Rażące ABSURDY i DZIURY FABULARNE w popularnych filmach z ostatniej dekady

Po absurdach oraz dziurach fabularnych w filmach z lat 80., 90. i z pierwszej dekady XXI wieku, przyszedł czas na produkcje z ostatnich 10 lat.

Jakich błędów dopatrzyli się widzowie w popularnych filmach?

Mroczny Rycerz powstaje (2012)

W prologu zamknięcia trylogii Nolana, Bane realizuje swój plan porwania doktora Pavela i zasugerowania, że ten zginął w katastrofie samolotu. W tym celu ekipa Bane’a mistyfikuje wypadek, odrywając skrzydła jednego z dwóch obecnych w scenie samolotów, a jeden ze sługusów poświęca się, aby sprawić wrażenie, że to właśnie Pavel jest martwy. Wcześniej za pomocą transfuzji przelewa sobie nieco krwi doktora. Bane nie pomyślał jednak, że służbom bardzo łatwo byłoby zweryfikować, że katastrofa została zaaranżowana, a tożsamość denata można sprawdzić na przykład na podstawie zębów i transfuzja niewielkiej ilości krwi zda się na niewiele. W świecie Nolana najwyraźniej tyle jednak wystarczy, bo gdy Bane zdradza później, że Pavel żyje (chwilę przed tym, jak go zabija), wszyscy wydają się zaskoczeni.

Grawitacja (2013)

Film Alfonso Cuaróna jest jednym z tych, które naukowcy uznają za najbardziej wypełnione absurdami i nieścisłościami. Tyczy się to także sceny, w której bohaterowie Sandry Bullock i George’a Clooneya trzymają się liny doczepionej do statku kosmicznego, a mężczyzna postanawia się poświęcić, aby uratować koleżankę. Puszcza się liny i dryfuje w przestrzeń kosmiczną, gdzie czeka go pewna śmierć. Scena ta była komentowana przez naukowców, którzy potwierdzali, że w warunkach obniżonej grawitacji jedyne, co musiała zrobić bohaterka Bullock, to lekko pociągnąć linę, aby przyciągnąć do siebie swojego towarzysza.

Ant-Man (2015)

Z zasad przedstawionych przez Hanka Pyma wynika, że nawet jeśli dany obiekt zostanie pomniejszony, jego masa się nie zmienia – wskazuje na to zresztą scena, w której pod wpływem ciężaru mini-Scotta pęka kafelek. Wobec tego Ant-Man teoretycznie nie powinien być w stanie latać na mrówce, zakładając, że nie udźwignie ona ciężaru dorosłego mężczyzny. Pamiętajmy też, że Hank nosi ze sobą brelok stworzony z pomniejszego czołgu, który powinien ważyć kilka ton.

Strażnicy galaktyki 2 (2017)

Weźmy na warsztat jedno z wielu cameo Stana Lee, jednocześnie tłumaczące, że podczas wszystkich swoich wystąpień w MCU grał tak naprawdę jedną postać – informatora Obserwatorów, starożytnych istot biernie przyglądających się wydarzeniom we wszechświecie. Z tym właśnie wiąże się błąd – Stan w filmie Gunna opowiada, że podczas swoich ziemskich podróży był kurierem, co bezpośrednio nawiązuje do Kapitana Ameryki: Wojny bohaterów i sceny, w której Lee myli nazwisko Tony’ego Starka. Sam film pojawił się rok wcześniej, ale w chronologii uniwersum jego wydarzenia obejmowały okres już po drugiej części Strażników galaktyki. Jest to zatem błąd Jamesa Gunna, do którego reżyser sam się zresztą przyznał, tłumacząc jednocześnie, że łatwo tę pomyłkę skorygować. W końcu informator Obserwatorów niejednokrotnie mógł pracować jako kurier, skoro dowolnie przemieszcza się w czasie i przestrzeni.

Spider-Man: Homecoming (2017)

W prologu filmu oglądamy materiały wideo nagrane przez Petera podczas jego wyprawy do Niemiec, gdzie z Iron Manem i jego drużyną u boku mierzył się na ltnisku z innymi członkami Avengers (co zostało pokazane w Kapitanie Ameryce: Wojnie bohaterów). Wśród ujęć jest też fragment zarejestrowany podczas samej bitwy na lotnisku, który wprowadza pewną niekonsekwencję. W Wojnie bohaterów nic nie wskazuje na to, by Spider-Man w ukryciu kręcił cokolwiek w momencie, gdy Scott staje się Giant-Manem (widzimy bowiem wówczas jego pierwotną reakcję), tymczasem prolog Homecoming pokazuje coś innego. Z Homecoming wiąże się także inny słynny błąd – film błędnie sugeruje, że od wydarzeń z Avengers minęło osiem lat (tymczasem było ich pięć).

