To nie zombie są straszne, tylko ludzie. WYWIAD Z COLMANEM DOMINGO Z FEAR THE WALKING DEAD

Niebezpieczeństw na pewno nie brakowało w pierwszej połowie czwartego sezonu. Wydarzenia stają się coraz bardziej dramatyczne, niektórzy bohaterowie opuścili nas na zawsze… W jednym z wywiadów określiłeś Victora jako „dziwnego wujka” opiekującego się patchworkową rodziną ocalałych. Jak ten „dziwny wujek” poradzi sobie z rozpadem swojej „rodziny”?

Na pewno te dramatyczne wydarzenia wpłyną na mojego bohatera i jego wewnętrzny rozwój. Victor cały czas się zmienia, to bohater niedookreślony, zawsze gdzieś „pomiędzy”. Sam jeszcze nie odkrył do końca, kim tak naprawdę jest. Podoba mi się, jak moja postać dojrzewa, jak doskonale została wymyślona i napisana. Zaczynał jako typ spod ciemnej gwiazdy, dopuścił się zdrad i innych niecnych uczynków, ale z biegiem czasu pokazał widowni także swoje lepsze oblicze. Zobaczymy, co przyniesie mu przyszłość.

Na pewno masz świadomość, że Victor to ulubieniec fanów. Co Twoim zdaniem decyduje o jego popularności?

Doskonale rozumiem, czemu fani tak lubią Victora. Ja sam jestem jego największym fanem! (śmiech) To skomplikowany, złożony charakter o niejasnych motywacjach, zdecydowanie najbardziej tajemnicza i niejednoznaczna postać ze wszystkich bohaterów Fear the Walking Dead. Ma to swoje świetne poczucie humoru, charyzmę, luz i zawadiacki urok. Podziwiam jego styl życia, to, że nawet w tej ponurej rzeczywistości chce od świata czegoś więcej, chce piękna i odrobiny luksusu. Zawsze gdzieś wynajdzie wino i cygara. Ma świetny styl ubierania się, nie uważasz? Jego ciemna koszula zawsze jest nienagannie skrojona. Potrafi podnieść byle szmatę z podłogi i nosić ją z klasą.

Innymi słowy, Victor to fashionista wśród ubranych w kraciaste koszule bohaterów Fear the Walking Dead.

(śmiech) Dokładnie tak! Victor to diva i urodzona gwiazda!

Od niedawna jesteś nie tylko aktorem, ale i reżyserem Fear the Walking Dead – w sezonie czwartym nakręciłeś odcinek dwunasty. Czego możemy się spodziewać?

Jestem bardzo wdzięczny twórcom za ten dowód uznania. Wszyscy byli bardzo pomocni, daliśmy z siebie dwieście procent. Oczywiście, nie mogę ci zdradzić, co konkretnie wydarzy się w 12. odcinku, ale zapewniam, że będzie bardzo emocjonująco i czuję się dumny, że to właśnie ja jestem jego reżyserem. Ale przede wszystkim to była świetna zabawa! Kiedy jesteś reżyserem musisz zadbać o to, by atmosfera na planie była świetna. Aktor musi czuć się swobodnie, by móc się otworzyć, pokazać pełną gamę emocji, wykrzesać z siebie to, co najlepsze. W przerwach od kręcenia odcinka urządzałem obsadzie prawdziwą imprezę, zamawiałem jedzenie i alkohol, z głośników dudniła muzyka. Wiesz, na planie pozostaję cały czas Victorem Strandem (śmiech). Za kamerą, instruując aktorów i całą ekipę, byłem jednak Colmanem. Wprowadziłem do serialu trochę swojego, bardziej „teatralnego” podejścia.

Właśnie – masz za sobą ponad dwadzieścia lat doświadczenia w reżyserowaniu spektakli teatralnych.

To prawda. Kręcenie produkcji telewizyjnej wygląda inaczej niż reżyserowanie spektaklu, ale i to, i to jest bardzo ciekawym, choć wymagającym zadaniem. Zarówno ja mogłem nauczyć się nowych rzeczy, jak i ekipa Fear the Walking Dead „podłapała” co nieco ode mnie. Widzowie powinni być zadowoleni z efektu.

Ok, zostawmy Victora i porozmawiajmy o Colmanie. Fear the Walking Dead to dość nietypowa dla Ciebie produkcja, bo Twoją największą miłością jest teatr, prawda?

Zdecydowanie tak. Teatr jest miłością mojego życia, wielką i niespodziewaną. Studiowałem dziennikarstwo, wiesz? Chciałem zajmować się tym co ty. Nie przypuszczałem, że życie teatralne tak bardzo mnie pochłonie i że cały mój wolny czas będę poświęcał na rzeczy z nim związane: granie, śpiewanie i tańczenie na scenie, reżyserię i produkcję spektakli, o co już mnie pytałaś, pisanie dramatów i sztuk.