SEQUELE – Wieczny student

TYTUŁ POLSKI: Wieczny Student ROK PRODUKCJI: 2002 DYSTRYBUCJA W POLSCE: Monolith REŻYSERIA: Walt BeckerWYSTĄPILI: Ryan Reynolds Tara Reid Tim Matheson Kal Penn Teck Holmes Daniel Cosgrove Deon Richmon

Van Wilder – student Coolidge College, od kilku lat robi wszystko, by te “najlepsze lata życia” przedłużały się w nieskończoność. Lubiany przez wszystkich, podziwiany przez wielu (a przede wszystkim przez wiele). Jego życie wydaje się być spełnieniem ideału studenckiego marzenia. Jednak i o niego “dorosłość” się upomni. Ojciec nagle odcina fundusze na czesne i Van musi sam zdobyć pieniądze, aby kontynuować swoją wymarzoną imprezową egzystencję. Pomogą mu w tym między innymi jego współlokator oraz seksualnie sfrustrowany hinduski student z wymiany. A jak Van zdobędzie forsę na czesne? Robiąc to, w czym jest najlepszy – urządzając masę imprez. Pojawi się również ładna studentka dziennikarstwa, w której Van się zakocha oraz czarny charakter w postaci jej chłopaka – prymusa. Wieczny Student jest w mojej skromnej opinii najlepszą z tzw. “komedii młodzieżowych”, które powróciły do łask w drugiej połowie lat 90-tych. Ma dobrze dopasowaną fabułę, wyraźnie nakreślone postaci i przede wszystkim jest autentycznie śmieszny. Prezentowany humor zdecydowanie nie jest dla wszystkich, lecz jest na tyle różnorodny, że może trafić do szerszego grona, niż taka przykładowo Ostra Jazda czy American Pie. Największym jednak sukcesem twórców było obsadzenie w głównej roli Ryana Reynoldsa, który swoją charyzmą ekranową (tak, tak, dobrze napisałem) prowadzi koncertowo cały film i na dodatek posiada świetną vis comica. Bez niego byłaby to jedynie kolejna średnia komedyjka, jakich wiele później masowo powstało. Osobiście polecam wszystkim pragnącym dobrej, relaksującej zabawy w studenckich klimatach. A może znajdzie się w tym jeszcze coś więcej?

TYTUŁ POLSKI: Wieczny Student 2 ROK PRODUKCJI: 2007 DYSTRYBUCJA W POLSCE: brak REŻYSERIA: Mort NathanWYSTĄPILI: Kal Penn Lauren Cohan Daniel Percival Glen Barry Anthony Cozens Steven Rathman Holly Davidson

Taj Mahal Badalandabad – seksualnie niewyżyty kumpel Vana Wildera z części pierwszej – przylatuje do Anglii, aby zrobić doktorat na Uniwersytecie Camford. Jego dodatkowym celem jest pójście w ślady ojca-imprezowicza, który na tym uniwerku ostro balował w latach 60-tych. Początki nie są dla Taja różowe – zostaje odrzucony przez najbardziej szanowane bractwo studenckie, do którego należał tatuś, a w zamian dostaje pod opiekę grupkę studentów, których eufemistycznie można nazwać dziwnymi. Są trochę tacy, jak on z czasów “części pierwszej”. Ale to daje mu jasny cel – zrobić z nimi to, czego Wilder dokonał w jego przypadku – otworzyć na świat i korzystanie z uroków studenckiego życia. Pojawia się oczywiście piękna nauczycielka, w której Taj szaleńczo się zakochuje, a która spotyka się z filmowym bad-guyem, nota bene tym, który nie przyjął Taja do bractwa. Głównym celem obu panów staje się zdobycie pucharu Hastingsa, aby pokazać, kto rządzi w studenckim campusie. Zaczyna się walka o zwycięstwo, w której wszystkie chwyty są dozwolone. Dosłownie. Sequel bez Reynoldsa nie miał szans stać się niczym więcej, niż słabą kontynuacją, żerującą na popularności poprzednika. Kal Penn nie ma za grosz ekranowej charyzmy, a jego twardy, hinduski akcent irytuje, miast śmieszyć jak w “jedynce”. Zmienił się również na gorsze jako postać. Fabuła jest niemal dokładną kalką scenariusza “jedynki”, tyle że w innym miejscu i z innymi aktorami, a całość rozpisana jest wg sztandarowego schematu tego typu filmów. Nie jest to jednak gniot, co więcej, jako że twórcy mocno opierali się na oryginale, film potrafi porządnie rozśmieszyć i nie zawiera w sobie jedynie głupich i obrzydliwych dowcipów oraz masy nagości. Jest kilka świetnych one-linerów oraz fajne wykorzystanie różnic akcentowych na wyspach brytyjskich (m.in. irlandzki vs. cockney). Jest również kilka autentycznie udanych scen. A jako bonus Lauren Cohan w głównej roli kobiecej. Wystarczy, by tego nie zbesztać. Niemniej jednak tylko dla fanów “jedynki”.

