JACY ONI SĄ NAPRAWDĘ? Filmy dokumentalne poświęcone gwiazdom kina

Xavier Dolan – Xavier Dolan: Niemożliwe nie istnieje

Prawdziwy fenomen – ma zaledwie 28 lat, a już powstał dokument komentujący i w porządku chronologicznym prezentujący jego twórczość. Utrzymany w teledyskowej estetyce film Benoîta Puichauda garściami czerpie z obrazów Dolana, bogato ilustrując wypowiedzi aktorów (przede wszystkim Anne Dorval i Suzanne Clément) oraz samego autora Wyśnionych miłości fragmentami jego dzieł. Xavier, podobnie jak De Palma w filmie Baumbacha i Paltrowa, dostał od twórcy dokumentu dużą swobodę wypowiedzi. Opowiada więc zarówno o samych obrazach, ich realizacji, jak i o relacjach z resztą ekipy albo genezie swojej fascynacji kinem oraz ulubionych produkcjach, wśród których absolutny prym, niezmiennie od lat, wiedzie Titanic Jamesa Camerona.

Michael Haneke – Michael Haneke. Zawód: reżyser

Dokument przypominający konstrukcją nieco filmy poświęcone Dolanowi czy De Palmie. Austriacki reżyser opowiada w nim o swoich przemyśleniach na temat zrealizowanych obrazów oraz dzieli się ciekawostkami z planów tych produkcji. Ciekawe urozmaicenie stanowi chociażby archiwalna wstawka prezentująca nam reakcje publiczności, której przyszło uczestniczyć w pokazie konkursowym Hanekowskiego arcydzieła, czyli Funny Games, podczas jubileuszowej, pięćdziesiątej edycji festiwalu w Cannes. Ludzie wyszli z seansu oburzeni i zniesmaczeni, a niektórzy z nich wprost oskarżali sympatycznego twórcę Białej wstążki o fetyszyzację przemocy oraz (uwaga!) propagowanie nazizmu. Zabawne, jak silne wrażenie ten rewelacyjny film wywarł nawet na publiczności tak mocno obeznanej i „wyrobionej”, jaką bez wątpienia jest ta uczestnicząca w corocznym święcie kina na Lazurowym Wybrzeżu.

Bracia Lumière – Bracia Lumière

A teraz, cytując klasyka, coś z zupełnie innej beczki. Dyrektor artystyczny festiwalu w Cannes Thierry Frémaux postanowił zadebiutować w roli reżysera i zrealizował obraz poświęcony absolutnym pionierom światowej kinematografii. Bohaterami jego dokumentu stali się August i Louis Lumière oraz ich pierwsze filmowe eksperymenty. Fantastyczna jest w Braciach Lumière ilość, a przede wszystkim jakość (podobnie zresztą jak w Jamesie Deanie: Wiecznie młodym) materiałów przedstawiających owe rewolucyjne doświadczenia przeprowadzone przy użyciu prototypów kinematografu. Odnajdziemy tutaj zachowane w doskonałym stanie takie perełki, jak: Wyjście robotników z fabryki, Wjazd pociągu na stację w La Ciotat czy wreszcie Polewacza polanego. Z dokumentem Frémaux zapoznajemy się niczym z fascynującym wykładem, z którego robimy dokładne notatki i nie mamy zamiaru wychodzić przed czasem.