PODMIANY aktorów, które wypadły FATALNIE

Fred Flintstone – Mark Addy zastępuje Johna Goodmana

Sytuacja nieco podobna do podmiany Jima Carreya w Głupim i głupszym. Znów aktor znany i kultowy został zastąpiony kimś zupełnie bez aktorskiej osobowości, na dodatek w tanim produkcie filmowych, który wykorzystuje legendę, żeby po niej wspiąć się i odgryźć chociaż ochłap sławy oryginału. Wiemy doskonale, że to się nie udało. Fred Flintstone, póki co, jest genialny w wykonaniu Goodmana. Pamiętacie może jego śmiech, to osobliwe spojrzenie, którym obrzucał Ricka Moranisa, dając mu odczuć, że jest od niego lepszy, co później musiał odszczekać?

Kevin McCallister – Alex D. Linz zastępuje Macaulaya Culkina na dodatek jako Alex

Coś się skończyło po dwóch częściach kultowego Kevina samego w domu. Mam wrażenie, że po prostu temat został wyczerpany, co dało się wyczuć już w drugiej odsłonie historii. Produkt był jednak na tyle atrakcyjny, że zdecydowano się go reaktywować, licząc na sentyment widzów do oryginalnych filmów. Jest to więc w pewnym sensie sequel z podmianą aktora, która zdemolowała legendę. Przygody Alexa są złe zarówno pod względem gry aktorskiej, jak i realizacji technicznej. Nie mają w sobie żadnego, pamiętnego klimatu, który współtworzył Macaulay Culkin.

Alina Krawczyk – Katarzyna Żak zastępuje Agnieszkę Pilaszewską

To był rok 2002. Od dawna już wtedy nie oglądałem Miodowych lat. Przypadkiem na nie wpadłem i do dzisiaj pamiętam to zdziwienie i niedowierzanie, że ktoś inny jest Aliną. Czyżby zadziałał nepotyzm? Trudno dzisiaj ostatecznie wyjaśnić, dlaczego tak się stało. Katarzyna Żak jako Alina mocno zmieniła stylistykę żony Karola Krawczyka. Alina stała się bardziej wystylizowana, mniej szara, niestety bardziej sztuczna, teatralna. Gdzieś znikła swoboda Pilaszewskiej. Serial zaczął z wolna chylić się ku upadkowi.

Asterix – Clovis Cornillac zastępuje Christiana Claviera

Christian Clavier został wybrany do roli Asterixa po warunkach osobowościowych i fizycznych. Był także w tym wieku, że miał w sobie na tyle energii i kondycji, żeby unieść tę rolę. Twórcy postawili na odtworzenie postaci z komiksów, więc Clavier był jedynym, oczywistym wyborem, prócz Depardieu, rzecz jasna. Niestety zastąpił go Clovis Cornillac, aktor z wątpliwym talentem komediowym, sprawdzający się natomiast w dużo poważniejszych rolach, jak np. w Fantastycznej podróży Margot i Marguerite. I gdyby nie inni aktorzy oraz świetny scenariusz Asterixa na olimpiadzie, jego bezpośrednie porównanie z Clavierem mogłoby spowodować niesmak u widza. Po części tak się stało, jednak Clovis Cornillac miał szansę schować się za takimi postaciami jak wspomniany już Gérard Depardieu, Alain Delon czy też Benoît Poelvoorde.

Potencjalne – wymiana Gérarda Depardieu na Gillesa Lellouche

Pozwolę sobie na trochę fantazji i wygłoszenia niesprawdzonych tez. Może być to zupełna klapa, chociaż niekoniecznie, jeśli upłynie odpowiednio wiele czasu od ostatniej roli Depardieu jako Obelixa, a i Lellouche się nieoczekiwanie i genialnie sprawdzi. Pamiętajmy, że Obelix jest postacią legendarną dla świata komiksu i kultury, więc zupełnie naturalne było to, że w jego postać wcielił się legendarny dla francuskiego kina aktor, czyli Gérard Depardieu. Podmienił go niestety artysta może i dobry warsztatowo, ale który wokół siebie nie stworzył artystycznej legendy. Powtarza się więc historia z podmianą Henry’ego Cavilla w Wiedźminie – podmieniany jest aktor znany, kultowy, lubiany, na kogoś, kto w porównaniu z nim, kiedy brał ową rolę, niewiele w umyśle społeczności widzów znaczy. Stąd moje obawy. Czy nie było wśród francuskich aktorów kogoś bardziej odpowiedniego i zaprawionego w komedii, jak np. Dany Boon?

Odys Korczyński

Filozof, zwolennik teorii ćwiczeń Petera Sloterdijka, neomarksizmu Slavoja Žižka, krytyki psychoanalizy Jacquesa Lacana, operator DTP, fotograf, retuszer i redaktor związany z małopolskim rynkiem wydawniczym oraz drukarskim. Od lat pasjonuje się grami komputerowymi, w szczególności produkcjami RPG, filmem, medycyną, religioznawstwem, psychoanalizą, sztuczną inteligencją, fizyką, bioetyką, kulturystyką, a także mediami audiowizualnymi. Opowiadanie o filmie uznaje za środek i pretekst do mówienia o kulturze człowieka w ogóle, której kinematografia jest jednym z wielu odprysków. Mieszka w Krakowie.

zobacz inne artykuły autora >>>