ZAPOMNIANE NIEZAPOMNIANE. Aktorki lat 80. i 90. Suplement

Kiedy kilka dni temu opublikowaliśmy zestawienie zapomnianych-niezapomnianych aktorek, które królowały w latach 80. i 90., w waszych komentarzach pojawiło się sporo nazwisk pań, które powinny się w nim znaleźć.

Rzeczywiście, jest jeszcze kilka aktorek, które we wspomnianym okresie były na ustach wszystkich, zaś dziś znane są – o ile w ogóle – głównie z kolumn plotkarskich i okazjonalnych wspominek. Przedstawiamy zatem suplement do tekstu „Zapomniane niezapomniane”, niech sławne niegdyś nazwiska zabrzmią raz jeszcze.

Demi Moore

Była żona Ashtona Kutchera, wiadomo. Czy wiadomo coś jeszcze? Niekoniecznie. A przecież urodzona w 1962 roku Demetria Gene Guynes może pochwalić się nie tylko dwoma poprzednimi małżeństwami, w tym z aktorem Bruce’em Willisem (a jego kojarzycie…?), ale i niezłą kolekcją ciekawych ról. Karierę zaczęła jako roczna dziewczynka, „występując” w serialu Szpital miejski (General Hospital). Rozpoznawalność przyniosły jej takie filmy jak Uwierz w ducha (1990), gdzie zagrała ukochaną Patricka Swayze (wszystkie dziewczęta w tym okresie czuły dziwny pociąg do garncarstwa…), Ludzie honoru (1992), gdzie u boku Toma Cruise’a walczyła o sprawiedliwość, Niemoralna propozycja (1993), gdzie odpierała zaloty nie tylko przystojnego, ale i bogatego Roberta Redforda. Cała dekada należała do niej, przynosząc takie tytuły jak W sieci (1994), Szkarłatna litera (1995), Striptiz (1996), Pod presją (1996) czy G.I. Jane (1997), gdzie na potrzeby roli zgoliła głowę na łyso i nabrała masy mięśniowej. Demi grała, pojawiła się nago na okładce Vanity Fair w zaawansowanej ciąży, była żoną i matką. Otrzymywała nominacje i nagrody zarówno dla tych najgorszych (Złota Malina), jak i najlepszych ról (MTV, Złote Globy, Emmy). Załamanie przyszło wraz z rozwodem z Bruce’em Willisem w 2000 roku. Od niemal dwudziestu lat Moore pojawia się na ekranie sporadycznie i wygląda na to, że zawodowo nie ma – a może nigdy nie miała – na siebie pomysłu.

Geena Davis

W 1986 roku Geena Davis rozpoczęła nie tylko związek z partnerującym jej na planie Muchy Jeffem Goldblumem, ale i swoją drogę ku hollywoodzkiej alei sław. Małżeństwo przetrwało tylko trzy lata, kariera Davis kwitła niewiele dłużej. Po Musze (1986), remake’u horroru z lat 50., Davis zagrała także u boku Michaela Keatona w komedii Sok z żuka (1988) Tima Burtona, świetnym filmie drogi Thelma i Louise (1990), gdzie partnerowała jej Susan Sarandon, oraz w Przypadkowym bohaterze (1992) z Dustinem Hoffmanem i Andym Garcíą, Ich własnej lidze (1992) z Tomem Hanksem i w Długim pocałunku na dobranoc (1996) z Samuelem L. Jacksonem, gdzie zagrała cierpiącą na amnezję nauczycielkę, która odkrywa, że jest w rzeczywistości płatnym zabójcą. Talent Geeny Davis został dostrzeżony, a aktorka uhonorowana najwyższą nagrodą. Za rolę w Przypadkowym turyście z 1988 roku otrzymała Oscara, ma na koncie także nominacje do nagród BAFTA, Emmy i Złoty Glob. W roku 2001 aktorka poślubiła chirurga plastycznego, Rezę Jarrahy, z którym ma trójkę dzieci. Od tego czasu zdecydowanie mniej czasu poświęca swojej karierze.

Bridget Fonda

Podobnie jak Nastassja Kinski w poprzednim zestawieniu, Bridget była skazana na wybór takiej, a nie innej ścieżki życiowej. Córka Petera Fondy, należąca do słynnego aktorskiego klanu, nie mogła postąpić inaczej, jak tylko spróbować swych sił w tym zawodzie. Zwłaszcza że początki miała świetne, pojawiając się w roli „dziecka z komuny” w klasyku Swobodny jeździec (Easy Rider) z 1969 roku. Będąc już dorosłą kobietą, mając na koncie kilka niezauważonych szerzej występów, przyjęła rolę w Sublokatorce (Single White Female) (1992). Film, w którym wcieliła się w rolę prześladowanej przez zapatrzoną w nią psychopatkę samotnej dziewczyny, okazał się strzałem w dziesiątkę. W następnym roku Bridget pojawiła się w Małym Buddzie Bertolucciego i w Kryptonimie Nina, remake’u francuskiej Nikity, w którym jej partnerem był Gabriel Byrne. Rok 1994 zapisał się w jej karierze pod znakiem komedii romantycznej Dwa miliony dolarów napiwku, a lata kolejne przynosiły po trzy, cztery produkcje rocznie, w tym np. Jackie Brown Quentina Tarantino. Karierę Bridget przerwał wypadek samochodowy w roku 2003. Pomimo iż aktorka powróciła w pełni do zdrowia, postanowiła zrezygnować z pracy zawodowej i poświęcić się całkowicie rodzinie.

Holly Hunter

Drobniutka Holly Hunter na ekranie zadebiutowała w roku 1981 (w horrorze Tony’ego Maylama Podpalenie), a siedem lat później otrzymała swoją pierwszą nominację do Oscara za rolę Jane Craig w filmie Telepasja. Statuetka trafiła w jej ręce w roku 1993, za fenomenalną kreację Ady w filmie Jane Campion Fortepian. Krytykę i widzów zachwyciła ekspresja filigranowej aktorki, która w oszczędnie napisanej roli potrafiła pokazać cały wachlarz emocji. W tym samym roku Hunter pojawiła się także na ekranie w Firmie Sydneya Pollacka w roli Tammy, która to postać wymagała od niej zupełnie innych środków wyrazu. Kolejne role to kolejne oblicza – w Psychopacie u boku Sigourney Weaver Hunter jest zasadniczą, trzymającą się ściśle procedur panią detektyw, w Crash Davida Cronenberga ofiarą wypadku samochodowego i własnej zaburzonej psychiki. Rok 2000 przyniósł szaloną komedię braci Coen Bracie, gdzie jesteś?. Ostatnimi czasy ta niezwykle utalentowana aktorka pojawia się głównie w serialach telewizyjnych. Miejmy nadzieję, że niedługo będziemy mogli ponownie podziwiać jej umiejętności na dużym ekranie.