KINO EUROPEJSKIE: Jerzy Hoffman

Aleksandra Krupińska

1 stycznia 2002

REKLAMA

“Robię to, co lubię. I chwała Bogu,
że mogę sobie na to pozwolić…”

Jerzy Hoffman urodził się 15 marca 1932 roku w Krakowie.
Dzieciństwo spędził w Gorlicach, gdzie jego rodzice pracowali jako lekarze.
W chwili wybuchu wojny miał 7 lat – wraz z całą rodziną został wywieziony na Syberię i tam pozostał 5 lat, aż do końca wojny.
Latem 1945 roku wrócił do Polski – zamieszkał w Siedlcach, gdzie stacjonował I batalion sanitarny jego ojca.
Wbrew woli rodziców, którzy chcieli, by ich syn został lekarzem, zdecydował się na studia w moskiewskim Instytucie Filmowym na kierunku: reżyseria filmowa – była to czysta przekora (wybierając taki kierunek studiów, Hoffman jeszcze wówczas nie wiedział, że kino stanie się jego powołaniem i życiową pasją).
Podczas egzaminów wstępnych na studia Hoffman poznaje Edwarda Skórzewskiego, z którym wkrótce oprócz przyjaźni połączy go także współpraca zawodowa – wspólnie nakręcą ponad dwadzieścia krótkometrażowych filmów dokumentalnych.
Pierwszy pełnometrażowy film fabularny nakręcił w 1962 roku – nosił on tytuł Gangsterzy i filantropi (Skórzewski był współreżyserem) – oprócz tego filmu duet Hoffman-Skórzewski nakręci jeszcze dwa – Prawo i pięść oraz Trzy kroki po ziemi – potem ich drogi się rozeszły (razem pracowali do 1966 roku).
Pierwszym filmem kinowym zrealizowanym już bez Edwarda Skórzewskiego był Pan Wołodyjowski – film ten obejrzało w Polsce 5,5 mln widzów kinowych. Jego realizacja trwała blisko 2 lata.
W 1980 roku został kierownikiem artystycznym Zespołu Filmowego “Zodiak”.

Podobne wpisy

W dzieciństwie ciężko zachorował na szkarlatynę, doszło do powikłań i konieczna była trepanacja czaszki.
Ma za sobą krótką karierę bokserską – między 16 a 17 rokiem życia należał do międzyszkolnego klubu sportowego – zrezygnował z boksu po jednej z ciężkich walk.
W trakcie studiów Hoffman poznał swoją pierwszą żonę, która z pochodzenia była Ormianką – małżeństwo nie trwało jednak długo. Jego druga żona – Walentyna – zmarła kilka tygodni przed premierą Ogniem i mieczem.
O ekranizacji Trylogii marzył już na pierwszym roku studiów.
Potop otrzymał nominację do Oscara w kategorii “najlepszy film zagraniczny” w 1975 roku – nagrodę wywalczył wówczas Amarcord Felliniego
W Ogniem i mieczem wystąpiło około 10 tys. statystów.
W Pięknej nieznajomej rolę pułkownika zagrał Nikita Michałkow, znany i ceniony reżyser rosyjski.
Jest wielkim miłośnikiem dobrej kuchni – sam również świetnie gotuje.

1960 – Pamiątka z Kalwarii – Nagroda na MFF w Moskwie
1966 – Pamiątka z Kalwarii – Grand Prix na MFFK w Oberhausen
1967 – Pamiątka z Kalwarii – Nagroda Specjalna Jury na MFF we Florencji
1959 – Tor – Srebrny Medal na MFF w Moskwie
1961 – Dwa Oblicza Boga – Złoty Lajkonik na I OFFK w Krakowie
1967 – Jarmark Cudów – Nagroda na MFF w Wenecji
1967 – Jarmark Cudów – Nagroda Specjalna Jury na VIII FF Turystycznych w Warszawie
1962 – Gangsterzy i Filantropi – Nagroda Ministra Kultury i Sztuki III Stopnia za reżyserię i scenariusz
1965 – Trzy Kroki Po Ziemi – Srebrny Medal na MFF w Moskwie
1967 – Ojciec – Srebrny Lajkonik na VII OFFK w Krakowie
1967 – Ojciec – Nagroda Ministra Kultury i Sztuki III Stopnia za reżyserię
1967 – Ojciec – “Złoty Ekran” tygodnika “Ekran” za najlepszy film telewizyjny
1969 – Pan Wołodyjowski – Nagroda I Stopnia Ministra Kultury i Sztuki
dla reżysera, operatora i scenarzysty
1969 – Pan Wołodyjowski – Nagroda dla Tadeusza Łomnickiego na MFF w Moskwie
1979 – Pan Wołodyjowski – Złota Kaczka tygodnika “Film”
1974 – Potop – Złote Lwy Gdańskie, Nagroda dla Daniela Olbrychskiego
1975 – Potop – Nominacja do Oscara
1979 – Do Krwi Ostatniej – Nagroda Specjalna Jury na FPFF w Gdańsku
1999 – Ogniem i Mieczem – Nagroda Jury, FPFF (Gdynia)
2000 – Ogniem i Mieczem – Złota Kaczka dla najlepszego filmu polskiego