18 artystycznych easter eggów z serialu BOJACK HORSEMAN

Niebieski koń I – Franz Marc

Charakterystyczny obraz kolekcji Bojacka miał być prawdopodobnie jego ekspresjonistyczną podobizną. Jest to jednak przede wszystkim dzieło przywodzące na myśl obraz niemieckiego malarza Franza Marca. Kolory i charakterystyczne pociągnięcia pędzla dokładnie naśladują pierwowzór. Różni je jedynie postać tytułowego konia, który w odsłonie serialowej prezentuje się w odzieży.

Obrazy Rothko

Podczas rozmowy Princess Carolyn z Wallace’em Shawnem bohaterowie znajdują się w gabinecie, którego ściana przyozdobiona jest obrazami Marka Rothko. Na pierwszy rzut oka nie jest to oczywiste, malunki wyglądają jak zwykłe, bezkształtne bohomazy. W rzeczywistości jednak ta imponująca kolekcja musiała kosztować Shawne’a miliony, co słusznie zauważa Princess Carolyn. Dzieła ekspresjonistów abstrakcyjnych zazwyczaj są przedmiotem kpin. Rothko zaś udoskonalił swój własny, niepowtarzalny styl, zwany color field painting. Dzieła te cechowały się prostymi, spłaszczonymi plamami barwnymi, których paleta ograniczała się do trzech, czterech kolorów. Mimo wszystko sam Wallace Shawne przyznaje się kotce, że ma niejaką obsesję na punkcie twórczości tego artysty. Do dziś jednak to na pozór proste malarstwo jest wyznacznikiem zamożności i nowoczesności.

Portret artysty – David Hockney

Jest również przyciągający uwagę obraz w gabinecie Bojacka. Twórcy serialu wykradli płótno angielskiemu malarzowi, Davidowi Hockneyowi. Jego praca zatytułowana „Portret artysty” z 1972 roku wisi na ścianie. Hockney, którego oszczędne w formie prace były zapowiedzią pop-artu, przedstawił na płótnie dwie postacie ludzkie: pływaka oraz mężczyznę w czerwonej marynarce (Petera Schlesingera, kochanka malarza). Niespodziewana zmiana ludzi w zwierzęta już nie zaskakuje. Hockneyowskie figury zostają zastąpione przez dwa konie na wzór Bojacka Horsemana.

Marc Chagall

Chagall przedstawił na swoim płótnie „Astonished bubbles of ecstasy” pocałunek ze swoją narzeczoną Bellą. Inspiracja tym artystą jest tu zrozumiała. Jego dzieła są równie fantasmagoryczne i oniryczne co wizje po LSD, z którego zdaniem Sarah Lynn jest ten obraz zrobiony. W trzecim sezonie pomysłowość bohaterki już nikogo nie dziwi.

Jean-Michel Basquiat

Epizod pierwszy drugiego sezonu pozwala nam zajrzeć do gabinetu Herba. Oczywiście tam również odnajdujemy nawiązania do sztuki oraz końskie motywy. Trzy obrazy za plecami Kazzaza to nic innego, jak odwołanie do twórczości Jeana-Michela Basquiata. Artysta ten, analogiczny do wcześniej przytoczonego Haringa, był prekursorem sztuki graffiti. Wykreował swój własny, niepowtarzalny styl, stając się przedstawicielem nowego ekspresjonizmu. Dramatyczne, kolorowe i abstrakcyjne malunki są dla jego twórczości niezwykle charakterystyczne. Basquiat malował głównie uproszczone postacie podobne do ludzi bądź ptaków. Bohaterami dzieł z kolekcji Herba są zaś konie.

Thomas Kinkade

W centrum emocjonującego i dramatycznego napadu na Galerię Nędznej Sztuki, Princess Carolyn błogo oddaje się kontemplacji obrazu Thomasa Kinkade. Kotka z oddaniem wpatruje się w płótno, określając je jako proste i wyjątkowo przyjemne. Kinkade, amerykański malarz, zasłynął z baśniowych, idyllicznych krajobrazów. Chociaż jego dzieła były zdecydowanie sukcesem finansowym, sama sztuka, w ocenie krytyków, została uznana za kiczowatą. Najwyraźniej malarstwo artysty trafia w zmysł estetyczny bohaterki, ponieważ Princess Carolyn utonęła w obrazie, przegapiając strzelaninę z policją.

