Senne KOSZMARY w filmach

Autostopowicz (1986)

Podobnie jak wyżej, tutaj również pojawia się motyw młodego dobroczyńcy i niebezpiecznego złoczyńcy. Z tym że u Lyncha młody bohater naraża się na własne życzenie, natomiast w thrillerze Roberta Harmona Jim Halsey nie ma zbyt wielkiego wyboru. Nieświadomie wpuszcza do samochodu psychopatycznego zabójcę, który zamienia dalszą podróż chłopaka jakby… w senny koszmar. Pojawiały się nawet interpretacje Autostopowicza tłumaczące tego rodzaju teorie. Tymczasem faktyczna sekwencja złego snu rozgrywa się po tym, jak Jim zostaje aresztowany przez policję i zatrzymany w areszcie do wyjaśnienia. Zmęczony chłopak kładzie się na pryczy i zasypia. W jego śnie pojawia się, rzecz jasna, John Ryder, w identycznej sytuacji, w jakiej Halsey spotkał go na początku filmu. Ryder zbliża się do auta, puka w szybę, zagląda przez nią, a odgłos pukania przypomina dźwięk wystrzałów z broni. Jim otwiera oczy. Za moment odkryje, że jego cela jest otwarta, a policjanci zamordowani. Czy gdy Halsey śnił, to autostopowicz w tym samym momencie zabijał?

Harry Angel (1987)

Obraz Alana Parkera nie bez kozery nazywany jest horrorem kryminalnym. Mickey Rourke (w szczytowej formie) jako prywatny detektyw przyjmuje zlecenie od tajemniczego klienta i wpada w diabelski spisek. Śledztwo, które prowadzi, ma wyraźny związek z jego niejasną tożsamością. Podkreślają to flashbacki pojawiające się w mniej lub bardziej kluczowych momentach dochodzenia. Zanim dowie się prawdy o sobie samym, będzie otrzymywał wskazówki, również w postaci snów. Nie trzeba chyba przekonywać, że nie będą one słodkie i anielskie. Angel wdaje się w potyczkę z czarnoskórym jazzmanem, od którego chciał zasięgnąć informacji. W następnej scenie wchodzi do ponurej poczekalni, gdzie zagadkowa postać siedzi nieruchomo na ławce naprzeciwko krzesła elektrycznego. W tle widać zatrzymującą się windę. Detektyw w umazanej krwią koszuli podnosi z podłogi brzytwę brudną od czerwonej posoki. Kiedy Harry już jest bliski identyfikacji postaci, budzi go wizyta policjantów. Dowiaduje się, że muzyk został brutalnie zamordowany. Faust i Chandler w jednej osobie trafia na listę podejrzanych, ale to betka w porównaniu z miejscem, do którego trafi na samym końcu. Wyrok już zapadł dawno temu.

Niedźwiadek (1988)

Niewątpliwie obraz  Jean-Jacques’a Annauda należy do najbardziej ujmujących dramatów przygodowych opartych na żywej naturze. Historia osieroconego po stracie matki niedźwiadka, który trafia pod opiekę wielkiego samca grizzly potrafi urzec jak mało która. Kiedy niedźwiedzica zostaje przygnieciona głazami podczas próby zdobycia pokarmu, jej „dziecko” czuje się pozostawione na pastwę losu. Można to zauważyć na przykładzie koszmarnego snu małego, bezradnego misia. Żaby jawią się mu w nim jako upiory będące ucieleśnieniem jego osamotnienia i lęku przed nieznanym światem. Nie ma żadnej różnicy pomiędzy małym zwierzęciem a ludzkim dzieckiem pod względem świadomości i wrażliwości postrzegania otoczenia. W dodatku koszmar senny w filmie wcale nie musi być tylko przypisany horrorom lub thrillerom.