Najlepsi zdobywcy OSCARA w latach 2010-2019

W ramach przygotowań do 92. oscarowej gali postanowiliśmy przyjrzeć się laureatom nagród Akademii z poprzedniej dekady. Wybraliśmy 10 kluczowych kategorii i sprawdziliśmy, które z nich były najbardziej, a które najmniej zasłużone. Co najważniejsze: nie rozważaliśmy, czy Oscar w danym roku powędrował do najwłaściwszej osoby (tzn. kto w danym roku powinien zwyciężyć), ale jak ten wybór Akademii wypada na tle innych laureatów z minionej dekady. Dziś część pierwsza naszej analizy: najlepsi zdobywcy Oscara w latach 2010-2019.

Film: Moonlight, reż. Barry Jenkins

Przyznam, że nie jestem absolutnym fanem filmu Jenkinsa – ubolewałem, że to nie La La Land został ostatecznym triumfatorem oscarowej gali w 2017 roku (a wskutek haniebnej pomyłki przez chwilę można się już było z tego cieszyć). Ale gdy spojrzę na listę zdobywców Oscara w kategorii najlepszy film w latach 2010-2019, ogarnia mnie smutek – nie ma bowiem na tej liście dzieł wybitnych (choć mogły być). Spośród tych bardzo dobrych lub ledwie dobrych tytułów, Moonlight wyróżnia się zarówno tematyką, jak i podejściem narracyjnym. Film Barry’ego Jenkinsa opowiada o różnych formach wykluczenia, ale też radzenia sobie z własną tożsamością. To dzieło mądre, które zdecydowanie wyróżnia się wartością na tle innych filmów nagrodzonych w ubiegłej dekadzie w kategorii najlepszy film.

Reżyseria: Alfonso Cuarón x2 / Damien Chazelle

Wyjątkowo mocno obsadzona kategoria – niemal wszyscy, którzy w ciągu minionych 10 lat otrzymali Oscara za reżyserię zdecydowanie na tę nagrodę zasłużyli. To była iście meksykańska dekada – Alejandro G. Iñárritu został dopiero trzecim w historii reżyserem, który zdobył Oscara dwa razy z rzędu (za Birdmana i Zjawę), ale to jego rodak Alfonso Cuarón zachwycił najbardziej. Dorównał Iñárritu w liczbie zdobytych statuetek, a jego dokonania w Grawitacji i Romie to czyste reżyserskie złoto. Równie wysoko oceniam to, co w La La Land zrobił Damien Chazelle – odświeżając formułę musicalu i melodramatu, złożył przepiękny hołd hollywoodzkim klasykom, unikając przy tym banału. Niewiele zabrakło, by to La La Land właśnie stało się największym zwycięzcą Oscarów AD 2017.

Scenariusz oryginalny: Ona (Spike Jonze)

Ten niezwykły kameralny melodramat stał się jednym z najlepiej ocenianych filmów 2013 roku, a spora w tym zasługa wyjątkowego scenariusza. Pierwszy i jedyny film Spike’a Jonzego w minionej dekadzie z dużym wyczuciem opowiadał o dojmującej samotności, która skłania bohatera do nawiązania miłosnej relacji z… systemem operacyjnym. Scenariusz, który idealnie trafił w nastroje współczesnego świata, stojącego w rozkroku między technologią a zanikającymi relacjami międzyludzkimi, dziś wybrzmiewa jeszcze mocniej niż siedem lat temu.

Aktor pierwszoplanowy: Matthew McConaughey

Hollywood kocha fizyczne przemiany aktorów i aktorek, a decyzje oscarowej kapituły w XXI wieku tylko to potwierdzały. Na szczęście jednak niektóre z tych aktorskich kreacji nie skupiały się wyłącznie na cielesnych metamorfozach, ale także na stworzeniu bohatera z krwi i kości. Takim właśnie bohaterem jest Ron Woodroof, protagonista Witaj w klubie Jean-Marca Vallée. Matthew McConaughey stworzył rolę kompletną – jego bohater jest dynamiczny, przechodzi prawdziwą metamorfozę, jednocześnie wzrusza i inspiruje. To postać o pogłębionej charakterystyce, dzięki której zyskuje cały film, opowiadający przecież dość konwencjonalną historię. To bez wątpienia najbardziej zasłużony Oscar przyznany w ubiegłej dekadzie w kategorii aktor pierwszoplanowy.

Aktorka pierwszoplanowa: Frances McDormand / Olivia Colman

W kategorii aktorek pierwszoplanowych zapadło w minionej dekadzie kilka całkiem słusznych werdyktów, ale dwie panie pozamiatały aktorsko wyjątkowo mocno – i to rok po roku! Chodzi o Frances McDormand w roli Mildred Hayes w Trzech billboardach za Ebbing, Missouri oraz Olivię Colman, kreującą w Faworycie postać królowej Anny. Te dwa werdykty to dowód na to, że nie wiek i bezdyskusyjne piękno (trudno uznać którąkolwiek z pań za stereotypowy wzorzec kobiecej urody), a najczystszy talent aktorski powinien decydować o najwyższych nagrodach. Obie panie zaprezentowały najwyższą klasę w swoich rolach, a i podczas odbierania nagród popisały się pamiętnymi mowami dziękczynnymi. W minionej dekadzie nie było lepszych pierwszoplanowych ról kobiecych niż te wykreowane przez McDormand i Colman.