Filmy poniżej półtorej godziny, które POWINNIŚCIE ZOBACZYĆ
Ostatnimi czasy możemy zauważyć tendencję do wydłużania blockbusterów. Dwie godziny trwania filmu stały się w kinie wysokobudżetowym niemalże normą, ale do tego pojawia się sporo produkcji przekraczających ten metraż, czego najlepszymi przykładami są Tenet, Avengers: Koniec gry czy nawet nadchodząca Diuna. Czasami jednak – czy to z braku czasu, czy ze zmęczenia, czy z jeszcze innych powodów – mamy ochotę na kino nieco krótsze, np. poniżej 90 minut. Wszystkim poszukującym tego typu filmów przychodzę z pomocą i w poniższym zestawieniu proponuję właśnie spełniające podane kryterium tytuły. Warto zaznaczyć, że podobna lista powstała już w przeszłości, jednak nie zamierzam powtarzać uwzględnionych w niej dzieł.
Chłopczyca
Czas trwania: 82 minuty
Francuska reżyserka Céline Sciamma cechuje się niezwykłą artystyczną wrażliwością – szczególnie pod względem historii o dzieciach – i udowadnia to przy okazji niemal każdego swojego dzieła. Film z 2011 roku opowiada o losach dziesięcioletniej Laury, która nowo poznanym rówieśnikom przedstawia się jako chłopiec o imieniu Mikhael. Bez popadania w oczywistości czy nadmierny dramatyzm Sciamma portretuje losy dziecka mającego wątpliwości co do swojej tożsamości płciowej. Tym samym zabiera głos w trwającej na ten temat dyskusji społecznej, jednak robi to bez rzucania hasłami czy patosu – z typową dla siebie delikatnością prezentuje perspektywę Laury/Mikhaela, pozwalając nam spojrzeć na świat innymi oczami. Chłopczyca to niezwykła opowieść coming-of-age okraszona świetnym dziecięcym aktorstwem.
39 kroków
Czas trwania: 86 minut
Alfreda Hitchcocka chyba nie trzeba nikomu przedstawiać, jednak poza bardziej znanymi tytułami (Zawrót głowy, Psychoza, Ptaki) wyreżyserował także mniej rozpoznawalne, choć równie znakomite filmy. Jednym z nich jest właśnie 39 kroków. Zwykły Londyńczyk (Robert Donat) pewnej pechowej nocy zaprasza do swojego apartamentu urodziwą agentkę wywiadu. Niestety ta szybko zostaje zabita, a za mężczyzną w pogoń ruszają jej oprawcy, przez co ten musi salwować się ucieczką na prowincję. Jak przystało na mistrza thrillerów, nie brakuje tu zwrotów akcji i wciągającej intrygi, ale znajdziemy tu także wątek romantyczny (niezwykle uroczy i zaskakująco dobrze pasujący do konwencji) połączony z docieraniem się początkowo wrogo nastawionych wobec siebie charakterów. Gwarancja blisko półtorej godziny świetnej zabawy.
Rashomon
Czas trwania: 88 minut
Ponownie sięgamy po klasykę, ale z zupełnie innego kontynentu. Akira Kurosawa – nazwisko podobnie rozpoznawalne co Hitchcocka – zapewnił sobie tym filmem Oscara i uznanie Hollywood, co przyczyniło się do znacznego skoku popularności tego legendarnego japońskiego reżysera. Trzymająca w napięciu historia gwałtu bandyty na spotkanej na szlaku kobiecie oraz morderstwa jej męża zaskakuje relatywistycznym podejściem do tematu. Opowiadana jest bowiem z czterech perspektyw – męża-samuraja, bandyty, kobiety, a także świadka wydarzeń, drwala. Jeśli tylko lubicie tego typu zabiegi w kinie, a nie mieliście jeszcze okazji zapoznać się z Rashomonem, to czym prędzej nadrabiajcie zaległości. Tym bardziej, że poza nietypową strukturą jest to przy okazji znakomicie skonstruowany dramat i obraz skonfliktowanej wewnętrznie Japonii.
Borat: Podpatrzone w Ameryce, aby Kazachstan rósł w siłę, a ludzie żyli dostatniej
Czas trwania: 84 minuty
Zatwardziali przeciwnicy opus magnum Sachy Barona Cohena z pewnością się ze mną nie zgodzą, jednak sam uważam pierwszego Borata za film znakomity. Już sam typowy dla komika sedesowy humor świetnie pasuje do przedstawionej postaci, ale szybko okazuje się, że Cohen ma do zaoferowania znacznie więcej. Poprzez brawurowe, często kpiarskie prowokacje wydobywa z ludzi najgorsze cechy charakteru i sprzeczne postawy, czym udowadnia ich hipokryzję, zakłamanie, a nawet incelstwo (scena w kamperze). Tym samym coś, co początkowo wydaje się niesmaczną parodią Kazachstanu, szybko przeistacza się w niegłupią krytykę Ameryki, która uderza równie mocno w pojedyncze jednostki co w całe społeczności. Dzięki temu film sprawdza się zarówno rozrywkowo, jak i może stanowić podstawę do poważniejszej dyskusji okołofilmowej. No a tak poza tym – #mnieśmieszy.
Znaleźliście coś dla siebie? A może macie do polecenia inne filmy trwające mniej niż półtorej godziny? Dajcie znać w komentarzach!
Krzysztof Nowak