KOMICY, którzy okazali się ŚWIETNYMI AKTORAMI

Kiedy myślimy o komiku, to w pierwszej kolejności przychodzi nam na myśl nietraktujący niczego poważnie wesołek z ogromnym poczuciem humoru. Jednak w wielu z nich kryje się nie tylko umiejętność rozśmieszania publiki, ale i duży talent aktorski, zarówno komiczny, jak i dramatyczny. Choć początkowo często nic na to nie wskazywało.

Jim Carrey

Po niebywałym sukcesie filmu Maska, który ugruntował pozycję Jima Carrey’a jako niesamowicie utalentowanego komika z ADHD oraz występie w niezwykle udanej produkcji Głupi i Głupszy, wiele osób spodziewało się, że komik dalej będzie podążał tą drogą i występował w dość śmiesznych i lekkich filmach. Nie należy bowiem zapominać, że jego kariera rozpoczęła się na dobre od roli Ace’a Ventury, a każdy kolejny krok w jego karierze aktorskiej oscylował wokół niesamowitych umiejętności, jeśli chodzi o mimikę twarzy. Jakież było zdziwienie wszystkich, gdy nadszedł rok 1998, który diametralnie zmienił sposób postrzegania Jima Carrey’a. To przede wszystkim dwie fantastyczne role dramatyczne: w produkcjach Truman Show oraz Człowiek z Księżyca. W tym ostatnim wcielił się w postać innego sławnego komika – Andy’ego Kaufmana. Występ ten zapewnił Carrey’owi Złoty Glob dla najlepszego aktora. Chociaż w następnych latach skupił się głównie na występach komediowych, to w 2004 zagrał w Zakochanym bez pamięci, który przyniósł mu między innymi nominację do nagrody BAFTA. W zeszłym roku aktor powrócił po raz kolejny w wielkim stylu, grając główną rolę w serialu dramatycznym Kidding. Mimo fantastycznego występu docenionego tak przez krytyków, jak i widzów jego rola nie została dostrzeżona przez chociażby kapitułę nagród Emmy. Wiele osób twierdzi, że jest to związane z kontrowersyjnymi poglądami, z którymi aktor się utożsamia.

Sarah Silverman

Sarah Silverman najbardziej znana jest z występu głosowego w obu częściach Ralpha Demolki oraz z głośnych związków z Michaelem Sheenem i Jimmym Kimmelem. Większość polskich widzów jej nie kojarzy, jednak na rynku amerykańskim zaliczana jest do pierwszej ligi, gdyż jako stand-uper i do tego kobieta radzi sobie niezwykle dobrze. Jest jednocześnie podwójną zdobywczynią nagrody Emmy za piosenkę zatytułowaną I’m fucking Matt Damon, która została stworzona na potrzeby programu Jimmy Kimmel Live! Silverman przez długi okres nie jawiła się jako materiał na aktorkę dramatyczną, choć przebłyski jej talentu można było zobaczyć chociażby w serialu Detektyw Monk. Jednak dopiero swoim występem w produkcji I smile back pokazała, że nie tylko ma ogromny talent, ale i zadatki na bycie dobrą aktorką. Wystarczyło tylko dać jej szansę. Rola ta przyniosła jej między innymi nominację SAG Award dla najlepszej aktorki pierwszoplanowej.

Jack Whitehall

W Polsce praktycznie nieznany, w Wielkiej Brytanii uwielbiany nie tylko za specyficzne poczucie humoru, ale przede wszystkim za program Netflixa Podróże z moim ojcem. Komik razem ze swoim tatą, byłym agentem gwiazd, jak chociażby Judi Dench, i typowym Brytyjczykiem z wyższej klasy podróżują razem po różnych miejscach, starając się zacieśnić rodzinne więzy i poznać się trochę lepiej. Okazało się, że senior rodu jest równie dowcipny jak jego syn, zaś Jack dzięki temu doświadczeniu otrzymał szansę na występowanie w trochę bardziej poważnych produkcjach. Dzięki temu udowodnił, że nie jest tylko zwykłym komediowym śmieszkiem, między innymi poprzez występ w serialu Dobry Omen. Niezwykle dobrze zaprezentował się również w mało udanej disneyowskiej adaptacji Dziadka do orzechów. Pokazał co prawda, że ma odpowiednie umiejętności, jednak nikt nie zaproponował mu roli pierwszoplanowej, w której mógłby rozwinąć skrzydła. A szkoda.

Dylan Moran

Wiele osób kojarzy Dylana Morana przede wszystkim z fenomenalnego serialu Księgarnia Black Books. Już wtedy komik pokazał całemu światu, że posiada umiejętności aktorskie, odgrywając prawdopodobnie rolę swojego życia. Jednak mało kto pamięta, iż początki jego kariery sięgają roku 1999, kiedy to wystąpił w małej roli złodzieja w kinowym hicie Notting Hill. Później komik zaliczył ciekawy występ u Edgara Wrighta w jego Wysypie żywych trupów i… niestety jego kariera nie rozwinęła się w kierunku bycia aktorem dramatycznym, gdyż Moran dużo bardziej skoncentrował się na stand-upie aniżeli karierze aktorskiej. Co prawda raz na jakiś czas Dylan Moran pojawia się w dobrze zapowiadających się dramatach, jednak produkcje te przechodzą raczej bez echa. Niemniej jednak na przestrzeni całej kariery udało mu się pokazać, że ma predyspozycje do tego, by grać ciekawe role, choć osobiście wolę go w wydaniu sarkastycznym.