Psy grające w pokera – Cassius Marcellus Coolidge

Ten sam odcinek, ten sam wielki skok, ale z innym dziełem sztuki. Podczas gdy prowadzona jest rozmowa o aktorstwie drugoplanowym, naszym oczom ukazuje się dzieło rozpoznawalne z racji swojej wszechobecności w popkulturze. „Psy grające w pokera” to seria 16 obrazów olejnych autorstwa malarza Cassiusa Marcellusa Coolidge’a, zamówionych w 1903 roku przez firmę Brown & Bigelow na potrzeby kampanii reklamowej cygar. Mimo że każdy obraz przedstawia czworonogi podczas wykonywania tej samej czynności, do historii przeszedł jedynie obraz psów grających przy okrągłym stole. Do dziś dzieła są przykładem kiczu dekoracji wnętrz, głównie w amerykańskich rodzinach klasy robotniczej. Zantropomorfizowane psy to dla realiów serialu nic nadzwyczajnego. W obrazie więc zmieniono jedynie grę, która zajmuje zwierzęta.

Fizyczna niemożliwość śmierci w umyśle kogoś żyjącego – Damien Hirst

Damien Hirst jest przedstawicielem grupy brytyjskich artystów z końca lat 80 – Young British Artist. Sztandarowym dziełem twórcy jest kontrowersyjna praca zatytułowana „Fizyczna niemożliwość śmierci w umyśle kogoś żyjącego” z 1991 roku. Instalacja składa się z martwego rekina, żarłacza tygrysiego, zatopionego w akwarium wypełnionym formaliną. Dzieło jednak obrosło legendą ze względu na kolosalną cenę, z którą wystawiano je na aukcjach sztuki. Cena miała wahać się między ośmioma a dwunastoma milionami dolarów. To był powód, dla którego podobny obiekt pojawił się na aukcji fundacji, prowadzonej przez Mr. Peanutbuttera.

Pablo Picasso

Kubizm charakteryzował się geometryzacją, deformacją oraz skrajnym uproszczeniem brył. Dlatego jedynie intuicyjnie poznajemy na obrazie „Figure at the Seaside” kształty i postacie ludzkie. W odcinku specjalnym trzeciego sezonu Bojack odwiedza podwodne miasto na Pacyfiku. Nic więc dziwnego, że wszystkie motywy wodnej krainy są rybie, tak jak kształty na płótnie Picassa.

George Bellows

Pozostając w podwodnym mieście, obrazy z innymi morskimi motywami znaleźć można w lobby podwodnego hotelu, w którym zamieszkał Bojack Horseman. Amerykański malarz, George Bellows, zasłynął ze scen brutalnych walk bokserskich podziemnego Nowego Jorku z początku XX wieku. Malowidło zostało w iście bojackowym stylu sparodiowane. Postacie dwóch walczących ze sobą bokserów zamieniono na Ahaba i Moby Dicka. Główny bohater, według powieści Hermana Melville’a „Moby Dick”, stracił nogę podczas walki z tytułowym wielorybem.

OBEY – Shepard Fairey

Kolejne odniesienie do street artu. Tym razem na tapet wzięto Sheparda Faireya, prekursora sztuki ulicy z jego słynną akcją OBEY. Fairey w 1989 roku zaczął rozpowszechniać w USA autorskie naklejki z wizerunkiem słynnego wrestlera o pseudonimie André the Giant. Te zbiorowo naklejane na budynkach i ścianach głównych ulic amerykańskich miast, szybko stały się znakiem rozpoznawczym sztuki ulicznej. W siódmym odcinku drugiego sezonu serialu zauważamy podobny obrazek. Twarz André została jednak zastąpiona wizerunkiem owcy, prawdopodobnie w humorystycznym odniesieniu do imienia artysty, Sheparda.