NAJDŁUŻEJ emitowane SERIALE w historii

„One Piece”, od 1999 roku, ponad 1000 odcinków

Czas na anime, lecz bardzo specyficzne. Produkt wyłącznie dla fanów gatunku, traktujący o piratach. Bohaterem serialu jest Luffy, pirat, który grasuje po tzw. piątym oceanie światowym nazywanym Grand Line. Szuka na nim skarbu, tytułowego One Piece. A teraz zapewne niektórzy z was zapytają, czy szuka tego skarbu przez 1000 odcinków? A ja odpowiem, że nie wiem. Obejrzałem 18 odcinków, a do odkrycia skarbu Luffy miał jeszcze bardzo daleko.

„Saturday Night Live”, od 1975 roku, ponad 900 odcinków

Polska wersja programu była naprawdę zaskakująco dobra. Wydawało się, że na polskim rynku się przyjęła, a tu niespodzianka: dostaliśmy tylko jeden sezon. Może w ciągu tego dziesięciolecia np. Netflix lub Amazon zdecydują się na wyprodukowanie polskiej wersji. Co zaś do obecności w tym zestawieniu amerykańskiej odsłony tego show, to klasycznym serialem rzecz jasna ona nie jest, ale czas emisji i 70 nagród Emmy to coś, co warto docenić w historii telewizji. Poza tym produkcja ma nieco sitcomową formę i przewijają się przez nią najbardziej znani aktorzy. Działa również od lat na publiczność. Wywołuje dyskusje i pozytywnie wpływa na krytyczne myślenie, jak mało która tasiemcowa mydlana opera. Transmitowana jest na żywo, co w historii telewizji jest wielkim osiągnięciem.

„Prawo i porządek: sekcja specjalna”, od 1999 roku, ponad 500 odcinków

Prawdziwy ewenement wśród trwających lata seriali, to bowiem produkcja sensacyjna. W Polsce serial jest obecny dość długo, bo od 2009 roku, chociaż jego emisja odbywa się na mało znanym i mało popularnym kanale 13. ulica. Fani Ice’a T i Christophera Meloniego powinni być zadowoleni. Serial ma tempo przypominające Nasha Bridgesa, lecz realizacyjnie wygląda o wiele lepiej. Niestety po kilku odcinkach można poczuć się już znużonym. Serialowi nie udało się stworzyć żadnych kultowych postaci w telewizyjnym kinie sensacyjnym w typie Policjantów z Miami.

„Klan”, od 1997 roku, ponad 4000 odcinków

Niezależnie od tego, czy pogardzamy tego typu produkcjami, Klan na naszym podwórku jest fenomenem. Towarzyszy naszemu życiu od lat 90., kiedy polska rzeczywistość medialna i społeczna były zupełnie inne niż teraz. Co ciekawe, rzeczywistość Klanu aż tak się przez te lata nie zmieniła. To serial zaprojektowany, żeby unosić się gdzieś pośrodku, ale polskim środku. Należy pamiętać, że to nie środek europejski, bardziej wciąż skierowany na wschód, naznaczony dulszczyzną, i tak na przestrzeni lat są prezentowane losy bohaterów Klanu. Zmiany oczywiście są, proces cywilizowania się dzieje, lecz – jak to w jednym ze swoich stand-upów stwierdził Abelard Giza – bardzo, baaaardzo wolno.

„Złotopolscy”, od 1997 roku do 2010 roku, ponad 1100 odcinków

Również w pełni polski produkt telewizyjny i chociaż przegrywa z Klanem, nie da się go pominąć, jeśli pisze się o najdłużej emitowanych serialach w historii kina. Światowo ujmując ten rekord, Złotopolscy oczywiście przegrają, ale w historii naszego kina są w czołówce. Trudno ocenić, czy jest to produkcja lepsza, czy gorsza od Klanu. W miarę oczywiste wydaje się jednak to, że przez serial przewinęli się o wiele bardziej znani polscy aktorzy. Miało to wpływ pozytywny na fabułę, bo scenarzyści niekiedy sugerowali się doświadczeniem artystów, projektując dla nich role. Dlatego Złotopolscy w potocznym języku nie stali się synonimem obciachu, a Klan owszem.

Odys Korczyński

Filozof, zwolennik teorii ćwiczeń Petera Sloterdijka, neomarksizmu Slavoja Žižka, krytyki psychoanalizy Jacquesa Lacana, operator DTP, fotograf, retuszer i redaktor związany z małopolskim rynkiem wydawniczym oraz drukarskim. Od lat pasjonuje się grami komputerowymi, w szczególności produkcjami RPG, filmem, medycyną, religioznawstwem, psychoanalizą, sztuczną inteligencją, fizyką, bioetyką, kulturystyką, a także mediami audiowizualnymi. Opowiadanie o filmie uznaje za środek i pretekst do mówienia o kulturze człowieka w ogóle, której kinematografia jest jednym z wielu odprysków. Mieszka w Krakowie.

zobacz inne artykuły autora >>>