OJCIEC CHRZESTNY – TRYLOGIA. Jedyne takie opracowanie

Kilka słów o autorze – Mario Puzo

Urodził się 15 października 1920 roku w Nowym Jorku, w rodzinie emigrantów. Jego ojciec pracował na kolei, toteż Mario i jego liczne rodzeństwo spędzali dzieciństwo, włócząc się wzdłuż torów. Po pierwszej w życiu wizycie w bibliotece publicznej, zafascynowany wyglądem półek zapełnionych książkami, postanowił zostać literatem. W czasie wojny służył w wojsku, stacjonował w Niemczech i w Azji Wschodniej. Po wojnie pozostał w Niemczech i pracował przy służbach powietrznych jako pracownik cywilny. W 1946 roku poślubił Erikę Broske, mieli wspólnie pięcioro dzieci. W 1950 roku opublikował pierwsze opowiadanie, “The Last Christmas”. Pierwszą książkę, “Mroczna Arena”, wydał pięć lat później. Od 1963 pracował jako dziennikarz, wolny strzelec – pisał dla magazynów dla mężczyzn. W 1965 ukazuje się jego kolejna książka, “Szczęśliwy Pielgrzym” – historia rodziny włoskich emigrantów od lat dwudziestych poprzez wydarzenia II wojny światowej. Centralną postacią jest Lucia, głowa rodziny, dwukrotnie owdowiała, i jej postrzeganie rzeczywistości amerykańskiego snu z perspektywy włoskiej mentalności. Żadna z dwóch pierwszych książek Puzo nie odniosła finansowego sukcesu, jednak obie zebrały pozytywne recenzje. Przełom nastąpił w 1969 roku wraz z publikacją Ojca chrzestnego, który odniósł niesamowity sukces.

Francis Ford Coppola, który zajął się adaptacją książki dla potrzeb filmowych, początkowo nie był wcale zachwycony powieścią Puzo. Produkcja filmu napotkała trudności ze strony Stowarzyszenia Obrony Praw Amerykanów Pochodzenia Włoskiego, które zorganizowało pikietę na rzecz wstrzymania zdjęć. Ostatecznie Coppola usunął ze skryptu słowa “Mafia” i “Cosa Nostra”. Pierwsze dwie części zawierają wątki oryginalnie obecne w książce, natomiast trzecia powstała na podstawie oryginalnego scenariusza, napisanego wspólnie przez Coppolę i Puzo. W 1978 Puzo pisze książkę “Głupcy umierają”, której akcja dzieje się w Las Vegas, Tokio, Hollywood i Nowym Jorku na przestrzeni lat pięćdziesiątych i sześćdziesiątych. W 1984 wychodzi “Sycylijczyk” (to tutaj na drugim planie pojawia się Michael Corleone), historia oparta o losy Salvatore Giuliano, nazywanego sycylijskim Robin Hoodem. 1991 przyniósł sensacyjną powieść w klimacie Forsythe’a, “Czwarty K”, zaś w 1996 Puzo ponownie wraca do tematyki mafijnej za sprawą “Ostatniego Dona” i wydanej już po jego śmierci “Omerta'” (2000). Mario Puzo zmarł na atak serca w swoim domu na Long Island w lipcu 1999 roku. Ostatnie lata życia poświęcił na kompletowanie materiałów do “Rodziny Borgiów”. Powieść została ukończona przez jego wieloletnią partnerkę Carol Gino i ukazała się drukiem, niestety nie wzbudziła specjalnego zachwytu krytyków.

Carol Gino powiedziała o swoim towarzyszu w rocznicę śmierci: “Był człowiekiem, który ośmielał się marzyć i realizować swoje marzenia w rzeczywistości. I był człowiekiem zupełnie zwyczajnym, jednak potrafił żyć w niezwykły sposób. Tęsknię za nim”.