Ukryci, NIEROZPOZNANI, zapamiętani. Kto wcielił się w ikoniczne postaci filmowe?
Nie zostali gwiazdami kina, chociaż filmy z ich udziałem zapisały się w klasyce, a na pewno w historii gatunku grozy. Co więcej, pojawili się w rolach kluczowych, jako główni antagoniści obrazu. Nie sposób ich przegapić na ekranie, nawet jeśli byli na nim przez kilka minut lub nawet sekund. Dlaczego nie dołączyli do grona klasycznych aktorów wymienianych jednym tchem wraz z najpopularniejszymi i najbardziej uznanymi nazwiskami? Przyczyna może wydawać się prosta. Byli schowani pod maską, kostiumem lub charakteryzacją. Mimo to przyczynili się do kultowej pozycji dzieła, dokładając sporą cegiełkę, i z pewnością należy im się ukłon w postaci zestawienia.
Eileen Dietz
Egzorcysta Williama Friedkina to jeden z najważniejszych horrorów w dziejach. Budząca lęk historia o opętaniu nastolatki przez demona nie dawała wielu widzom zasnąć po seansie. Nadal ma dużą siłę wyrazu pomimo swoich lat. Krytycy chwalili też aktorstwo Ellen Burstyn, Maxa von Sydowa czy Lindy Blair w roli opanowanej przez wcielone zło Regan. W roli Pazuzu – czyli postać demona, z którym musi się zmierzyć dwóch duchownych, żeby wypędzić go z ciała dziewczynki – występuje Eileen Dietz; aktorka głównie telewizyjna i teatralna, właściwie niekojarzona już później z dużymi i znanymi produkcjami pomimo obecności w Planecie małp czy Constantine. Jednak jej ucharakteryzowana twarz pojawiająca się w przebłyskach, a także w momentach zmieniającej się fizjonomii Regan podczas najmocniejszych scen dała jej nieśmiertelność, że aż dziwi fakt, że Dietz nie została wymieniona nawet w czołówce Egzorcysty.
Podobne:
Gunnar Hansen
Dla wielu miłośników horroru Teksańska masakra piłą mechaniczną jest prekursorem slashera i filmu gore. Tobe Hooper stworzył krwawą historię o zdegenerowanej rodzinie polującej na podróżnych turystów. Ten motyw powrócił w wielu innych horrorach (np. Wzgórza mają oczy) i jako kontynuacjach filmu twórcy Poltergeista. Spośród członków obłąkanej familii najbardziej wyróżnia się postać Leatherface’a – niedorozwiniętego umysłowo mordercy z maską z ludzkiej skóry na twarzy i tytułową piłą w rękach. Grał go Gunnar Hansen, który później pojawił się po wielu latach w Pile mechanicznej 3D, jednym z kilku reebotów i wznowień. Hansen udzielał się jako aktor sporadycznie, bardziej skupiając się na pisaniu książek i czasopism. W Leatherface’a następnie wcielali się inni aktorzy; nie zmienia to faktu, że to właśnie wydanie Hansena zaznaczyło się w nurcie horroru. Niestety, Islandczyk z urodzenia zmarł na skutek nowotworu trzustki w 2015 roku, mając 68 lat.
Nick Castle
Za początek filmowego slashera uznaje się również pierwszą część serii Halloween Johna Carpentera. Horror o zamaskowanym zabójcy grasującym w małym miasteczku po ucieczce z zakładu dla psychicznie chorych przyniósł rozgłos zarówno samemu Carpenterowi, jak i Jamie Lee Curtis obwołanej w swoim czasie królową filmowego krzyku. Pod maską dorosłego Michaela Myersa skrywa się Nick Castle, wieloletni współpracownik twórcy Ucieczki z Nowego Jorku i Coś, a wcześniej jego kumpel z czasów szkolnych. W ten pierwszy tytuł miał zresztą swój wkład jako scenarzysta. Na tym polu działał w kolejnych latach z dość udanym rezultatem. Jako Myers powrócił do Halloween w sequelach z 2018, 2021 i 2022 roku wspierany przez kaskadera w większości wymaganych scenach.
