Najbardziej SEKSISTOWSKIE sceny, teksty i motywy filmowe

Nie da się ukryć, że jako społeczeństwo mamy jeszcze sporo do nadrobienia w kwestiach równouprawnienia ras, wyznań czy płci. Historia kina to w znacznej mierze historia męskiej dominacji, co samo w sobie nie jest jeszcze seksizmem, ale daje mężczyznom – pracownikom branży filmowej, jak i bohaterom celuloidowych opowieści – dużo okazji do traktowania kobiet z nieuzasadnioną wyższością. W poniższym zestawieniu uwzględniono sceny zarówno seksistowskie per se, jak również takie, które celowo wskazywały na nieprawidłową postawę bohatera lub danego środowiska.

Jurrasic World – szpilki kontra T-Rex

Film, który całkiem słusznie został niemal jednogłośnie potępiony za krzywdząco stereotypowe potraktowanie kobiecej postaci. Zrozumiałym jest, że scenariusze filmów mogą zakładać obecność męskiej postaci, która ratuje z opresji kobietę – nie ma w tym nic złego. Natomiast gorzej, gdy bohaterka kreowana na silną, sprytną i niezależną kobietę okazuje się posiadać gargantuiczne braki w zdrowym rozsądku i przed dinozaurem ucieka w szpilkach, które reżyser filmuje z niemal fetyszystyczną radością. Zresztą te szpilki są elementem jej biznesowego wizerunku – i wydaje się, że to właśnie ubiór jest jedynym, co pomaga zdefiniować tę postać. Reżyser Colin Trevorrow tłumaczył, że to aktorka Bryce Dallas Howard oponowała przeciwko zdjęciu wysokich obcasów we wspomnianej scenie. Jeśli nawet tak było, nie zmniejsza to wrażenia, że mamy do czynienia z postacią, której kobiecość definiowana jest przez wysokie obcasy. Co ciekawe – identyczny motyw pojawia się w zupełnie odmiennym stylistycznie i gatunkowo filmie Stoker – tam jednak był to zupełnie przemyślany i zręcznie poprowadzony trop wizualny, a nie ekwiwalent porządnego budowania postaci.

Wilk z Wall Street – „she’s perfect!”

Film Martina Scorsese portretuje mizoginistyczne, szowinistyczne i pozbawione wszelkiej moralności środowisko maklerów giełdowych, którzy traktują pieniądze jako przepustkę do władzy. Nie bez powodu film operuje zwierzęcą symboliką, ograniczając męskie zachowania do popędów i instynktów. Najlepiej obrazuje to scena, w której dwaj bohaterowie – grani przez Leonardo DiCaprio i Jonaha Hilla – spotykają Margot Robbie na przyjęciu. Kobieta z miejsca staje się obiektem pożądania i przechodzi z rąk jednego bogatego biznesmena w ręce drugiego, bogatszego i bardziej charyzmatycznego. Jednak szczyt nieprzyzwoitości osiąga postać Hilla – Donnie Azoff, który na widok Robbie, naćpany i pijany, zaczyna się publicznie masturbować, krzycząc „she’s perfect”.

EutoTrip – Wandersexx

Amerykańska komedia, która, dla odmiany od niektórych produkcji tego typu, drwi sobie z gwałtu na mężczyźnie. Bohaterowie w wyniku kilku zbiegów okoliczności wyruszają na wycieczkę do Europy. Korzystając z okazji, jeden z licealistów – Cooper – chce skorzystać z bezpruderyjnego i otwartego podejścia Europejczyków do seksu i przeżyć fantastyczną przygodę. Trafia do domu publicznego w centrum Amsterdamu. Rozochocony korzysta z usług pań do towarzystwa, ubranych w lateksy składające obietnicę wyuzdanej kopulacji. Przed aktem zostaje ostrzeżony, że w razie chęci przerwania figli musi wypowiedzieć słowo bezpieczeństwa. Przekonany, że nie będzie mu ono potrzebne, ignoruje zalecenia pracowniczek przybytku. Okazuje się, że miejsce, do którego trafił, owszem, oferuje usługi seksualne, ale skierowane są one dla miłośników seksu analnego i całkowitej kobiecej dominacji. Dwóch „rzeźników” z potężnymi wibratorami przystępuje do pracy nad Cooperem, który wyraźnie chce to przerwać – nie potrafi jednak wypowiedzieć słowa bezpieczeństwa. Mimo wyraźnego braku zgody akt zostaje dokończony – co sugeruje kolejna scena, pokazująca kulejącego, zniesmaczonego bohatera. Zgodnie z testem odwrócenia ról dziewczyna licząca na seks zgodny z jej oczekiwaniami, a otrzymująca ostry analny gwałt nie byłaby powodem do śmiechu.

Borat – żona Borata i Pamela Anderson

Oczywiście celem Borata było wyszydzenie pewnych stereotypów utrwalanych w amerykańskim społeczeństwie, jakoby mieszkańcy krajów dawnego ZSRR byli uwstecznionymi rasistami, seksistami, masowymi gwałcicielami i przestępcami. Film wywołał masę kontrowersji, a wcielający się w głównego bohatera, wyimaginowanego reportera kazachskiej telewizji, Sacha Baron Cohen bywał wielokrotnie oskarżany o utrwalanie nieprawidłowego wizerunku Kazachów. W jednej ze scen Borat tłumaczy spotkanemu sprzedawcy samochodów historię swojego małżeństwa. Ze sceny możemy się dowiedzieć, że swoją małżonkę kupił, kiedy była nieletnia, ale po latach „użytkowania” jej narządy rozrodcze stały się obwisłe (co opisane jest barwnym wizualnym porównaniem). Borat bezustannie narzeka na swoją żonę, a na wiadomość o jej tragicznej śmierci z radości przybija piątkę z listonoszem, który dostarczył mu tę wiadomość w formie telegramu. Następnym obiektem zainteresowania dziennikarza staje się Pamela Anderson, która jest emanacją męskich marzeń o idealnej kobiecie – ma potężne piersi i nienaganną figurę. Borat, nie mogąc zdobyć Pameli w inny sposób, postanawia ją uprowadzić. Seksizm Borata jest groteskowo komiczny, ale zwraca uwagę na fakt, że tego typu zachowania bywają społecznie akceptowane.