Jedyna i niepowtarzalna. Najlepsze role MERYL STREEP

Meryl Streep to prawdziwa królowa ekranu. 21 nominacji do Oscara i trzy statuetki mówią same za siebie. Ta aktorka po prostu nie ma sobie równych. Wtopy właściwie jej się nie zdarzają, potrafi za to pozytywnie zaskoczyć. W jej filmografii jest wszystko – współczesne dramaty, filmy kostiumowe, komedie, musicale, thrillery… I w każdym z tych gatunków radzi sobie tak samo dobrze. Wybranie najlepszych ról Streep to karkołomne zadanie, ale w końcu, z bólem serca, stworzyłem listę the best of the best.

Zgadzacie się z tymi wyborami? Których ról królowej najbardziej wam brakuje? Dajcie znać w komentarzach!

Sprawa Kramerów

Ten film przyniósł Streep pierwszego, jakże zasłużonego Oscara. Jako Joanna, kobieta, która nagle porzuca męża i 6-letniego syna, by po półtora roku wrócić i walczyć o dziecko w sądzie, jest po prostu niesamowita. Nie widzimy jej na ekranie zbyt często, ale kiedy już się pojawia, kradnie właściwie każdą scenę. Aktorka, która sama przechodziła wtedy trudny okres w życiu (jej partner zmarł krótko przed tym, jak weszła na plan) świetnie oddała stan, w którym znalazła się jej bohaterka – kiedy czuje się, że jeśli nie dokonamy w życiu jakiejś rewolucji, to, kim jesteśmy, zostanie na zawsze utracone. Ta melancholia i wewnętrzny dramat są wypisane na jej twarzy. Mimo że Joanna jest w fabule „tą złą”, dzięki kreacji Streep łatwiej ją zrozumieć, a nawet obdarzyć sympatią.

Diabeł ubiera się u Prady

Takie role rzadko przynoszą nagrody – Diabeł ubiera się u Prady to w końcu typowa hollywoodzka komedia. Owszem, przyjemna i na podstawie bestsellerowej książki, ale tej produkcji bardzo daleko do wielkiego kina. A jednak Meryl dokonała tu czegoś wyjątkowego. Jej Miranda Priestley, redaktor naczelna prestiżowego magazynu o modzie, od razu przykuwa do ekranu. W tej roli aktorka dokonała prawdopodobnie największej metamorfozy w karierze. Nie jest bowiem tajemnicą, że z modą nie ma wiele wspólnego, ba, uważana jest za jedną z najgorzej ubranych gwiazd, a jej osobowość to wręcz przeciwieństwo Priestley. W tej bohaterce, również dzięki dopracowanym kostiumom, fryzurom i makijażowi, w niektórych scenach wręcz trudno rozpoznać Streep. Jako twarda, nieznosząca sprzeciwu kobieta sukcesu, jest bardzo, bardzo przekonująca. Ta rola to, obok Ze śmiercią jej do twarzy i To skomplikowane, najlepszy dowód na to, że Meryl równie dobrze jak w dramatach spisuje się w lżejszym, komediowym repertuarze.

Żelazna Dama

Tę biografię Margaret Thatcher można traktować właściwie jak przegląd aktorskich umiejętności Meryl Streep. Pomijając już fakt całkowitego przeobrażenia się w byłą premier Wielkiej Brytanii (charakteryzacja, akcent, sposób poruszania się i mówienia – wszystko opanowano do perfekcji!), gwiazda Hollywood miała tu po prostu bardzo dużo do zagrania. Film pokazuje nam Thatcher jako kobietę chorą, zmęczoną, zmagającą się z halucynacjami, ale w retrospekcjach również w najwyższej formie, na kolejnych szczeblach politycznej kariery. Meryl musiała więc przekazać nam przez ekran najróżniejsze stany emocjonalne swojej bohaterki. Można powiedzieć, że w tym jednym filmie aktorka wcieliła się w dwie, a może nawet trzy różne role. I wyszło jej to znakomicie. Nieważne, że w jednej scenie oglądamy Streep jako staruszkę z demencją, a w następnej jako najtwardszego polityka swoich czasów, prawdziwą kobietę z żelaza. Wierzymy jej od pierwszej do ostatniej minuty seansu. Na ekranie widać po prostu Margaret Thatcher.