UWAGA: INTRUZI! Filmowi nieproszeni goście, którzy zmieniają życie w KOSZMAR

Raymond/Barney, Zniknięcie/Zaginiona bez śladu

Czy najgorsza prawda jest lepsza od niewiedzy? Czy człowiek jest w stanie poświęcić wszystko, żeby tylko poznać niewyjaśnioną tajemnicę? A może to już irracjonalna obsesja? Psychopatyczny porywacz z obu wersji filmu wydaje się zwykłym człowiekiem – mężem, ojcem i nauczycielem. Po bohaterskim czynie uratowania życia dziecku przychodzi pragnienie wyrządzenia zła w ramach równowagi. Wybór pada na młodą dziewczynę na stacji benzynowej. Zostaje porwana, a jej los przez kilka lat pozostaje nieznany. Jej partner zdążył już związać się z kimś innym, jednak nie potrafi zapomnieć o zaginięciu byłej ukochanej. Kiedy porywacz zgłasza się do niego i proponuje mu poznanie prawdy, zdesperowany mężczyzna przyjmuje jego warunki. Powściągliwy oryginał z kraju tulipanów zdobył większe uznanie niż remake tego samego reżysera z hollywoodzkimi aktorami, większym budżetem i zmienionym finałem. Muszę jednak przyznać, że kreacja Jeffa Bridgesa nie została należycie doceniona – moim zdaniem wypadł lepiej od odtwórcy z pierwowzoru. Jest to jedna z nielicznych negatywnych ról przyszłego Lebowskiego.

Hughie Warriner, Martwa cisza

James Cameron, dając rolę w Titanicu Billy’emu Zane’owi, musiał mieć w pamięci jego postać z Martwej ciszy. W filmie Phillipa Noyce’a Zane co prawda grasuje na jachcie, a nie legendarnym statku, co nie znaczy, że jest mniej szkodliwy. Nicole Kidman i Sam Neill grają małżeństwo, które wybiera się w rejs tylko we dwoje, żeby uporać się ze śmiercią dziecka w wypadku samochodowym. Rae (Kidman) obwinia się o tragedię, gdyż siedziała wówczas za kierownicą. Oboje będą zmuszeni poradzić sobie nie tylko z traumą, ale też z rozbitkiem, któremu udzielają pomocy. Roztrzęsiony Warriner twierdzi, że załoga jego szkunera zginęła z powodu zatrucia. John (Neill) nie daje temu wiary i zamierza to sprawdzić. Na miejscu okazuje się, że było zupełnie inaczej, zaś Warriner to szaleniec odpowiedzialny za śmierć załogi. Uprowadza on jacht wraz z Rae, zostawiając jej męża na tonącym statku. Kobieta musi użyć sprytu i udawać przychylność,  żeby uśpić czujność Warrinera i ocalić siebie oraz Johna. Oglądając ten thriller, zastanawiałem się nad tym, dlaczego Hughie tak naprawdę zabił swoją załogę. Można zauważyć w urwanych ujęciach nagrania, że był operatorem filmu z modelkami, które wraz z reżyserem zaczęły z niego kpić, czym mogły sprowokować go do agresji. Być może był paranoikiem i schizofrenikiem, który miał atak? Może o tym świadczyć sprzeczka z Rae, która zdradza swoją nieufność wobec opowiadań Warrinera, co wywołuje u niego niekontrolowaną złość. Gdyby zatem małżonkowie udawali brak podejrzeń wobec rozbitka, a John nie popłynął zweryfikować jego wersji (nieco bezmyślnie zostawiając swoją żonę sam na sam z potencjalnym psychopatą), być może kolejne zdarzenia nie miałyby miejsca.

Carter Hayes, Pacific Heights

Ten film pokazuje, że należy dwa razy się zastanowić, komu wynajmuje się mieszkanie lub pokój. Patty i Drake przekonają się o tym na własnej skórze. Małżeństwo po zakupie wymarzonego domu postanawia wynająć parter lokatorom, żeby zmniejszyć koszty utrzymania. Niebawem zgłasza się Carter Hayes, sprawiający wrażenie dobrego biznesmena, który nie powinien sprawiać kłopotów z płaceniem czynszu. Co prawda już na początku budzi wątpliwość jego zwłoka z uregulowaniem kaucji, ale umowa zostaje zawarta i wkrótce nowy lokator wprowadza się do mieszkania. Na problemy nie trzeba długo czekać. Hayes ani myśli płacić za wynajem, unika kontaktu, uniemożliwia dostanie się do swojego pokoju. Co więcej, pozbywa się pozostałych lokatorów, hodując karaluchy, i zdradza psychopatyczne skłonności. Eksmisja oznacza długą i kosztowną drogę sądową, a prawo jak na razie jest po stronie Hayesa. Wychodzi na jaw, że postać Michaela Keatona to wyrafinowany oszust, który doprowadza do bankructwa właścicieli mieszkań, aby je następnie przejąć. W końcu małżeństwo musi opuścić własnym dom z zakazem zbliżania się do Hayesa. Ta sprawa zostanie rozstrzygnięta poza sądem. Dwa lata później na ekrany wchodzi Sublokatorka z podobnym scenariuszem, w którym w tytułową rolę wciela się Jennifer Jason Leigh.

Payton Flanders/Pani Mott, Ręka nad kołyską

Kolejny przykład kobiety, która po wkroczeniu w życie rodziny okazuje się intruzem. Claire i Michael są kochającym się małżeństwem oczekującym narodzin drugiego dziecka. Po wizycie kobiety u ginekologa dochodzi do niespodziewanego incydentu. Lekarz molestuje pacjentkę, która nie zamierza puścić tego płazem. Składa przeciw niemu pozew do sądu, przez co medyk odbiera sobie życie. Wdowa poprzysięga zemstę. Zatrudnia się jako u szczęśliwych rodziców jako niania. Zimna, wyrachowana blondynka udaje opiekuńczą i dobrotliwą osobę. Tylko upośledzony ogrodnik poznaje się na jej rzeczywistym charakterze, lecz kobieta go zastrasza. Opracowała perfidny plan zniszczenia rodzinnego szczęścia i tylko śmierć może ją powstrzymać. Podobny motyw, tylko z wątkami paranormalnymi, przedstawił William Friedkin w swoim Strażniku, gdzie opiekunka należąca do sekty druidów chciała złożyć noworodka w ofierze żyjącemu drzewu.