaci, nawet nie pojawiając się osobiście na ekranie. Dziś uznawany jest za mistrza i w gruncie rzeczy symbol aktorstwa w technice motion capture. Ciężko pracujący perfekcjonista, całkowicie oddany pracy będącej jednocześnie jego pasją. Zadatki na to miał od zawsze.

DROGA KU WIELKIEJ KARIERZE

Pierwsze lata życia spędził podporządkowany zawodom rodziców. Ze względu na ojca często przemieszczał się na Bliski Wschód, podróżując tam i z powrotem między Londynem a Bagdadem, z kolei zawód mamy gwarantował mu w domu towarzystwo dzieci, nad którymi pełniła pieczę. Andy nie wyrażał zainteresowania karierą któregoś z rodziców, chętnie za to rysował i malował, co szybko przerodziło się w dziecięce postanowienie o byciu artystą.

Po ukończeniu katolickiej szkoły dla chłopców (rodzice to zagorzali wyznawcy tej wiary, on sam deklaruje się jako ateista) Serkis rozpoczął studia sztuki wizualnej na uniwersytecie w Lancaster; dodatkowo jako drugi kierunek wybrał teatr, aby móc rozwijać artystyczne pasje i projektować plakaty. Podczas pobytu na uniwersytecie nie próżnował – był członkiem County College i stacji radiowej tworzonej przez studentów oraz zaangażował się w projektowanie scenografii i tworzenie sztuk teatralnych.

Powiązanie z teatrem doprowadziło do tego, że pod koniec pierwszego roku studiów zaliczył swój pierwszy aktorski występ, i to od razu w głównej roli. Sztuka opowiadała historię ucznia trzymającego swojego nauczyciela jako zakładnika; aktorskie doświadczenie tak spodobało się Serkisowi, że karierę rozwijać zaczął w tym właśnie kierunku, badając metody Stanisławskiego i Bertolta Brechta (z grubsza dotyczące podejścia aktora do roli i tego, jakie emocje powinien wywoływać). Potem poszło już z górki – na ostatnim roku zdobył uznanie monodramem według własnego scenariusza będącego adaptacją obrazkowej książki Raymonda Briggsa, a po studiach dołączył do teatru w Lancaster, gdzie zagrał w czternastu sztukach i zdobył kartę Equity, brytyjskiego związku zawodowego grupującego aktorów.

Na laurach nie spoczął, bo zaraz potem dołączył do objazdowego teatru, gdzie zagrał między innymi w szekspirowskich sztukach (w dodatku non profit; z czystego entuzjazmu). Po serii cotygodniowych przeprowadzek na początku lat dziewięćdziesiątych osiedlił się w końcu w Londynie, kontynuując występy teatralne, ale i pojawiając się też na ekranach telewizorów. Aż w końcu nadszedł rok 1999, po którym jego osoba stała się znana znacznie szerszemu gronu odbiorców.