Alienacja w miejskiej dżungli. Analiza filmu CHUNGKING EXPRESS

Ciekawym punktem odniesienia jest także wątek jedzenia przewijający się przez cały film. Co więcej, nie tylko w Chungking Express jedzenie i potrawy są ważnymi elementami filmu. Ważną rolę odgrywa to również w Spragnionych miłości. Film ten ponoć miał być początkowo prostą opowieścią o jedzeniu, która skupiać się miała na hongkońskiej kulturze kulinarnej. Wyszedł z tego kameralny, poetycki melodramat, jednak jedzenie wciąż odgrywa w filmie kluczową rolę. Przykładowo kolejne posiłki jedzone przez kochanków w ciszy. Albo wyjścia głównej bohaterki po makaron, które codziennie przybierały postać enigmatycznego rytuału, będąc, zaraz obok samotnych przechadzek do kina, jedynym powodem, aby kobieta pięknie wystrojona mogła wystawić się na widok publiczny ze swoją zniewalającą kobiecością. W Chungking Express jest podobnie, jednak zamiast eleganckich kolacji bohaterów Spragnionych miłości mamy szybko zjadane potrawy w ulicznych barach, kebaby i ryby z frytkami zawijane w srebrną folię bądź szybkie przekąski podjadane w pokoju nocnego hoteliku. 

Obie historie policjantów rozpoczyna wątek jedzenia. W noweli pierwszej jest to dziwaczny rytuał wykupywania puszek ananasa z datą 1 maja. Kiedy ten termin nadchodzi, Policjant 223 spędza samotny wieczór, obżerając się 30 puszkami ananasa, co ma symbolizować swoiste pogodzenie się z nieodwracalnym odejściem dziewczyny, która ananasy uwielbiała. Pierwsze pytanie zaś, jakie policjant zada kobiecie w barze, będzie brzmiało: „Czy lubisz ananasy?”. Blondwłosa kobieta w okularach przeciwsłonecznych nie odznacza się jednak tak skrajnym przywiązaniem do tego owocu jak mężczyzna. Zza kadru słychać jej słowa, które brzmią: „To, że się kogoś zna, nie oznacza, że się go przy sobie zatrzyma. Ludzie się zmieniają. Ktoś dziś może lubić ananasy, a jutro zupełnie coś innego”. Ten cytat, choć powiedziany przez bohaterkę noweli pierwszej, idealnie odnosi się do sytuacji policjanta i jego dziewczyny z noweli drugiej. Historia policjanta 633 również zaczyna się od posiłków. Odwiedzając codziennie bar Midnight Express, mężczyzna zakupuje obiady dla siebie i swojej dziewczyny. Niezmiennie jest to sałatka szefa. Kiedy szef baru namawia policjanta, by spróbował czegoś nowego i kupił dla dziewczyny rybę z frytkami, to niecodziennie odstępstwo od normy staje się dla kobiety impulsem do odejścia. „Sałatka była dobra, póki nie wjechała ryba z frytkami”, mówi funkcjonariusz 633. Cytat o ananasach z noweli pierwszej można sparafrazować: „Ludzie się zmieniają. Ktoś dziś lubi sałatkę szefa, a jutro nabierze ochoty na coś zupełnie innego”. Partnerka policjanta 633 prawdopodobnie doszła do wniosku, że skoro może wybierać między zróżnicowanymi daniami, może tak samo wymieniać sobie mężczyzn. 

Przywiązania do restrykcyjnie wyznaczonych dań dwóch mężczyzn (ananasy i sałatka szefa) idealnie odzwierciedlają to, jak konformistycznymi i nieprzygotowanymi na zmiany osobami oni są. Podmiana starego, rozmokłego mydła na nowe i krągłe odczytywane jest przez policjanta 633 jako wrogi atak na jego stabilny porządek rzeczy. Tak drastyczne zmiany, podobnie jak wymiana podartych ręczników na świeże, odbierały mężczyźnie możliwość dalszego użalania i rozczulania się nad sobą. Bohater nie mógł już mówić, że ręcznik wraz z nim płacze, a mydło, podobnie jak on sam, marnieje w oczach. Poprawa otoczenia podpowiadała mężczyźnie, że choć wokół zachodzą zmiany, on musi twardo stąpać po ziemi. Wkroczenie do świata mężczyzn dwóch kobiet było sygnałem do rozszerzenia swojego zastałego i ubogiego jadłospisu. Jak głosi jeden wers z piosenki Dinah Washington What a diff’rence a day made, który kilkukrotnie rozbrzmiewa w filmie: „Find romance on your menu”. Kobiety jak tarany przełamują rutynę dwóch mężczyzn i otwierają ich na nowe doznania. Policjant 223 wyzwala się z obsesyjnej tęsknoty za byłą, a policjant 633 otwiera się na nowy związek z Faye, godząc się na polecenie z nią tam, gdzie tylko ona zapragnie go ze sobą zabrać. Zajęło mu to trochę czasu, podobnie jak polubienie California Dreamin’. Kobiety w filmie Wong Kar-waia ukazane są jako o wiele bardziej otwarte na zmiany, odważne i rządne przygód osoby. Ich znakiem rozpoznawczym są samoloty – kobieta w blond peruce zabija swojego pracodawcę i wylatuje z miasta, była partnerka policjanta 633 jest stewardessą, Faye wylatuje na rok do Kalifornii i powraca także jako stewardessa.