6 FILMÓW, KTÓRE SPRAWIĄ, ŻE RZUCISZ PRACĘ. Kino motywujące do zmiany!

American Beauty

Każdy ma jakiś limit wytrzymałości. Można przez całe lata cierpliwie znosić złe traktowanie, umniejszanie wartości i atakowanie czułych punktów, aż nadchodzi dzień, w którym coś w człowieku pęka. Lester nienawidził swojej pracy, był ignorowany przez córkę i traktowany z lekceważeniem przez żonę. Pozbawiony poczucia celu i myślący o sobie z pogardą mężczyzna w średnim wieku wegetował, zamiast żyć. Punktem przełomowym okazuje się poznanie ponętnej przyjaciółki swojej córki – młoda dziewczyna budzi w nim pragnienia, o których zapomniał. Lester odnajduje w sobie siłę, by powiedzieć stanowcze “NIE”, i rzuca pracę, szantażując wcześniej własnego szefa. Podczas fenomenalnej sceny kolacji mężczyzna wreszcie jasno pokazuje, że ma dosyć bycia traktowanym jak wycieraczka (wybitne aktorstwo Kevina Spaceya). Nie litujemy się już nad nim, a raczej zazdrościmy mu wewnętrznej siły i odzyskania kontroli nad swoim życiem. Przejęcie inicjatywy przez Lestera pozwala mu na nowo widzieć piękno w otaczającym go świecie i odnaleźć w tym szczęście.

Szefowie wrogowie

Są wśród nas szczęściarze, którzy mają sympatycznego, kompetentnego i wspaniałomyślnego szefa. Większa część osób pracujących prawdopodobnie ma kilka problemów ze swoim chlebodawcą, podczas gdy nie taka mała garstka pechowców jest zdana na łaskę prawdziwych potworów. Główni bohaterowie komedii Szefowie wrogowie naturalnie należą do tej ostatniej kategorii – ich zwierzchnicy to kreatury z piekła rodem. Każdy na swój sposób niszczy życie któregoś z bohaterów, przepełniając ich kompletną desperacją. Pewnego wieczoru trójka sfrustrowanych mężczyzn postanawia pozbyć się swojego szefostwa na stałe. Ich wysiłki to całkiem zabawne połączenie tragifarsy z odjechaną fantazją na temat zemsty na znienawidzonym szefie. Niezaprzeczalnie jest tu jakaś wartość terapeutyczna.

Wszystko za życie

Ten niezwykły film w reżyserii Seana Penna przedstawia niesamowitą wewnętrzną podróż Christophera, który decyduje się uciec od cywilizacji i swojego dawnego życia. Porzuca plan wybrania się na studia, oddaje mieszkanie, pozbywa się dokumentów i rusza w nieznane. Jego jedynym celem jest dotarcie na Alaskę, ale wcale mu się tam nie spieszy. Dwuletnia wędrówka młodego chłopaka to podróż wypełniona niezliczonymi magicznymi chwilami, pełna wyjątkowych spotkań i przeżyć. Chris poznaje ludzi pod wieloma względami innych od niego, ale mimo wszystko pokrewnych jego duszy. Interakcje z nimi pozwalają chłopakowi spojrzeć w głąb siebie i zrozumieć źródła frustracji, które popchnęły go do ucieczki. Osobiście dobrze rozumiem pociąg Chrisa do wolności i bycia daleko od wszystkich i wszystkiego. Poczucie bliskości z przepięknymi okolicznościami przyrody jest niezwykle intymnym przeżyciem duchowym, nieporównywalnym z niczym innym. (Uwaga – spoiler) Pod koniec swojej wędrówki chłopak odkrywa jednak fundamentalną prawdę – piękno jest prawdziwe tylko, gdy je z kimś dzielimy. Niestety, przyszło mu za to zapłacić potworną cenę. Tragiczny koniec wędrówki Chrisa rozdziera serce, ale uważam, że myśląc o młodym podróżniku, powinniśmy przede wszystkim pamiętać o niesamowitej przygodzie, którą odbył. Przygodzie, dzięki której zrozumiał, kim jest i po razy pierwszy poczuł, że żyje.

* Bonus – Podziemny krąg

To wybór tak oczywisty, że postanowiłem umieścić go poza zestawieniem. Frustracje ukazywane z perspektywy Edwarda Nortona i w zasadzie cała postać grana przez Brada Pitta zdają się potrząsać widzem i krzyczeć “uwolnij się!”. Filozofia leżąca u podstaw filmu (i książki, na której oparto jego fabułę) i prezentowane w nim przesłanie zachwycą jednych, zirytują drugich, a jeszcze innych zaintrygują, ale jedno jest pewne – obok Podziemnego kręgu nie sposób przejść obojętnie.