Wychodzi na to, że najgorszym potworem jest nasza wyobraźnia, skoro w tej małpie zobaczyliśmy człowieka. Potworem nie w sensie czegoś, czego powinniśmy się obawiać i za wszelką cenę chcieli niszczyć, lecz potworem w sensie nieskrępowanej wolności, wymykającej się jakimkolwiek prawom i systemom moralnym. Jakże pięknie to Lynch ukazał w Co zrobił Jack? Antropomorfizacja rządzi naszymi symbolami. Najlepiej by jednak było, gdybyśmy w jej imieniu nie popełniali zbrodni lub za jej sprawą nie tracili poczucia, co jest rzeczywiste, a co stanowi jedynie konfabulację. Co zrobił Jack? jest mistrzowsko opowiedzianą historią udowadniającą nam, że przy odpowiedniej narracji znakomita większość z nas straci poczucie realności i zacznie rozważać, dlaczego kurczak ma jędrne piersi. Brzmi abstrakcyjnie? Wcale nie. David Lynch zawsze miał poczucie, że w otaczającym świecie kryje się coś więcej niż warstwa narzucająca się naszym zmysłom ad hoc, co z kolei nie oznacza, że musi ona być (i jest) czymś niematerialnym.
Te serial zawsze będzie dla mnie wzorem suspensu, oniryczności i właściwie podanego wizualnego artyzmu. Nieraz się jednak zastanawiam, co by było, gdyby Angelo Badalamenti nie skomponował tak doskonałej ścieżki dźwiękowej. Nieraz oglądam eksperymenty z podkładaniem do konkretnych scen muzyki innej niż oryginalna lub w ogóle wzbogacaniem muzyką sfilmowanych sytuacji, które oryginalnie w ogóle nie miały związku z żadną ścieżką dźwiękową. Ich odbiór niejednokrotnie zmienia się radykalnie, a wyobraźnia zaczyna pracować zupełnie inaczej. Czyżby więc geniusz pierwszego Twin Peaks nie polegał li tylko na talencie Lyncha, a na zdolności całej ekipy realizacyjnej do zestawienia odpowiednich środków, żeby uzyskać ten ponadczasowy w historii seriali efekt tajemniczości, który tak zwiódł widzów? Nie wiem tego. Jestem natomiast pewny, że minie jeszcze wiele dziesięcioleci, zanim ktoś będzie potrafił nakręcić dzieło o podobnej mocy sprawczej dla wyobraźni.
Zapraszamy także do rankingu filmów Lyncha stworzonego na podstawie głosowania czytelników – KLIK.
Odys Korczyński
Filozof, zwolennik teorii ćwiczeń Petera Sloterdijka, neomarksizmu Slavoja Žižka, krytyki psychoanalizy Jacquesa Lacana, operator DTP, fotograf, retuszer i redaktor związany z małopolskim rynkiem wydawniczym oraz drukarskim. Od lat pasjonuje się grami komputerowymi, w szczególności produkcjami RPG, filmem, medycyną, religioznawstwem, psychoanalizą, sztuczną inteligencją, fizyką, bioetyką, kulturystyką, a także mediami audiowizualnymi. Opowiadanie o filmie uznaje za środek i pretekst do mówienia o kulturze człowieka w ogóle, której kinematografia jest jednym z wielu odprysków. Mieszka w Krakowie.
