Kevin Spacey po skandalu, który sprawił, że nikt nie chce go zatrudnić, nie ma teraz praktycznie nic do stracenia. Myślę, że gdyby Vega złożył mu tzw. propozycję nie do odrzucenia, Spacey zgodziłby się na występ w jego filmie z czystej ciekawości, nudów, a może dla totalnego funu. To przecież Kevin Spacey. I tak, wiem, że podniosą się głosy, że cała afera wokół niego powinna sprawić, że nikt go więcej nie zatrudni. Ja idę o krok dalej. Z racji tego, że Patryk Vega, tworząc kolejne fabuły, kręci jednocześnie filmy dokumentalne, może zainteresuje się sprawą oskarżeń o molestowanie i w iście hollywoodzkim stylu oczyści całkowicie imię aktora. Wokół całej sprawy dzieją się dziwne rzeczy, np. umierają osoby z nią związane, więc myślę, że to temat, który duma polskiego kina powinna podjąć natychmiast. Szczególne że chętnie bym zobaczyła, jak aktorzy pokroju Fabijańskiego i Stramowskiego zostają zmiażdżeni w kilka sekund przez chodzący talent, jakim jest Spacey.
Kto nadaje się lepiej do współpracy, jeśli nie dwaj królowie kina zemsty – Liam Neeson i Park Chan-wook. Myślę, że koreański reżyser Trylogii zemsty (Pan Zemsta, Oldboy i Pani Zemsta) zrobiłby dobry użytek z amerykańskiego aktora, który mścił się: za porwanie córki, za porwanie żony i – z tego, co pamiętam – za porwanie tożsamości. Choć Neeson dziś przyznaje, że chce skończyć z wizerunkiem króla kina akcji, to propozycja od samego króla zemsty albo definitywnie zakończyłaby jego karierę w akcyjniakach, albo wprowadziła ją na zupełnie nowe tory. Szczerze, nie obchodzi mnie, czy Liam Neeson zostanie zdradzony przez przyjaciela, odrzucony przez azjatycką kochankę, która będzie próbowała go zabić, czy też zostanie w bezceremonialny sposób uznany za wroga wolnego świata. Niezależnie od przyczyny, miejsca oraz czasu bardzo chętnie zobaczyłabym mariaż dwóch odmiennych podejść do zemsty, gdzie finalnie otrzymamy produkt w starym, dobrym, krwawym stylu. Wydaje mi się, że sam aktor nie odmówiłby występu w takiej produkcji, nawet gdyby reżyser kazał mu zjeść żywą ośmiornicę. Reżyser łączy w swoich dziełach czarne poczucie humoru, mistrzowskie wręcz wyczucie kompozycji oraz dużo krwi. Trzeba jednak pamiętać, iż za każdym aktem przemocy kryje się nie tylko głębokie człowieczeństwo jednostki, ale także miłość reżysera do absurdów. Jego produkcje to gwałtowne, barokowe opowieści o zemście, gdzie ludzka brzydota miesza się z filmową wręcz elegancją. Myślę, że aktor idealnie wpisuje się w ten filmowy klimat.
Brytyjska mistrzyni drugiego planu po brawurowych rolach w Faworycie i serialu The Crown udowodniła, że jest w stanie zagrać praktycznie wszystko. Szybko przeszła do gwiazdorskiej pierwszej ligi, przypieczętowując swój status wybitnej aktorki Oscarem. Mało kto pamięta, że zanim wcieliła się w brytyjską królową, wystąpiła w jednym z odcinków serialu Doctor Who oraz filmiku rocznicowym z okazji pięćdziesięciolecia produkcji; zagrała również drugoplanową rolę w brytyjskim Office. Colman pokazała wiele razy, że świetnie czuje się w różnych gatunkach filmowych, zgarniając za nie wszystkie możliwe nagrody. Dlatego jestem przekonana, że połączenie sił z wybitnym reżyserem, jakim jest Bong Joon-ho, wyniosłoby jej karierę na zupełnie nowy poziom. A trzeba pamiętać, że Bong to człowiek, którego nie da się nie lubić, podobnie jak brytyjskiej aktorki. I tak jak Olivia Colman nie jest świeżakiem w branży. Robi filmy od ponad dwudziestu lat, a każda kolejna produkcja jest lepsza od poprzedniej. Obydwoje przejawiają także specyficzne poczucie humoru, co może być punktem wyjścia do stworzenia czegoś naprawdę intrygującego.
Gracja Grzegorczyk-Tokarska
Chociaż docenia żelazny kanon kina, bardziej interesuje ją poszukiwanie takich filmów, które są już niepopularne i zapomniane. Wielka fanka kina klasy Z oraz Sherlocka Holmesa. Na co dzień uczestniczka seminarium doktoranckiego (Kulturoznawstwo), która marzy by zostać żoną Davida Lyncha.