Jurassic World: Upadłe królestwo (2018)

W czasie filmu kilka osób zostaje uśpionych środkiem uspokajającym przeznaczonym dla zwierząt – jedna z postaci wprost mówi o tym, że bazuje on na karfentanylu, substancji która dla człowieka może być śmiertelna, o ile nie szybko nie zostanie podjęta reanimacja (dlatego usypianie dużych zwierząt odbywa się w towarzystwie asystenta). Tymczasem choćby Owen, który zostaje uśpiony dużą dawką, całkiem szybko budzi się i w dodatku nie widać, by jakkolwiek odczuł potraktowanie tym środkiem.

Ciche miejsce (2018)

W świecie filmu Johna Krasinskiego nawet najmniejszy ruch może okazać się zgubny, jeśli wywoła hałas wabiący kosmitów. Jedynym wyjątkiem, jak pokazuje film, jest zagłuszający szum rzeki i wodospadów, dzięki któremu bohaterowie mogą się ze sobą nawet swobodnie komunikować. Wobec tego nasuwa się pytanie, dlaczego rodzina, której losy śledzimy, nie postanowiła zamieszkać w pobliżu wody, aby zmniejszyć ryzyko zwabienia potworów (zwłaszcza biorąc pod uwagę, że zbliżał się termin porodu ich dziecka). Zamiast tego zamieszkiwali w piwnicy domu. Nawet biorąc pod uwagę, że bohater Krasinskiego próbował tam nawiązać łączność z innymi ocalałymi, rozsądnym posunięciem wydaje się wyprowadzka nad wodospad przynajmniej do czasu urodzenia dziecka.

Wonder Woman 1984 (2020)

Historia w Wonder Woman 1984 kręci się wokół artefaktu mającego moc spełniania życzeń. Diana wypowiada własne, a jest nim ponowne zobaczenie się ze Steve’em Trevorem, jej ukochanym, który poświęcił życie podczas pierwszej wojny światowej. Steve istotnie powraca, jednak nie we własnej osobie – jego świadomość trafia do innego mężczyzny. Diana wyobraża sobie Trevora, a my widzimy na ekranie Chrisa Pine’a, tak, jak kreuje go sobie bohaterka Gal Gadot. Widzom nie spodobało się takie rozwiązanie, bo wszystko, co na ekranie robi “Steve”, dzieje się wbrew woli jego “gospodarza”, w tym seks z Dianą. Nie wiadomo też, dlaczego akurat w przypadku Steve’a życzenie nie mogło zostać spełnione w inny sposób – w końcu w tym samym filmie widzimy choćby tworzenie się muru znikąd.

Fantastyczne zwierzęta: Zbrodnie Grindelwalda (2018)

W jednej ze scen – szczególnie miło wspominanej przez fanów Harry’ego Pottera ze względu na ujęcia Hogwartu i muzykę Johna Williamsa – przedstawiciele Ministerstwa Magii pojawiają się na terenie Hogwartu po wcześniejszej teleportacji. Ten fakt wzbudził konsternację miłośników świata J.K. Rowling, nieraz bowiem podkreślano, że jest to niemożliwe – jedyną osobą, która potrafiła teleportować się z zamku, był Dumbledore. Wśród ewentualnych wyjaśnień pojawiały się sugestie, że w czasach pokazanych w Fantastycznych zwierzętach zasada ta jeszcze nie obowiązywała.

Avengers: Koniec gry (2019)

Bohaterowie filmu kilkakrotnie przypominają sobie nawzajem, że zasady podróży w czasie działają w MCU inaczej niż w znanych filmach typu Powrót do przyszłości – zmiana przeszłości nie wpływa z automatu na przyszłość, bo ingerując w dawne wydarzenia, tworzymy nowe gałęzie czasowe, które najłatwiej nazwać alternatywnymi rzeczywistościami. Według tego stwierdzenia niemożliwe jest, by w jednej linii czasowej żyły dwie wersje tej samej osoby, starsza i młodsza. Jakim sposobem zatem Kapitan Ameryka powrócił na końcu filmu, starszy i po życiu spędzonym z Peggy? Według samych braci Russo Steve żył z ukochaną w alternatywnej rzeczywistości, z kolei scenarzyści filmu twierdzą, że w głównej.