Bolaji Badejo
Kto by pomyślał, że postać jednego z najsłynniejszych potworów w horrorze nie tylko science fiction, to także zasługa mierzącego 208 cm wzrostu, nieśmiałego i łagodnego w usposobieniu Nigeryjczyka przypadkowo spotkanego przez Ridleya Scotta i zaangażowanego do projektu jako tytułowy Obcy – Ósmy pasażer Nostromo ze względu na swoje warunki fizyczne. Bolaji Badejo miał szansę zagrać w następnych odsłonach cyklu, ale prawdopodobnie nie był zainteresowany kontynuacją aktorskiej przygody i wolał wrócić do swojego kraju, żeby otworzyć własną galerię sztuki. Dalsze części sagi powołują do życia Ksenomorphów w postaci animacji komputerowych, efektów specjalnych czy nowoczesnej technologii w zakresie robotyki, rzadziej korzystając z pomocy żywego człowieka. Między innymi także czynnik ludzki powoduje, że pierwszy Obcy jest wyjątkowy. Badejo w 1992 roku umiera z powodu anemii sierpowatej.
Ari Lehman
Piątek trzynastego to kolejny, klasyczny slasher z postacią seryjnego zabójcy w masce, a Jason Voorhees dołącza do galerii legendarnych postaci horroru. Co prawda Jason ujawnia się we fragmentach retrospekcji w przypadku pierwszej (i niektórych z dalszych) części z 1980 roku, bo głównym sprawcą morderstw stanie się w kolejnych partiach długiego cyklu, jednak finałowy jump scare – przywoływany nie tylko przeze mnie w zestawieniach – stawia epizod Ari Lehmana w rozpoczynającej, nadrzędnej pozycji. Lehmann zamiast aktorstwa zdecydował się na kierunek muzyczny, spełniając się jako autor utworów oraz założyciel kilku formacji. Jednej z nich nadał nazwę First Jason z myślą o wielbicielach początku Piątku trzynastego i pierwszej postaci Jasona.
Kevin Peter Hall
Analogiczna sytuacja jak w przypadku odtwórcy Obcego w reżyserii Ridleya Scotta. Drugi, klasyczny drapieżnik z kosmosu (nie licząc monstrum z filmu Coś Carpentera), myśliwy urządzający krwawe łowy, czyhający na ludzi tym razem nie w zakamarkach statku w przestrzeni pozaziemskiej, lecz w amazońskiej dżungli. Początkowo kostium i maskę Predatora miał przywdziać Jean-Claude Van Damme, miał nawet pierwsze zdjęcia próbne. Zakładano, że postać kosmicznego łowcy ma mieć umiejętności wschodnich sztuk walki. Nic z tego nie wyszło, gdy stwierdzono, że przyszły gwiazdor filmów karate i akcji z Belgii jest za niski, ma zbyt wygórowane oczekiwania i nie zamierza grać jako anonimowy aktor. Zmieniono koncepcję i do roli Predatora wytypowano niezbyt muskularnego i atletycznego, za to bardzo wysokiego czarnoskórego Kevina Petera Halla. Nie dość, że idealnie sprawdził się u Johna McTiernana jako tytułowy antagonista samego Arnolda Schwarzeneggera, to na planie filmu dał się poznać jako bardzo sympatyczna, wyrażająca niemal dziecięcą radość podczas nakładania kostiumu drapieżcy osoba, co tym bardziej zaskakuje w porównaniu z ostatecznym efektem na ekranie: pierwszy Predator jest przecież istotą wyjętą z horroru, chociaż film jest bardziej traktowany jako science fiction połączone z kinem akcji. Niestety, Kevin Peter Hall umiera z powodu zakażenia krwi podczas transfuzji rok po występie w drugim Predatorze, a rok przed śmiercią Bolaji Badejo. Obaj nie doczekali franczyzy jako następstwa wykreowanych przez siebie, niezapomnianych postaci z innej planety siejących postrach i śmierć.
Bonnie Aarons
W Mulholland Drive Davida Lyncha pojawia się przez kilka sekund, nie ma rozbudowanej roli, nie wypowiada ani słowa, ale stanowi ważny element filmu jako mroczna wizytówka tajemniczej i nieoczywistej historii dwóch aktorek wraz z dwoma światami, w których próbują rozwikłać ciemny sekret branży filmowej. Fabryka snów przekształci się w senną zmorę, której symbolem jest postać bezdomnego włóczęgi z puszką Pandory. Jest nią Bonnie Aarons, kobieta o bardzo charakterystycznych rysach twarzy pasujących do horrorów, co wykorzystano również w tytułach takich jak: Obecność 2 czy jego spinoffie Zakonnica. W pamięci widza utkwiła bardziej scena typu jump scare podczas opowieści jednego z mężczyzn w czasie rozmowy w barze w filmie Lyncha z Aarons w make-upie rodem z koszmaru. I to już wystarczyło, żeby się znaleźć w wykazie najbardziej straszących postaci z ekranu, mimo krótkiej na nim obecności.
Krzysztof Dylak