Czuła, opiekuńcza, przeszkolona medycznie, kulinarnie i obeznana z bronią rożnego sortu. Bez problemu radzi sobie sama w leśnej głuszy, pośród śniegu. Nie zna się co prawda na jakości papieru i trochę zbyt emocjonalnie podchodzi do książek, ale za to jak pięknie łamie giry w razie potrzeby. Jest dobra z dziećmi. Eee… No OK, to się nie obroni. Przejdźmy dalej.
Jacek Lubiński
KINO - potężne narzędzie, które pochłaniam, jem, żrę, delektuję się. Często skuszając się jeno tymi najulubieńszymi, których wszystkich wymienić nie sposób, a czasem dosłownie wszystkim. W kinie szukam przede wszystkim magii i "tego czegoś", co pozwala zapomnieć o sobie samym i szarej codzienności, a jednocześnie wyczula na pewne sprawy nas otaczające. Bo jeśli w kinie nie ma emocji, to nie ma w nim miejsca dla człowieka - zostaje półprodukt, który pożera się wraz z popcornem, a potem wydala równie gładko. Dlatego też najbardziej cenię twórców, którzy potrafią zawrzeć w swym dziele kawałek serca i pasji - takich, dla których robienie filmów to nie jest zwykły zawód, a niezwykła przygoda, która znosi wszelkie bariery, odkrywa kolejne lądy i poszerza horyzonty, dając upust wyobraźni.
