NA PRZEDMIEŚCIACH. Rozszyfrowanie
WSTĘP
Carol: Hi. Welcome to Mayfield Place. We’re your neighbours.
(Witajcie na ulicy Mayfield. Jesteśmy waszymi sąsiadami.)
Sporo filmów zyskuje status kultowych krótko po premierze lub nawet na etapie produkcji. Istnieją jednak również i takie, które, zrazu niedocenione, dopiero po latach zostają niejako odkryte na nowo. Wielu dziwi się wtedy, jak to możliwe, że tak dobre produkcje musiały czekać na swoją kolej tyle czasu. Jedną z owych zaginionych ongiś w powodzi innych tytułów jest komedia Joe Dantego Na przedmieściach. I to właśnie jej chciałbym poświęcić niniejszą analizę. Reżyserowi udało się bowiem zawrzeć całkiem sporo smaczków i mrugnięć okiem do widza. Stanowią one oczywiście dodatek do wybornej satyry na mieszkańców przedmieść z ich wadami, paranojami i obsesjami, ale wyłapywanie takich małych rzeczy to prawdziwa przyjemność. Ostrzegam jednak, że poniższy tekst zawiera dokładny opis fabuły filmu, a więc jeśli ktoś nie chce psuć sobie przyjemności płynącej z seansu, zapraszam ponownie po obejrzeniu The ‘burbs.
W niniejszej analizie krótko scharakteryzowani zostali bohaterowie oraz miejsce akcji (Mayfield Place), znalazł się w niej także chronologiczny opis wydarzeń ukazanych na ekranie. W kolejnym punkcie przytoczyłem wskazówki, które reżyser (i autor scenariusza) umieścił w kadrze, mające sugerować, że główni antagoniści to nie tylko ekscentryczni sąsiedzi, ale źli do szpiku kości przestępcy. Dalej można przeczytać różne ciekawostki dotyczące Na przedmieściach. W kinowym zwiastunie zamieszczono kilka scen nieobecnych w filmie – omówiłem je w następnym punkcie. Na końcu analizy umieściłem streszczenia alternatywnych zakończeń.
MIEJSCE AKCJI I BOHATEROWIE
Ray: Remember what you were saying about people in the ‘burbs, Art, people like Skip, people who mow their lawn for the 800th time, and then SNAP?
(Pamiętasz, co mówiłeś o ludziach mieszkających na przedmieściach? Takich jak Skip? O ludziach, co strzygą trawniki 800-setny raz i potem im odbija?)
Mayfield Place to jedna z uliczek miasteczka Hinkley Hills, mieszczącego się gdzieś w środkowych Stanach. Jest to typowa dzielnica domków jednorodzinnych, w której wszyscy się znają, a życie płynie spokojnym, ustalonym rytmem. Do czasu – spore zamieszanie sieją wśród mieszkańców nowi, ekscentryczni sąsiedzi, Klopekowie. Nic więcej, poza nazwiskiem, o nich nie wiadomo. A ponieważ to, co tajemnicze pociąga najbardziej, ludzie zaczynają snuć domysły…
671:
Ray Peterson (Tom Hanks) – przeciętny Amerykanin należący do klasy średniej. Mieszka w typowym domu jednorodzinnym w typowej dzielnicy na przedmieściach. Właśnie zaczął mu się tydzień wolnego i Ray zamierza spędzić ten czas, leniuchując i nie robiąc nic szczególnego. Stanowi typ sceptyka – potrzebuje konkretnych dowodów i nie wyciąga pochopnych wniosków.
Carol Peterson (Carrie Fisher) – żona Raya. Nalega, aby jechać z rodziną do domu nad jeziorem. Ku jej niezadowoleniu Ray postanawia zostać, więc Carol, jako troskliwa pani domu, spokojnie dalej wypełnia obowiązki. Wykazuje też zdrowy rozsądek w obliczu dziwnych pomysłów Raya i Arta.
Dave Peterson (Cory Danziger) – syn Carol i Raya. Wraz z Rickym snuje dziwne przypuszczenia odnośnie nowych sąsiadów. Nienawidzi swoich kuzynów, do których zabiera go matka.
Pies Vince – pies rodziny Petersonów. Lubi kopać w ogródku (gdzie znajduje się jego buda), niekoniecznie swoim. Gdy zdarzy mu się znaleźć w ziemi dziwne przedmioty, Art ma pożywkę do snucia podejrzanych teorii.
670:
Mark Rumsfield (Bruce Dern) – żyjący przeszłością weteran. Kultywuje wojskowe tradycje, codziennie wywieszając przed domem flagę, czy też ubierając elementy munduru. W domu ma pokaźny arsenał środków, takich jak noktowizor snajperski, nadajnik/odbiornik przystosowany do monitorowania policyjnych częstotliwości etc.
Bonnie Rumsfield (Wendy Schaal) – żona Marka. Lubi pielić swój przydomowy ogródek i piec ciasteczka. Przyjaźni się z Carol. Boi się małych gryzoni.
673:
Art Weingartner (Rick Ducommun) – wścibski i wiecznie głodny sąsiad Raya. To on zatruwa myśli wszystkich dziwnymi i trochę strasznymi teoriami dotyczącymi nowych mieszkańców dzielnicy. W gruncie rzeczy niegroźny, boi się swojej żony.
Suzette Weingartner (Patrika Darbo) – żona Arta. Wydaje się, iż to ona rządzi w domu Weingartnerów. Podczas wydarzeń przedstawionych w filmie Suzette jest u matki. Pojawia się na chwilę w końcówce filmu.
672:
Ricky Butler (Corey Feldman) – nastolatek, którego rodzice chwilowo wyjechali, każąc mu pomalować dom. Ricky zabiera się do tego powoli, przedkładając nad odnawianie budynku spędzanie czasu z dziewczyną i przyjaciółmi. Sekunduje Artowi w snuciu dziwacznych teorii o Klopekach.
Podobne wpisy
Walter Seznick (Gale Gordon) – emeryt mieszkający na końcu ulicy. Zatrudnia firmę do pielęgnowania mu trawnika i puszcza swojego psa, aby ten “nawoził” trawę u sąsiadów. Opiekuje się nim córka, która przyjeżdża w razie potrzeby.
Pies Queenie – pies Waltera. Ulubione miejsce wypróżniania się to trawnik Marka Rumsfielda, czemu ten ostatni stanowczo się sprzeciwia.
669:
Werner Klopek (Henry Gibson) – lekarz patolog. Lubi malować obrazy i jako jedyny z rodziny Klopeków w miarę normalnie się wysławia. Nieobca jest mu kultura osobista i obycie towarzyskie.
Reuben Klopek (Brother Theodore) – brat Wernera. Każde zdanie wykrzykuje w bardzo charakterystyczny sposób i nie ukrywa niechęci do sąsiadów.
Hans Klopek (Courtney Gaines) – najmłodszy członek rodziny Klopeków. Mówi z dziwnym akcentem i wygląda nieco karykaturalnie. Ma bardzo specyficzne pojęcie o potrawach, którymi ugaszcza odwiedzających go sąsiadów.
Pies Landru – pies rodziny Klopeków. Na czas wizyt gości zamykany w piwnicy. Towarzyszy Klopekom nawet podczas wypadu na uniwersytet. Nie lubi intruzów wdzierających się na podwórko.
668:
Państwo Barkelowie – nie ma ich w filmie. Pojawiają się tylko w scenariuszu.
Piotr Żymełka