WIELKI BŁĘKIT. Wersja reżyserska

[Czas: 1:44:20 – 1:45:45]
W tym miejscu dodano scenę kolacji w mieszkaniu wujka Louis, który myli imię Johany z Henriettą; gdy Jacques mówi, że Johana jest z NY, wujek dziwi się, co to za imię New York ;). Po chwili stwierdza, że w NY są najlepsze… nogi, i pyta Jacquesa, gdzie się zatrzymuje. Jacques mówi, że tu. Wuj się pyta: „W moim mieszkaniu?”, na co Jacques odpowiada: „To moje mieszkanie” ;). Wuj wyzywa Jacquesa od złodziei, oszustów itp, i zapowiada założenie blokady na telefon. W sumie to jakiego zachowania należało oczekiwać po gościu, który niedosłyszy, a w wolnych chwilach nurkuje w wannie słuchając „Ride of the Valkyrie”? ;).

[Czas: 1:47:18 – 1:50:40]
Jacques, Johana i Roberto stoją na nabrzeżu, a wuj Louis kłóci się z rybakiem o cenę ryby, która według niego… zmarła na raka ;). Po chwili czerwoną motorówką nadpływa Enzo, a obwieszcza to klaksonem (takim samym, jaki miał w samochodzie na początku filmu). Wraz z Enzo przypływa jego nowa znajoma, hiszpańska aktorka Bonita, którą Enzo sprowadza na brzeg, mówiąc: „To jest słynna hiszpańska aktorka, która… będzie uważała na lakier” ;).

Po chwili wszyscy znajdują się już w mieszkaniu wuja Louis, gdzie słuchają głośno utworu „Ride of the Valkyrie” i piją ;). Enzo stwierdza, że wuj Louis musi być już naprawdę głuchy, na co ten ripostuje: „Nie jestem bardziej głuchy, niż Ty ślepy” ;). Na przyjęcie przychodzi też doktor Laurence. Ta scena, tylko znacznie okrojona i pozbawiona tła muzycznego, jest również w krótszej wersji filmu, ale w dalszej części filmu.

W tym miejscu jest też scena, w której Bonita i Johana siedzą w łazience, poprawiając makijaż i rozmawiając o dzieciach – która to scena w krótszej wersji filmu była w nieco dalszej części, jednak zamieszczona w całości, a nie w krótkim fragmencie, jak miało to miejsce w przypadku motywu z pijącymi w pokoju panami ;).

[Czas: 1:59:00 – 2:00:34]
Tuż po przeglądzie przez zawodników – pamiętna ekipa z Japonii 😉 – w krótszej wersji filmu następuje scena picia alkoholu w mieszkaniu wujka i rozmowy Johany z Bonitą w łazience (opisane wyżej). W wersji rozszerzonej w tym miejscu filmu ma miejsce kolejne spotkanie Jacquesa z lekarzem, który opiekuje się zawodnikami. Jacques pyta „jak było?”, na co lekarz odpowiada, że było niebezpiecznie – 115 metrów, 4 minuty i 50 sekund pod wodą (o wyniku Enzo). Podczas gdy Jacques rozmawia z lekarzem, Enzo przepływa obok w swojej motorówce i pozdrawia Jacquesa.

Kolejną dodaną sceną jest uroczyste wręczanie pucharu Enzo. Podczas wręczania pucharu obecna jest matka Enzo, Jacques, Johana i Roberto – który podkrada z półmiska kanapki wskazane przez Enzo ;). Organizatorzy ogłaszają przez mikrofon, że rozważane jest przerwanie zawodów z powodu wiszącego nad zawodnikami niebezpieczeństwa – wszak zostają już przekroczone wszelkie granice wydolności ludzkiego organizmu. Organizatorzy jednak  na wyraźne życzenie wszystkich zawodników zawodów nie przerywają. Na koniec Enzo przez mikrofon życzy wszystkim powodzenia ;).

[Czas: 2:09:29 – 2:11:02]
Jacques i Johana rozmawiają na tarasie przed hotelem (tuż przed ostatnią próbą Enzo). Johana pyta Jacquesa o to, jak się czuje podczas nurkowania. Jacques mówi, że to tak, jakby się przewrócić, ale nie upaść. Mówi też, że najgorzej jest na dnie, gdzie ma trudności ze znalezieniem powodu, dla którego miałby wrócić na górę. Johana mówi, że ma ten sam problem, ale szuka powodu, dla którego miałaby zostać. Jacques całuje Johanę, a ta mówi, że już znalazła powód.

[Czas: 2:25:47 – 2:26:34]
Wszyscy siedzą w restauracji pogrążeni w smutku po śmierci Enzo. Do Johany podchodzi Roberto i mówi jej (obarczając swoje sumienie), że ten jeden raz nie był na łodzi przy swoim bracie.

PODSUMOWANIE

Jeśli regularnie śledzicie rozwój działu DIR CUT na naszej stronie, zauważyliście zapewne, że dość rzadko w podsumowaniu stwierdzamy z całkowitym przekonaniem zasadność powstania wersji reżyserskiej danego filmu. Tym bardziej z wielką radością i ulgą pragnę oznajmić, że wersja rozszerzona Wielkiego błękitu zasługuje w 100% na miano udanej, potrzebnej i całkowicie zasadnej! Rozbudowano w niej wątki miłosne zarówno Jacquesa i Johany, jak i Enzo i Bonity. Z wersji rozszerzonej dowiemy się też, że Jacques jest znacznie „dalej” od zwykłego świata, niż nam się zdawało. Ukazano także jeszcze większe przywiązanie Jacquesa do Enzo i niezwykłą nić przyjaźni, jaka ich łączy. Na szczególne uznanie zasługuje humorystyczna sekwencja w kapsule, gdy bohaterowie dają się przez chwilę poznać jako pewni swojej fizycznej sprawności, nieco aroganccy (szczególnie Enzo oczywiście) twardziele, którzy nic sobie nie robią z głębokości 140 metrów, rozrabiając, ile się da – długo nie zapomnę motywu z helem i alkoholem pitym z palca. Warto też nadmienić, że w scenach dodanych usłyszymy wiele nowych fragmentów muzyki Erica Serry – moim faworytem jest utwór ilustrujący przybycie Enzo i Jacquesa na platformę wiertniczą. Reasumując, uważam, że wersja rozszerzona Wielkiego błękitu jest jeszcze ciekawsza, pełniejsza i po prostu lepsza od pierwotnie zmontowanej wersji 119-minutowej. Film w takiej postaci podoba mi się znacznie bardziej, choć zdawało się, że niemożliwe jest poprawienie takiego dzieła jak Wielki błękit.

Tekst z archiwum film.org.pl.