Najlepsze oryginalne SERIALE NETFLIXA

Jakub Piwoński

1. Bloodline – serial od którego zaczęła się moja przygoda z platformą Netflix. Dramat rodzinny z domieszką kryminału, rewelacyjnie zagrany, bardzo dobrze opowiedziany. Pierwszy sezon wybitny, drugi i trzeci wyraźnie gorsze, ale i tak warto poświęcić tej produkcji uwagę.
2. The Crown – jeśli miałbym obiektywnie wskazać najlepszą, bo najrówniejszą, najbardziej kompletną produkcję Netflixa, wskazałbym właśnie The Crown. Wybitnie ciekawa i fascynująca historia kobiety-ikony współczesnego świata, za którą kryje się wiele bólu i rozterek. Każdy sezon to popis gry aktorskiej tak zmieniającej się co rusz aktorki głównej, jak i towarzyszącego jej zespołu. Zasłużone nagrody Emmy.
3. Ozark – podobnie jak w kultowym Breaking Bad, mamy tu opowieść o rodzinie w kryminalnym wydaniu. Nie wiem, czy Ozark będzie się cieszył takim samym kultem jak Breaking Bad, ale wiem, że nie ustępuje mu jakością. Jest tu miejsce na tragedię, jest miejsce na trwogę, jest też miejsce na śmiech. Czekam na czwarty sezon.
4. Wiedźmin – tyle spekulacji, tyle wymagań i oczekiwań fanów, tyle kontrowersji i jednak się udało. Tak, z czystym sumieniem mogę przyznać, że wizja przedstawiona w tym serialu w pełni zadowoliła mnie, sympatyka prozy Sapkowskiego. A Henry Cavill swoją kreacją chyba zaklepał sobie stałe miejsce w historii popkultury. Bardzo jestem ciekaw, czy wysoki poziom realizacyjny zostanie utrzymany w nadciągającym drugim sezonie.
5. Cobra Kai – triumf popkultury, ponieważ mamy tu dowód na to, że wracanie do dawnych historii i dawnych bohaterów ma jeszcze sens. Twórcy znaleźli sposób, by kontynuować wątki znane z kultowej serii Karate Kid, razem z oryginalnymi aktorami. Wyszło to naprawdę bardzo sympatycznie, zaskakująco dobrze, lekko i z polotem.

Wyróżnienia:
Zagubieni w kosmosie, Making a Murderer, Jak nas widzą, Wszystko w rodzinie

Maja Budka

1. Master of None – perfekcja przekazywania ludzkich emocji na ekranie. Serial o miłościach, obawach, troskach i bólach milenialsów. Wiele jednak rozgrywa się tu między wierszami. Intuicyjnie płynie się wraz z Azizem Ansarim z nurtem kolejnych odcinków i kolejnych etapów dorosłości bohaterów. Na szczególną uwagę zasługuje odrębny trzeci sezon serialu. Dawno nikt tak pięknie i z zaangażowaniem nie opowiadał o miłości. Miłości takiej, jaka faktycznie jest. Z wszystkimi jej wzlotami i upadkami. 
2. BoJack Horseman – totalny majstersztyk. Z sezonu na sezon utrzymuje jakość na wysokim poziomie. Odrealniony świat zwierząt oraz ludzi i tematyka, jaką porusza, jest tak ludzka, jak tylko się da. Rozbudowane i świadomie prowadzone wątki, pogłębione portrety psychologiczne. Bohaterowie, w których emocje i ekranowe przeżycia można się wgryźć. Oprócz tego dużo inteligentnego humoru, ironii i przenikliwych komentarzy na temat współczesnego świata. Wyjątkowy serial do głębokiego przeżywania. 
3. The Midnight Gospel – serial będący narkotycznym tripem z wykładami o życiach po życiu. The Midnight Gospel wymaga zaangażowania i skupienia, ale jest tego wart. Unikatowa pozycja w bibliotece Netflixa. Kwasowa animacja i dyskusje bogate w różnorodne treści oraz znaczenia. Dużo o wierze, buddyzmie, samoświadomości, śmierci i godzeniu się z nią. Coś, co na długo zostaje w głowie. 
4. Nagi reżyser – japońskie porno i lata 80. Serial biograficzny o słynnym Toru Muranishim – cesarzu porno, nowatorskim i intrygującym ojcu japońskiej pornografii. Świetne zobrazowanie japońskiej pruderyjności oraz seksualnej ekscentryczności w jednym. Bez skrępowania i bez cenzury. Dobra pozycja dla każdego, kogo interesuje temat erotyki Kraju Kwitnącej Wiśni. 
5. Pose – barwny, wyzwolony, pełen dumy i ekscentryczności obraz bogatej nowojorskiej społeczności LGBT+ lat 80. Długo trzeba było czekać na dobrą produkcję o świecie voguing. Zagrało tu wszystko: aktorstwo, muzyka, kostiumy, choreografie, scenografia, klimat. Ale i nie zabrakło rozbudowanych wątków dramatycznych. Na plus fakt, że obsadę wzbogaca silna reprezentacja osób trans.