CZOŁÓWKI wszystkich FILMÓW o JAMESIE BONDZIE

Casino Royale  (2006)

reżyseria – Martin Campbell
James Bond – Daniel Craig
czołówka – Daniel Kleinman

UTWÓR
Chris Cornell – “You Know My Name”

Pierwszy bond z Danielem Craigiem był pełen niespodzianek. Barbara Broccoli i Michael Wilson wykorzystali zmianę aktora do niespotykanego wcześniej radykalnego odświeżenia sagi i rozpoczęcia właściwie od początku, czyli od momentu, w którym Bond otrzymuje licencję na zabijanie. Restart odcisnął piętno także na kilku, zdawałoby się, nietykalnych elementach tradycji. Na pierwszy odstrzał poszła pierwsza część gun barrel sequence, ta ze znikającymi kropkami. Po prostu jej nie ma. Po czołówce MGM rozpoczyna się czarno-biały prolog, w którym Bond załatwia dwóch przeciwników (a widz traci nadzieję na kanoniczny widok Bonda w środku lufy). Kiedy pierwszy z nich, teoretycznie martwy, podnosi się i chce załatwić naszego bohatera, wtedy nagle Bond odwraca się, a jego sylwetka nieoczekiwanie zostaje objęta obrazem znanym z gun barrel sequence. Pada strzał i w tym momencie niczego nieświadomy widz doznaje pełni bondowskiego szczęścia. Widok Bonda ze środka lufy uruchamia wspaniałą piosenkę Chrisa Cornella “You know my name”, a obraz płynnie przechodzi w animowaną czołówkę, w której po raz pierwszy nie ma żadnego kobiecego kształtu kusząco wijącego się po ekranie. W końcu był to nowy początek przygód Bonda, a tabuny jego dziewczyn dopiero na niego czekały. W zamian Daniel Kleinman zaproponował cyfrowo stylizowaną na animację rysunkową sekwencję, pełną karcianych symboli rozlewających się po ekranie niczym fraktale ze zbioru Mandelbrota. Wśród nich Kleinman umieścił specjalnie nakręcone do czołówki ujęcia, m.in. z Danielem Craigiem, cyfrowo przetworzone do quasi-rysunkowej, rotoskopowej formy, naśladującej technikę cel-shading. Dynamika tej sekwencji przyćmiła wszystko, co do tej pory mogły zaprezentować czołówki bondowskie. Zachwyca przede wszystkim przebojowe wykorzystanie starego motywu gun barrel w zupełnie innej wizualnej “orkiestracji”.

Quantum of Solace  (2008)

reżyseria – Marc Forster
James Bond – Daniel Craig
czołówka – MK12

UTWÓR
Jack White, Alicia Keys – “Another Way To Die”

Ben Radatz i Tim Fisher, reżyserzy z designerskiej firmy MK12, muszą chyba bardzo lubić “Diunę”, bo do Quantum of solace zaproponowali Daniela Craiga jako nowoczesnego Fremena, polującego na czerwie w wersji 2.0, czyli piękne, nagie kobiety wyłaniające się spod bajecznie oświetlonego piasku. Wystawne kompozycje Kleinmana z poprzednich czołówek ustąpiły miejsca prostszym, choć bardzo efektownym kolażom nowych twórców czołówki. Zmianie uległa także czcionka napisów. Natomiast bardzo dynamiczna wersja gun barrel sequence została przesunięta na sam koniec filmu, tuż przed napisami końcowymi. Piosenka Jacka White’a i Alicii Keys “Another way to die”, utrzymana w rockowym klimacie przeboju Chrisa Cornella z poprzedniego filmu, to także znak nowych czasów i nowego Bonda, gdzie nie ma już miejsca na spolegliwe nuty w stylu Gladys Knight.

Skyfall (2012)

reżyseria – Sam Mendes
James Bond – Daniel Craig
czołówka – Daniel Kleinman

UTWÓR
Adele – “Skyfall”

Daniel Kleinman powraca jako twórca czołówki i tworzy wypełniony kalejdoskopowymi obrazami klip, nawiązujący oczywiście do elementów  i lokacji które zobaczymy później filmie. Czołówka Skyfall przejdzie do historii ze względu na słynną piosenkę Adele, która otrzymała Oscara i stała się po premierze prawdziwym hitem – również radiowym.

Spectre (2015)

reżyseria – Sam Mendes
James Bond – Daniel Craig
czołówka – Daniel Kleinman

UTWÓR:
Sam Smith – “Writing’s on the Wall”

Ostatnia do tej pory czołówka i film. Spectre nie jest szczególnie lubiane przez fanów Bonda, a i piosenkę Sama Smitha trudno nazwać faworytem widzów i słuchaczy, szczególnie po jej poprzedniku w postaci “Skyfall”. Nie zawodzi jednak Kleinman który ponownie tworzy stylowy klip, doskonale operując kolorami i obrazem. W czołówce zobaczymy nawiązania do poprzednich Bondów z Craigiem, między innymi Madsa Mikkelsena z Casino Royale.

Do następnej czołówki!

Tekst z archiwum film.org.pl (27.02.2010), uzupełniony o dwie ostatnie pozycje.

Fotka główna pochodzi z “Digital Spy”.