AKTORZY NA (RE)START. 10 gwiazd, które potrzebują odświeżenia wizerunku

Robert De Niro to przykład smutnego upadku, który zdaje się nie mieć końca. Gdy patrzymy z żałością na trzecią część Poznaj mojego tatę, dostajemy Co wiesz o swoim dziadku? i nie wiemy, co powiedzieć. Ostatnie lata dla jednego z ulubionych aktorów Martina Scorsesego to nie tylko średnie i mierne film akcji, ale też żenujące komedie i role drugoplanowe, które mógłby zagrać każdy przyzwoity aktor. A wystarczyło pójść w ślady znakomitego kolegi – Ala Pacino. Jemu również zdarzało się popełnić role, o których dziś już nikt nie pamięta, ale chyba w porę zrozumiał, że nie tędy droga. Dla aktora tej klasy wiek może stać się atutem. Dlatego Pacino odnalazł się w rolach facetów po przejściach (Idol, Manglehorn). Dlaczego do cholery De Niro tego nie potrafi?! Co ciekawe, obaj już niedługo pojawią się w The Irishman Martina Scorsesego. Światełko w tunelu?

Kolejny Tom na liście. Któż nie lubi Toma Hanksa? Nawet Polacy kupują mu fiata 126p. Fajny gość, z którym chciałoby się wypić piwo i pogadać o życiu. Do tego genialny aktor, grający zwykle, no właśnie, porządnych gości. Nawet jeśli gra zawodowego zabójcę, to porządnego i opiekuńczego. Tytułowe role w bardzo dobrym Kapitanie Phillipsie i średnio udanym Sullym tylko ten wizerunek podtrzymały. Bardzo chcę obejrzeć film, w którym Tom Hanks zagrałby rasowego sku…syna, którym można by straszyć niegrzeczne dzieci.

Woody Harrelson to kolejny przykład aktora grającego faceta znudzonego otaczającą go rzeczywistością. Niekiedy ten wizerunek pasuje (Detektyw), czasami po prostu nie przeszkadza (Psy mafii), a czasami nudzi i drażni – jak w Igrzyskach śmierci. Może częściej powinien grać psychopatów podobnych do Mickeya z Urodzonych morderców? Na szczęście – podobnie jak Tom Cruise – grywa też w odjechanych komediach w stylu Zombieland. Ja jednak czekam na jego powrót do ról dramatycznych.

Jack Nicholson… Wahałem się, czy umieszczać to nazwisko na liście, bo Jack sprawia wrażenie faceta, który gra w filmach, kiedy akurat nie ma nic ciekawszego do roboty. Ostatnio pojawiły się informacje, że ma pojawić się w remaku Toniego Erdmana. I właśnie angaż Nicholsona to jedyny plus tego pomysłu. I dla filmu, i dla Jacka, który pierwszy raz od lat miałby szansę pokazać nie tylko zmęczoną twarz i szalony uśmiech.

Adam Sandler, który jest fenomenem przynoszącym krociowe zyski Netflixowi, to nie ta aktorska liga. Ot, taki lekko szurnięty chłopak z sąsiedztwa, który przez przypadek trafił do filmu i już został (tak jak Farciarz Gilmore przez przypadek trafił na turniej golfa). Kto jednak oglądał Lewego sercowego Paula Thomasa Andersona ten wie, że z Sandlera da się wycisnąć więcej niż tylko przygłupi wyraz twarzy.

Clive Owen – facet, który potrafi zagarnąć cały ekran. Zrobił to w Bliżej, zrobił w Sin City – Mieście grzechu. Udało się też w Planie doskonałym i Ludzkich dzieciach, uznanych w naszym rankingu za najlepszy film science fiction ostatnich kilkunastu lat. Ale Owen również stał się zakładnikiem swojego wizerunku,  grywając w „strzelankach” w stylu Elity zabójców. Rzadziej trafia mu się rola jak z The Knick. Ale tam czekała kolejna pułapka – rola wrażliwego, z pozoru nieczułego faceta. W przypadku Clive’a Owena również czekam na powrót do (nie boję się tego powiedzieć) oscarowego dramatu, którym kolejny raz udowodni swój nieprzeciętny talent.

Te dziesięć nazwisk to tylko kilka przykładów. Bez silenia się na obiektywizm. Część aktorów z tej listy powinna zapomnieć o znacznej części swoich ról, błagać fanów o wybaczenie i zacząć od początku. Są i tacy, którzy od czasu do czasu decydują się na filmowe odskocznie, ale wciąż szersza publiczność kojarzy ich z tak zwaną jedną i tą samą rolą. Nic dziwnego. Łatwiej zrestartować serię o superbohaterze niż aktorską karierę. Ale i to się czasem udaje.

korekta: Kornelia Farynowska