ROK PRODUKCJI: 2009 DYSTRYBUCJA W POLSCE: brak REŻYSERIA: Harvey GlazerWYSTĄPILI: Jonathan Bennett Kristin Cavallari Jerry Shea Nestor Aaron Absera Kurt Fuller Steve Talley Curtis Armstrong Erik Estrada

Po ukończeniu szkoły średniej młoda chluba rodziny Wilderów dostaje się na uniwersytet Coolidge, by tam kontynuować naukę. Wybór szkoły wyższej był banalnie prosty. To tam studiowali jego przodkowie, łącznie z ojcem. Na miejscu trafia na zaciekłego wroga Wildera seniora, który ze wszystkich sił pragnie dokopać juniorowi. Ten zaś zaprzyjaźnia się z Jamajczykiem Farleyem i Yu Dumem. Pojawia się też miłość. Obiektem westchnień jest Kaitlin. To był naprawdę męczący i ciężki seans. Zrealizowana na rynek DVD/Blu-Ray pożal się Boże komedia, to niesmaczny, ciężkostrawny zakalec. Absolutnie pozbawiona wyczucia, humoru i lekkości na poziomie scenariusza i realizacji produkcja. Żarty, które próbują nam “sprzedać” twórcy, w żadnym wypadku nie są w stanie rozbawić, a jedynie powodują uczucie zażenowania. Rzecz zupełnie niepotrzebna – do ominięcia bardzo szerokim łukiem.

CIEKAWOSTKI:

• Oba filmy należą do serii National Lampoon’s, która m.in. wypuściła w świat zwariowaną rodzinkę Griswaldów.
• Krzyk Wilhelma – reakcja Vana i Taja na wygląd Chorego.
• Zawodnicy ekipy Coolidge College – Michael Olowokandi, Darius Miles, Quentin Richardson i Lamar Odom – to autentyczni zawodnicy NBA. W czasie kręcenia filmu wszyscy grali w jednej drużynie – Los Angeles Clippers.
• W Australii pierwsza część nosiła tytuł Van Wilder: Party Liaison.
• Część pierwsza parodiuje m.in. Absolwenta, Farciarza Gilmore’a, Wolny dzień Ferrisa Buellera i Rocky’ego. W części drugiej natomiast można zauważyć nawiązania do m.in. Powrotu do Przyszłości, Stowarzyszenia Umarłych Poetów i Maski Zorro.
• Głupia ciekawostka: w Stanach Zjednoczonych spalone pieniądze mogą być wymienione na normalne, jeśli można zidentyfikować 51% banknotu. W takim wypadku Van Wilder nie powinien się przejmować pożarem w akademiku ;).
• Kolejna bzdurna ciekawostka dla wytrzymałych: przedstawione w filmie równanie – dx/(x-x^)4/3)))=3Ln((x^(1/3))/(1-x^(1/3))+C – nie ma prawidłowego rozwiązania. W filmie podane jest x=6.
• Nazwa Uniwersytetu z części drugiej – Camford – jest połączeniem nazw Cambridge i Oxford – dwóch najbardziej prestiżowych angielskich uniwersytetów.
• Nazwisko Taja – Badalandabad – w hinduskim slangu oznacza “ten z dużym penisem” ;).
• Trzecią część otwierał utwór zespołu The Offspring “You’re Gonna Go Far Kid”.

CZY BĘDZIE KOLEJNA CZĘŚĆ?

Na powrót Ryana Reynoldsa nie ma co liczyć, ale widząc, jak z uporem maniaka twórcy przyczepili się do tego tytułu, spodziewać się można kolejnych odcinków, poziomem zapewne porównywalnych do ostatnich części American Pie.

Tekst z archiwum film.org.pl.