WESOŁE JEST ŻYCIE STARUSZKA. Seniorzy na ekranie

Piąta pora roku (2012), reż. Jerzy Domaradzki

Jerzy Domaradzki przedstawia Mariana Dziędziela w roli amanta! Aktor wraz z Ewą Wiśniewską tworzą postaci różne od siebie, które wbrew pozorom potrafią znaleźć wspólny język. Piąta pora roku, ubrana w konwencję kina drogi, opowiada o tym, że nigdy nie jest za późno na porywy serca i chwile wzruszeń. Witek i Barbara wyruszają nad morze, gdzie kobieta ma rozsypać prochy swego zmarłego męża. W trakcie podróży czekają ich zaskakujące odkrycia i przyjaźń, której nigdy się nie spodziewali. Ten film jest pełen ciepła i dostojnej elegancji, która otula zmysły.

Praktykant (2015), reż. Nancy Meyers

Kiedy patrzę na Roberta De Niro w filmie Nancy Meyers, mam ochotę go przytulić. Wydaje się wymarzonym dziadkiem, pełnym wrażliwości, serdeczności i chęci odkrywania świata od nowa. Praktykant jest podróżą do przeszłości, która coraz rzadziej znajduje dla siebie miejsce w teraźniejszości. To tęskne przypomnienie o elegancji, szarmanckim zachowaniu i prostych zasadach savoir-vivre’u.

Aktor wciela się w postać Bena – wdowca, który ma dość przebywania na emeryturze. Zatrudnia się jako praktykant w młodej firmie internetowej. Zmienia się nie tyle jego życie, ile sposób patrzenia na rzeczywistość przez jego młodych współpracowników. Meyers pokazuje, że seniorzy nie powinni być spychani na margines, a otoczeni uwagą. Cierpliwość i serdeczność owocują przekazywaniem mądrości gromadzonej przez lata różnych doświadczeń. Ciepła i wzruszająca opowieść o międzypokoleniowej przyjaźni.

Gloria (2013), reż. Sebastián Lelio

Wieczorne dancingi stają się odskocznią od samotnego życia, kiedy praca nie daje już satysfakcji, a dorosłe dzieci nie chcą dzielić się swoimi problemami i sprawami. Gloria, która jest kilkanaście lat po rozwodzie, chce od życia czegoś więcej, sięga wzrokiem gdzieś za horyzont, będąc pełną optymizmu i sił do nieustannego próbowania rozpoczęcia czegoś od nowa. Wszystko się zmienia, kiedy na parkiecie poznaje Rodolfo – dżentelmen z klasą sprawia, że Gloria nabiera ochoty na płomienny romans. Pozornie prosta historia staje się niesamowitą opowieścią o walce o siebie, swoją radość i niezależność. Sebastián Lelio perfekcyjnie uchwycił niuanse kobiecej duszy, sensualności i potrzeby bliskości. Paulina García tworzy postać, która pokazuje, że życie to nie tylko pasmo rozczarowań, ale zapierające dech w piersiach momenty, które pozostaną z nią na zawsze.

***

Macie swoje ulubione filmy o pogodnej starości? Dajcie znać w komentarzach!